Στις 26 Ιουνίου 2015 το απόγευμα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεφε από τις Βρυξέλλες για να ανακοινώσει τη διενέργεια δημοψηφίσματος, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι άνοιγε έναν πολιτικό κύκλο που θα ολοκληρωνόταν ακριβώς οκτώ χρόνια μετά με έναν αντίστοιχο αιφνιδιασμό. Τα ξημερώματα της 26ης Ιουνίου 2023 ήταν η πρώτη νύχτα μετά τη δεύτερη εκλογική ήττα όταν «πήρε στο μαξιλάρι του» την απόφασή του να παραιτηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού πάλεψε με την απόφαση αυτή για άλλες δύο νύχτες, τελικά την ανακοίνωσε στο Ζάππειο στις 29 Ιουνίου στις 13.15. Μόνο η σύζυγός του, Μπέτυ Μπαζιάνα, γνώριζε και λέγεται ότι υποστήριξε την απόφαση αυτή. Η προσαρμογή θα είναι δύσκολη. Σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες συνομιλίες με το μαξιλάρι.
Ανθρωποι που γνωρίζουν το ζεύγος Τσίπρα είχαν παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό η κυρία Μπαζιάνα συνόδευε τον σύζυγό της σε κάποιες εμφανίσεις (όπως τη νύχτα των εκλογών στην Κουμουνδούρου). Και δεν τον άφηνε από τα μάτια της. Πήγαν μαζί στο Ζάππειο, όπου τον περίμενε στο αυτοκίνητο να επιστρέψει μετά τη δήλωση παραίτησης.
Ο Τσίπρας δεχόταν πιέσεις να αποχωρήσει όχι από εσωκομματικούς αντιπάλους του (οι οποίοι ήθελαν να μείνει για να μη μαχαιρωθούν μεταξύ τους), αλλά από την ίδια την πραγματικότητα που ορίζουν οι δύο συντριπτικές ήττες. Ελεγξε τη συγκίνησή του, αλλά παραδέχτηκε το «στοιχείο οδύνης», κάνοντας πολλούς να θυμηθούν ότι πίσω από τη σκληρή, τετράγωνη και άτρωτη δημόσια εικόνα των πολιτικών υπάρχουν άνθρωποι που γεμίζουν μώλωπες και τραύματα.
Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο τέως, πλέον, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συζήτησε την απόφασή του μόνο με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, τον οποίο σέβεται απεριόριστα. Κάποιοι πολιτικοί γνωρίζουν την «ψυχολογία της παραίτησης» και έλεγαν εδώ και εβδομάδες ότι διέκριναν τα σημάδια της στις εκφράσεις του Τσίπρα: «Ηταν εμφανές πως είχε αγγίξει το ψυχολογικό και πολιτικό του όριο. Με τη στρατηγική της απουσίας συμπυκνώνει την παρουσία. Διασώζει το πολιτικό κεφάλαιο. Αποφεύγει τον διασυρμό».
Ασήκωτη απογοήτευση
Οι πιο στενοί συνεργάτες του δεν ήξεραν τίποτα για τους προβληματισμούς του. Ηταν βέβαιοι ότι θα παρέμενε στην ηγεσία έως τις ευρωεκλογές. Εκ των υστέρων, προσπάθησαν να εξηγήσουν την παραίτηση μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουνίου. Εάν ήταν καλύτερο από αυτό του Μαΐου ίσως αποφάσιζε να παραμείνει, αλλά η νέα υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ασήκωτη την απογοήτευση. «Ηταν μια ανθρώπινη απόφαση, κανένας μας δεν προσπάθησε να τον μεταπείσει», λέει στην «Κ» μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετείχε στη συνεδρίαση της Πέμπτης, πριν από το Ζάππειο.
