Τα αποτελέσματα των εκλογών της 21ης Μαΐου διαμόρφωσαν μια νέα, πρωτόγνωρη, πολιτική και κομματική πραγματικότητα. Η Νέα Δημοκρατία με 40,8% των ψήφων είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να διεκδικήσει την εξουσία. Το δεύτερο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, με 20,1%, έχοντας χάσει το 1/3 των ψηφοφόρων του ως αντιπολίτευση, δεν μπορεί ρεαλιστικά να ισχυριστεί ότι διεκδικεί την εξουσία. Το ίδιο ισχύει και για όλα τα άλλα κόμματα με δεδομένη την προκαταβολική κατηγορηματική τους άρνηση να συμμετάσχουν μετεκλογικά σε κυβέρνηση της Ν.Δ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κ. Ανδρουλάκη που δήλωσε ότι ακόμη και αν η Ν.Δ. έχει 149 βουλευτές, το ΠΑΣΟΚ δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση Ν.Δ., με συνέπεια τη για τρίτη φορά προσφυγή σε εκλογές.
Το συμπέρασμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κόμμα εξουσίας. Κυβέρνησε για σχεδόν 5 χρόνια. Ηταν αξιωματική αντιπολίτευση τα τελευταία 4 χρόνια. Οι εκλογές και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο λαός δεν τον εμπιστεύεται πια να κυβερνήσει. Το ΠΑΣΟΚ φοβάται να συμμετάσχει στην εξουσία. Είναι γεγονός ότι η εξουσία στα χέρια ανόητων τενεκέδων φθείρει. Αλλά η εξουσία με σχετικά καλή διαχείριση ωφελεί. Απόδειξη, οι επιδόσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ. Μεταξύ 2019 και 2023 βελτίωσε τα ποσοστά της. Ο σημερινός Γερμανός καγκελάριος, μολονότι σοσιαλιστής, υπηρέτησε τρία χρόνια ως υπουργός Οικονομικών στην τελευταία κυβέρνηση Μέρκελ και παλαιότερα, πάλι με Μέρκελ καγκελάριο, ως υπουργός Εργασίας. Οποιοι και αν είναι οι εγωιστικοί υπολογισμοί του ΠΑΣΟΚ, η στάση του το κατατάσσει στα κόμματα που δεν διεκδικούν την εξουσία.
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της 21ης Μαΐου έγραψα ένα σύντομο άρθρο στα «Νέα». Χαρακτήρισα το αποτέλεσμα θρίαμβο για τη Νέα Δημοκρατία. Επειδή, με αναλογική, συγκέντρωσε σχεδόν αυτοδυναμία βουλευτικών εδρών. Εθεσα το ερώτημα τι θα ήταν σωστό να κάνει από δω και πέρα. Μεταξύ δύο επιλογών: να αρνηθεί οποιαδήποτε συνεργασία ή να επιδιώξει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, οπότε τα δύο κόμματα μαζί θα είχαν συγκεντρώσει ποσοστό μεγαλύτερο από το 50% του εκλογικού σώματος και περισσότερες από 180 βουλευτικές έδρες.
Παρά τις δυσκολίες μιας επιτυχημένης συν-εργασίας, που τις αναγνωρίζω, τάχτηκα χωρίς επιφύλαξη υπέρ της συνεργασίας Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν αυτή η συν-εργασία μια σπουδαία μεταρρύθμιση του πολιτικού μας συστήματος. Αλλωστε φανταζόμουν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα είχε, μετά τον θρίαμβο, όση αυτοπεποίθηση χρειάζεται για να διαμορφώσει όρους συν-εργασίας αποδεκτούς από το ΠΑΣΟΚ. Αυτό νόμιζα ότι ήταν το συμφέρον της Ελλάδας.
Στις επόμενες εκλογές, η μόνη επιλογή είναι μεταξύ κυβερνησιμότητας και ακυβερνησίας. Δεν είναι «τρόπος του λέγειν», είναι οι ψυχροί αριθμοί.
Πρυτάνευσε όμως το κομματικό συμφέρον. Δυστυχώς.
Στις επόμενες εκλογές, της 25ης Ιουνίου, η μόνη επιλογή είναι μεταξύ κυβερνησιμότητας και ακυβερνησίας. Δεν είναι «τρόπος του λέγειν», είναι οι ψυχροί αριθμοί των εκλογικών αποτελεσμάτων και όλες οι μετρήσεις της κοινής γνώμης. Την κυβερνησιμότητα εκπροσωπεί μόνο η Νέα Δημοκρατία, την ακυβερνησία όλοι οι άλλοι. Κανένα κόμμα πλην της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί ρεαλιστικά να διεκδικήσει την πλειοψηφία της επόμενης Βουλής.
Σε ό,τι με αφορά, παρά τις όχι λίγες ενστάσεις μου για την πολιτεία της Νέας Δημοκρατίας, στηρίζω τη Νέα Δημοκρατία διότι δεν θέλω να κινδυνέψει ή να καθυστερήσει η κυβερνησιμότητα της Ελλάδας. Θέλω η Νέα Δημοκρατία να είναι αυτοδύναμη, μια και το ΠΑΣΟΚ αρνείται να συνεργαστεί μαζί της.
O κ. Στέφανος Μάνος είναι πρώην υπουργός.
