Τελικά δεν φταίει το μήνυμα, φταίει το κόμμα. Οσοι στον ΣΥΡΙΖΑ απέδωσαν το αποτέλεσμα της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης στα λάθος διλήμματα, στα οποία το κόμμα εστίασε στην πρώτη προεκλογική εκστρατεία, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν και να αναζητήσουν αλλού τα αίτια της συντριβής των εκλογικών ποσοστών.
Οσο δύσκολο κι αν είναι να ανασυνταχθεί κάποιος μετά από μια τόσο εμφατική ήττα που κατέγραψε το κόμμα στις 21 Μαΐου, το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι ακόμα και η προσπάθεια που έγινε, το προσκλητήριο «να σηκώσουμε τα μανίκια», δεν έπεισε. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε ανίσχυρος να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους της πρώτης Κυριακής και περισσότερο ανίσχυρος να εμπνεύσει το κεντροαριστερό πολιτικό ακροατήριο, με τον κεντρώο χώρο του πολιτικού φάσματος, πέρα από τη σταδιακή άνοδο του ΠΑΣΟΚ, να δέχεται ισχυρή πίεση και από τη Ν.Δ..
Και δεν έπεισε ούτε το επιχείρημα ότι διαμορφώνονται συνθήκες απειλητικής παντοδυναμίας για τη Ν.Δ.. Οπως φάνηκε ήδη από τις πρώτες εκλογές, οι ψηφοφόροι δεν πείθονται απλώς ακούγοντας ότι «ο απέναντι είναι κακός». Περιμένουν να ακούσουν με ποιο σχέδιο εσύ θα είσαι καλύτερος.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι και στη δεύτερη προεκλογική εκστρατεία η στρατηγική της Κουμουνδούρου ήταν εξίσου ανερμάτιστη και αποσπασματική όσο πριν από τις πρώτες εκλογές.
Οι επιλογές στα πρόσωπα που κλήθηκαν να βγουν μπροστά, πλην λίγων εξαιρέσεων, δεν έπεισαν, φάνηκαν πρόχειρες και χωρίς κάποιο νοητό νήμα σύνδεσης, που να διαμορφώνει ένα αφήγημα, το οποίο να εξηγεί γιατί αυτοί και όχι άλλοι. Το κόμμα δεν κατάφερε να μείνει σταθερά στη δική του ατζέντα, να επικεντρωθεί σε προγραμματική αντιπαράθεση πάνω σε συγκεκριμένα κρίσιμα ζητήματα διακυβέρνησης και έδειξε να παρασύρεται σε συζητήσεις για θεματικές που ελάχιστα απασχολούν το ευρύ ακροατήριο των ψηφοφόρων.
Η απόφαση για επιβολή «σιωπητηρίου» και ελέγχου στις δημόσιες εμφανίσεις στελεχών, προκάλεσαν δυσαρέσκεια και ενα είδος «λευκής αποχής» από πολλά στελέχη του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ. Δυσαρέσκεια που ενισχύθηκε και από την απουσία οποιασδήποτε συζήτησης για τα αίτια της ήττας στις πρώτες εκλογές.
Η επόμενη μέρα διαγράφεται δύσκολη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα θα κληθεί να αποδείξει αν μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να προχωρήσει συντεταγμένα στις αλλαγές εκείνες που είναι αναγκαίες για να αποδειχθεί ότι η ισχυροποίησή του, που το έφερε στο τιμόνι διακυβέρνησης της χώρας, δεν ήταν συγκυριακή και τυχαία, αλλά αποτέλεσμα πειστικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, την οποία έχουν ανάγκη οι πολίτες και ο τόπος. Η επόμενη μέρα διαγράφεται δύσκολη και προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα.
Οι κεντρικές επιλογές σε πρόσωπα και στρατηγική φέρουν την προσωπική σφραγίδα του και δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετά βίας συγκράτησαν την κριτική τους τον Μάιο. Μένει να φανεί αν μπορεί να γίνει με ψυχραιμία αυτή η συζήτηση ή αν το βάρος της ήττας θα προκαλέσει εκρηκτικές καταστάσεις και αμφισβητήσεις.
Η συνέχεια δεν είναι εύκολη, όχι μόνο εξαιτίας της συντριπτικής ήττας αλλά και λόγω της πίεσης από το ενισχυμένο ΠΑΣΟΚ, που ακόμα κι αν δεν συνέχισε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση την ανοδική του πορεία με την ίδια δυναμική, δικαίως έχει φιλοδοξίες για ακόμα καλύτερη πορεία στο μέλλον και προβάλλει ως παράγοντας που μπορεί να διεκδικήσει τον ρόλο του δεύτερου πόλου στην κεντρική πολιτική σκηνή.