Στελέχη που έχουν ταυτιστεί με τον Τσίπρα δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι παραιτήθηκε. «Φεύγει για να επιστρέψει», έλεγαν αρχικά, προτού συνειδητοποιήσουν ότι δεν ήταν αυτό το πνεύμα της δήλωσής του. Κρεμάστηκαν από τη φράση του Ναζίμ Χικμέτ, «η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει», με την οποία τους αποχαιρέτησε. Στέλεχος θυμήθηκε τον Σαντιάγο Καρίγιο, τον ιστορικό ηγέτη του Κ.Κ. Ισπανίας. Παραιτήθηκε μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1982, αλλά το 1985 ίδρυσε δικό του κόμμα.
Ο συνδυασμός του σφυροδρέπανου με τα Ralph Lauren και την ευφράδεια τον κατέστησαν ήρωα των μαθητικών καταλήψεων του 1990.
Το κόμμα αυτό δεν είχε τύχη και το 1991 έγινε συνιστώσα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Είναι ο Τσίπρας Καρίγιο; Ο Τσίπρας έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός (στα 40) και ο νεότερος πρώην πρωθυπουργός που παραιτήθηκε από την προεδρία του κόμματός του (στα 49). Οταν ο Κώστας Καραμανλής παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν.Δ. το 2009 ήταν 53 ετών. Μάλλον ο Τσίπρας θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Καραμανλή και όχι του Καρίγιο.
Ο Νεοκλής, πατέρας του Αθηναίου πολιτικού και στρατηγού του 5ου αιώνα Θεμιστοκλή, για να αποτρέψει τον γιο του να ασχοληθεί με την πολιτική τον πήγε στον Πειραιά και του έδειξε τα παροπλισμένα πλοία. «Ετσι φέρεται ο λαός στους πολιτικούς». Ο Θεμιστοκλής ευτυχώς δεν τον άκουσε. Ο Τσίπρας μάλλον έμαθε στο γυμνάσιο αυτή την ιστορία, αλλά δυστυχώς την αγνόησε. Το μικρότερο παιδί μιας εύπορης οικογένειας με καλό όνομα είχε πάντα μια ευκολία να κερδίζει τους ανθρώπους. Οι γονείς είχαν καλή σχέση με το (εκάστοτε) γκουβέρνο και τη δεκαετία του ’80 ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.
Στα 14 του, ο Αλέξης παραστράτησε. Γράφτηκε στην ΚΝΕ, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια χωρίς να τον ενοχλεί η κατάρρευση του κομμουνισμού. Ισως διέκρινε ότι ο κομμουνισμός κατέρρεε παντού, εκτός από την Ελλάδα, όπου απολαμβάνει καθολικό σεβασμό μέχρι σήμερα. Ο συνδυασμός του σφυροδρέπανου με τα Ralph Lauren και την ευφράδεια τον κατέστησαν ήρωα των μαθητικών καταλήψεων του 1990. «Κόμμα και ρετσίνα / Κι άσματα επινίκια / Είμαι 16άρης σας γ*** τα λύκεια», έγραψε ο Σαββόπουλος το 1983 προφητεύοντας τις επιδόσεις της νεολαίας του μέλλοντος. Σαράντα χρόνια μετά, τον Μάιο του 2023, ο ίδιος καλλιτέχνης κράτησε αποστάσεις από αυτή τη γενιά (που κοντεύει τα 50), καταλογίζοντάς της ότι «διατηρεί ένα παλιό είδος φοιτητικής ξεγνοιασιάς». Ευχήθηκε αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη. Επεσαν πάνω του τα τρολ σαν τα «Πουλιά» του Χίτσκοκ.
Ενα χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα είναι η δυσπιστία, όχι μόνο απέναντι στις δημοσκοπήσεις, αλλά ακόμη και στους αριθμούς που προσδιορίζουν την οικονομία.
Ο πατέρας του Αλέξη, Παύλος Τσίπρας, ήταν ιδιοκτήτης τεχνικής εταιρείας. Ο Βενιαμίν σπουδάζει πολιτικός μηχανικός, αλλά το κύριο ενδιαφέρον του είναι οι φοιτητικές συγκρούσεις. Εχει εγκαταλείψει την ΚΝΕ γιατί δεν του ταιριάζει η πειθαρχία και ως αστήρ των καταλήψεων φτιάχνει το δικό του startup. Ιδρύει τον «Εγκέλαδο», που παίρνει 20% στις φοιτητικές εκλογές κερδίζοντας τη δεύτερη θέση μετά την Πανσπουδαστική. Το 1994, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος εκλέγεται πρόεδρος του Συνασπισμού. Μία από τις «αμαρτίες» που του καταμαρτυρούν οι φίλοι του είναι ότι σύντομα ο Τσίπρας βρίσκεται κοντά του στην Κουμουνδούρου.
Η μύηση του νεολαίου στους κώδικες του κόμματος τον κάνουν να χάσει κάθε ενδιαφέρον για ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Το κάνει στην Ελλάδα. Το 1999, ο Κωνσταντόπουλος τον ορίζει πρόεδρο της Νεολαίας. Η θέση αυτή είναι αμειβόμενη από το κόμμα, αλλά ο Τσίπρας αρνείται τον μισθό. Λεφτά έχει, φιλάργυρος δεν είναι. Εκφράζει τον αντικαπιταλισμό. Προσπαθεί να πάει στη διαδήλωση της Γένοβας (τους σταματούν στην Ανκόνα). Στηρίζεται περισσότερο στη συναισθηματική νοημοσύνη που διαθέτει και λιγότερο στις θεωρητικές γνώσεις του. Γνήσιος νέος της Μεταπολίτευσης, δεν έχει έφεση στην κουλτούρα και στα διαβάσματα, τα οποία όμως δεν υποτιμά, διότι γνωρίζει πόση αξία αποδίδουν στη μόρφωση οι παραδοσιακοί αριστεροί. Αυτοσαρκάζεται συνεχώς: «Οσο λεπτό είναι το βιβλίο τόσο πιο πιθανό είναι να το διαβάσω».
«Ηταν εμφανές πως είχε αγγίξει το ψυχολογικό και πολιτικό του όριο. Με τη στρατηγική της απουσίας συμπυκνώνει την παρουσία. Διασώζει το πολιτικό κεφάλαιο. Αποφεύγει τον διασυρμό».
Η Μπέτυ Μπαζιάνα
Η σχέση του με την Μπέτυ Μπαζιάνα χρονολογείται από το λύκειο. Αντισυμβατικοί και οι δύο, δεν έχουν παντρευτεί. Εκαναν σύμφωνο συμβίωσης, αλλά η σχέση τους είναι σχέση ζωής. Πιστεύουν ότι κάποιο σκληρό σύστημα κυβερνάει τη χώρα, ανεξάρτητα από κυβερνήσεις. Δεν ανήκουν στις εξαιρέσεις. Η άποψη αυτή είναι μάλλον πλειοψηφική. Σήμερα, μετά τα βάσανα που πέρασαν, ίσως να το πιστεύουν ακόμη περισσότερο. Η κυρία Μπαζιάνα σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της έχει πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία. Η ίδια, πάντως, έχει κατηγορηθεί ότι χάρη στην εξουσία εξελίχθηκε ταχύτερα ακαδημαϊκά.
Αλλά ας επιστρέψουμε στα χρόνια της αθωότητας. Ο Τσίπρας ανταπέδωσε την πολιτική στήριξη του Κωνσταντόπουλου καθοδηγώντας τη Νεολαία να υποστηρίξει την πρόταση της ηγεσίας υπέρ του σχεδίου Ανάν το 2004. Στη διαδοχή Κωνσταντόπουλου λίγους μήνες αργότερα ο Τσίπρας μένει ουδέτερος, αλλά ο Αλέκος Αλαβάνος κερδίζει και τον καλεί κοντά του. Ο Αλαβάνος διαπιστώνει ότι το ταλέντο του Τσίπρα είναι ότι διαθέτει την κατάλληλη εικόνα για την εποχή της εικόνας. Στις δημοτικές εκλογές του 2006 ορίζεται υποψήφιος του κόμματος στην Αθήνα. Ο συνδυασμός «Ανοιχτή Πόλη» έρχεται τρίτος με 10,51%. Η Ελλάδα γνωρίζει τον «κουλ Αλέξη» που μένει στα Εξάρχεια και ακούει Σεζάρια Eβόρα, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Μάνο Χατζιδάκι.
Τον Φεβρουάριο του 2008, ο Αλαβάνος τού προσφέρει την προεδρία του Συνασπισμού. Διατηρεί ο ίδιος τον θώκο του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο ο Συνασπισμός είναι απλώς μία συνιστώσα. Μόνο που είναι η μοναδική συνιστώσα που απολαμβάνει κρατική επιχορήγηση και κοινοβουλευτικά προνόμια. Ο νέος αρχηγός τα διαχειρίζεται πολύ δημιουργικά και έτσι συσπειρώνει κοντά του τις υπόλοιπες συνιστώσες και όλοι μαζί εκπαραθυρώνουν τον Αλαβάνο. Οι τρικυμίες που συχνά πλήττουν το κόμμα παραλίγο να το σπρώξουν εκτός Βουλής το 2009, αλλά τελικώς κερδίζει 4,6%.
«Δεν πιστεύω ότι είμαστε δεύτερο κόμμα», είπε στις 6 Μαΐου 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τη δεύτερη θέση στις εθνικές εκλογές. Το ίδιο είπε στις 26 Μαΐου 2019 όταν υποχώρησε στη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Ενα χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα είναι η δυσπιστία, όχι μόνο απέναντι στις δημοσκοπήσεις, αλλά ακόμη και στους αριθμούς που προσδιορίζουν την οικονομία. Οι «καλοί αριστεροί» είναι απελευθερωμένοι από τα δεσμά των αριθμών. Οι ελάχιστοι αριστεροί που σέβονται τους αριθμούς κατηγορούνται ως «κρυφοδεξιοί». Η συμπεριφορά αυτή επιτρέπει να εισχωρήσουν στον πολιτικό λόγο της Αριστεράς τα οράματα της διαγραφής του χρέους, του σκισίματος των μνημονίων, της επιστροφής στη δραχμή και του «μολών λαβέ» στην Ευρώπη και στις αγορές (δημοψήφισμα).
Ο Τσίπρας φλέρταρε με τον πρόεδρο Πούτιν της Ρωσίας για να υποστηρίξει η Μόσχα την ελληνική «απελευθέρωση» από την Ευρωζώνη. Ευτυχώς ο Πούτιν ήθελε να «απελευθερώσει» πρώτα την Κριμαία και μετά την Αθήνα (αλλά τον βόλευε που η Ευρώπη ασχολούνταν με το «Κούγκι» για πέντε μήνες). Οταν η υποστήριξη του Πούτιν δεν ήλθε, ο Τσίπρας τρόμαξε από την πιθανότητα της κατάρρευσης, που μπορεί να τον οδηγούσε στη φυλακή. Υποτίθεται ότι διαπραγματεύθηκε 17 ώρες. Στην πράξη, πακέταρε τη ζημία που προκάλεσε μέσα σε ένα τρίτο μνημόνιο, το οποίο εφάρμοσε γιατί η Αθήνα ηρέμησε. Καμία διαδήλωση, καμία Marfin…
Αργήσαμε αλλά καταλάβαμε ότι η κοινωνική ειρήνη που στερήθηκαν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά – Βενιζέλου προσφέρθηκε στον Τσίπρα γιατί η «πλατεία» ήταν συμβεβλημένη με το κόμμα του. Η αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται και σε αυτή την καθυστερημένη συνειδητοποίηση. Καταψηφίστηκε και για τα χρόνια που χάθηκαν στον διχασμό. Αν υπήρχε εθνική συναίνεση, η έξοδος από την κρίση θα είχε επιτευχθεί το 2014. Αλλά το 2014 επιτεύχθηκε το σαμποτάζ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με τη βιντεοσκοπημένη κομπίνα του κωμικού ηθοποιού-βουλευτή των ΑΝΕΛ Παύλου Χαϊκάλη (σε σκηνοθεσία γνωστού σταρ της τηλεόρασης και παραγωγή της Κουμουνδούρου). Δήθεν πήγαν να τον «λαδώσουν» οι σαμαρικοί για να ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ναυάγησε. Πρόωρες εκλογές προκηρύχθηκαν. Ο Δήμας δεν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά ο Χαϊκάλης έγινε υφυπουργός Εργασίας.
Η εποχή Τσίπρα χαρακτηρίστηκε επίσης από το γεγονός ότι μόλις εξελέγη αρχηγός ο Μητσοτάκης, τον Ιανουάριο του 2016, η Ν.Δ. πέρασε στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων και παραμένει εκεί επτά χρόνια μετά.
Ο Τσίπρας δεν είναι ανίκανος. Οταν θέλει, μπορεί. Φρόντισε τους αδύναμους και τους μη έχοντες. Κάποια υπουργεία και πολλές κρατικές υπηρεσίες άφησαν έργο. Το υπουργείο Οικονομικών επέβαλε «υπεραπόδοση των μέτρων» και ανέκτησε την αξιοπιστία της χώρας που σκόρπισε ο Βαρουφάκης. Η συμμαχία με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, εκεί που κόντευε να διαρραγεί, αναβαθμίστηκε ουσιαστικά (χάρη στον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, που έφερε τον 6ο Στόλο στο Αιγαίο για να διαλύσει κάθε παρανόηση…). Η συμφωνία των Πρεσπών, άρτια ή ατελής, έδωσε λύση σε ένα πρόβλημα δεκαετιών (έστω και αν ο Τσίπρας την υποστήριξε γιατί πόνταρε ότι θα διασπάσει τη Ν.Δ.). «Δηλώνω περήφανος για όσα πετύχαμε». Παράφρασε Ρίτσο και Μίκη: «Αυτό το έργο είναι δικό σας και δικό μας. Δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει».
«Αυτό το έργο» περιλαμβάνει ακόμη τους επιδεικτικούς εναγκαλισμούς με τον Καμμένο, το χάος στο μεταναστευτικό, το κατενάτσιο στην τρόικα έως το 2017 (η ΕΥΠ παρακολουθούσε τη «Δρακουλέσκου» στο Χίλτον), τον λάκκο της απλής αναλογικής (όπου τελικά έπεσε μέσα ο ΣΥΡΙΖΑ), τη μαύρη επιχείρηση διασυρμού του Σαμαρά, του Βενιζέλου, του Στουρνάρα και άλλων πολιτικών αντιπάλων (υπόθεση Novartis). «Αυτό το έργο» περιλαμβάνει ακόμη την υπόσχεση του Τσίπρα στον Ερντογάν «να του στείλει πίσω τους οκτώ», την εκατόμβη στο Μάτι (που ο Τσίπρας παρίστανε ότι δεν γνώριζε στη fake συνεδρίαση στην Πυροσβεστική), τις τοξικές αναρτήσεις του Πολάκη και τις απόπειρες χειραγώγησης του Τύπου (άδειες καναλιών και άλλα πολλά). Η εποχή Τσίπρα χαρακτηρίστηκε επίσης από το γεγονός ότι μόλις εξελέγη αρχηγός ο Μητσοτάκης, τον Ιανουάριο του 2016, η Ν.Δ. πέρασε στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων και παραμένει εκεί επτά χρόνια μετά.
Ο Δεκέμβριος του 2008
Ο Τσίπρας είναι αταξινόμητος και δυσερμήνευτος. Ακόμη και ο Καρλ Γιουνγκ έχει επιστρατευτεί για να τον ερμηνεύσει. Οξυδερκής πολιτικός έχει πει σε ιδιωτική συζήτηση ότι «ο Τσίπρας είναι ο ζωντανός Γρηγορόπουλος». Οτι ξεπήδησε πολιτικά μέσα από τις φλόγες της Αθήνας μετά τη δολοφονία ενός άλλου Αλέξη, του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2008. «Στη συλλογική ψυχή, το πρόσωπο του δολοφονημένου παιδιού μετατέθηκε στο πρόσωπο του Τσίπρα, ο οποίος ευλόγησε με τη στάση του τις καταστροφές ως ξέσπασμα θρήνου για τον νέο και ως πράξη κάθαρσης από το μίασμα του εγκλήματος. Ετσι διοχετεύτηκε στον Τσίπρα η συναισθηματική φόρτιση που γέννησε στο πλήθος η δολοφονία από αστυνομικό ενός νέου παιδιού».
Αλλοι του καταλογίζουν ότι βουτούσε στη «σκοτεινή ύλη» του συλλογικού ασυνείδητου. Οτι έκανε πολιτική νεκρομαντεία επάνω στα λείψανα του Εμφυλίου όταν ταύτιζε τον Δεκέμβριο του 2008 με τον Δεκέμβριο του ’44. Η πολιτική «μαύρη μαγεία» ατόνησε τα τελευταία χρόνια, αλλά ακόμη και στη δήλωση παραίτησης υπάρχουν ίχνη της: «Αντιμετωπίσαμε αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς. Που εκπορεύονταν από ισχυρές δυνάμεις έξω από τη χώρα, αλλά έβρισκαν ισχυρούς συμπαραστάτες και μέσα σ’ αυτή». Ιδού «οι πατριώτες και οι προδότες». Ιδού «εμείς και οι άλλοι».
Η τοξική πλευρά του λόγου του ΣΥΡΙΖΑ εκπορευόταν πάντα από τον ίδιο τον Τσίπρα. Ο Πολάκης ήταν ο φωνακλάς στην άκρη της σκηνής. Το πραγματικό μίσος έβγαινε από την καρδιά του χαμογελαστού πρωταγωνιστή. Η πιθανότερη αιτία ήταν η επιλεκτική ανάγνωση της Ιστορίας, αλλά και η συνειδητοποίηση ότι αυτές οι μαγγανείες «πιάνουν». Μέχρι που δεν πιάνουν – και πληρώνονται. Τα πνεύματα εκδικούνται τον πνευματιστή που τα κάλεσε. Το μίσος γέννησε μίσος. Ο πνευματιστής το κατάλαβε. Αποχαιρέτησε αυτούς που τον μίσησαν. «Μπορεί κάποιοι να χαίρεστε με την απόφασή μου». Αποχαιρέτησε και αυτούς που τον αγάπησαν. «Μπορεί κάποιοι άλλοι να λυπάστε». Αναγνώρισε έτσι τον διχασμό που προκάλεσε. Αλλά δεν έκανε καμία αυτοκριτική.
Στις 15 Μαΐου 2014, ο σαραντάρης αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο πολιτικός που συζητιόταν σε όλη την Ευρώπη, ήταν υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν και συμμετείχε στο πανευρωπαϊκό ντιμπέιτ. Υπό το βλέμμα του συνυποψηφίου του, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, παρουσίασε τον εαυτό του ως εξής: «Είμαι ο Αλέξης Τσίπρας, είμαι ο υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και είμαι από την Ελλάδα, τη χώρα που η ευρωπαϊκή ηγεσία επέλεξε ως το πειραματόζωο της πιο σκληρής λιτότητας». Το 2015, μπροστά στις κάμερες, ο Γιούνκερ προσπάθησε να του χαρίσει τη γραβάτα του. Το 2023, ο Τσίπρας ομολόγησε ότι δεν ήταν φτιαγμένος για να τη φορέσει.
Από τις καταλήψεις έως το Μαξίμου
- 1974
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιουλίου, τέσσερις ημέρες μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Εγινε ο πρώτος πρωθυπουργός που γεννήθηκε μετά τη χούντα. Εχει μία αδελφή, τη Ζανέτ, και έναν αδελφό, τον Δημήτρη. Είναι ο βενιαμίν της οικογένειας. Ο πατέρας του, Παύλος Τσίπρας, ήταν ιδιοκτήτης εταιρείας τεχνικών έργων.
- 1988
Γράφεται στην ΚΝΕ. «Με έψησαν κάτι παιδιά που ήρθαν για να κάνουν καθοδήγηση». Το 1990-91 διαπρέπει στις μαθητικές καταλήψεις από τις «πολεμίστρες» του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων και τα στασίδια των καναλιών. Η Αννα Παναγιωταρέα τού λέει δημόσια ότι θα φτάσει ψηλά. - 1992
Στο ΕΜΠ ιδρύει το πολιτικό startup «Εγκέλαδος» που σείει το έδαφος κάτω από τα πόδια της Πανσπουδαστικής. Φεύγει από την ΚΝΕ, μπαίνει στην Κουμουνδούρου και το 1999 ορίζεται γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού. Ακολουθεί αντικαπιταλιστική δράση. - 2006
Επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης», παίρνει 10,51% στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα. Ασκεί αντιπολίτευση στον Νικήτα Κακλαμάνη στο δημοτικό συμβούλιο, ο οποίος αναγνωρίζει το πολιτικό ταλέντο του, αλλά τον συμβουλεύει να λέει λιγότερα ψέματα.
- 2008
Ο Αλέκος Αλαβάνος τού δίνει τα κλειδιά της Ferrari (Συνασπισμός). Ο Τσίπρας πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις του «Δεκέμβρη» μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. «Δεν πειράζει αν ρίχνουν καμιά πέτρα», σχολίασε για τους μπάχαλους. Αρχίζει η εποχή των Αγανακτισμένων. «Τρώει» τον Αλαβάνο. - 2012
Ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει ζάχαρη στο ντεπόζιτο των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου και βγαίνει δεύτερο κόμμα στις εκλογές Μαΐου (16,78%) και Ιουνίου (26,89%) του 2012. Το 2014, λίγο μετά την Κριμαία, ο μισός ΣΥΡΙΖΑ ταξιδεύει στη Μόσχα. Ακολουθεί η νίκη στις ευρωεκλογές. - 25 Ιανουαρίου 2015
Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εθνικές εκλογές. Τα μεσάνυχτα ο Τσίπρας «αρραβωνιάζεται» τον Καμμένο και το πρωί προσκυνάει στην Καισαριανή. Οι δύο Ελληνες έχουν τις πλάτες της Μόσχας στον αγώνα τους να το «κάνουν Κούγκι» και να ξεδοντιάσουν τη Μέρκελ. - 5 Ιουλίου 2015
Στο δημοψήφισμα παίζει κορώνα – γράμματα τη θέση της χώρας στην Ευρώπη. Κερδίζει με 61,31% και το επόμενο πρωί κάνει το ύστατο τηλεφώνημα στον Πούτιν. Στήριξη δεν έλαβε και έτσι υπέκυψε στη Μέρκελ, με την οποία αργότερα αγαπήθηκαν σφόδρα. - 2019-2023
Το 2019 χάνει τις ευρωεκλογές και τις εθνικές εκλογές. Πιστεύει ότι ο κορωνοϊός θα ρίξει τη Ν.Δ. Για να αποτρέψει την επιστροφή Τσίπρα, η Ε.Ε. εκδίδει κοινό χρέος και ο Μητσοτάκης εμβολιάζει τους Ελληνες κατά του πολακισμού. Χάνει τις διπλές εκλογές του 2023 και παραιτείται.
