Η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μια διαδικασία που έως τώρα ήταν υποτονική. Ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης είναι ένας ασυνήθιστος υποψήφιος. Συχνά, η δυσκολία για έναν πολιτικό με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι να προκαλέσει το ενδιαφέρον, αλλά να το συντηρήσει.
Το εναρκτήριο μήνυμα της καμπάνιας του κ. Κασσελάκη είχε και ισχυρά και αδύναμα στοιχεία. Η εικόνα του, η επαγγελματικά άρτια σκηνοθεσία και η φρεσκάδα που έβγαζε ήταν θετικά. Ενώ στρατηγικά ορθό ήταν το ότι μίλησε για έναν ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να κερδίσει ξανά επιχειρώντας να αναπτερώσει το ηθικό του κόμματος και να ταυτιστεί ο ίδιος με αυτή την προοπτική. Είχε ωστόσο αδυναμίες. Κατ’ αρχάς ένα έκδηλο άγχος να δώσει προκαταβολικές απαντήσεις σε όσα εκτιμά ότι θα του προσάψουν. Το προσωπικό του story –όσο ενδιαφέρον και αν προκαλεί– δεν είναι εύκολο να δημιουργήσει ευρύτερες ταυτίσεις. Η επιμονή στην απόπειρα απαξίωσης του κ. Μητσοτάκη ως «κληρονόμου» –ενός πολιτικού που κέρδισε την αρχηγία του κόμματός του και τρεις βουλευτικές εκλογές, αντιμετωπίζοντας συνεχώς αυτή τη μομφή– ξενίζει. Ενώ η σύγκριση μαζί του με όρους μαθηματικών επιδόσεων και γλωσσομάθειας, προκαλεί αμηχανία.
Ενα αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι ότι ενώ η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη μπορεί σε κάποιους να θυμίζει έναν (ουρανοκατέβατο;) «χομπίστα», στην πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από επαγγελματισμό, ιδίως ως προς την εικόνα και τις παρεμβάσεις του. Σε αντίθεση με τους συνυποψηφίους του που, αν και επαγγελματίες της πολιτικής, διεξάγουν κάπως υποτονικές καμπάνιες. Ακόμα και ο χρόνος εκδήλωσης της υποψηφιότητάς του μοιάζει μελετημένος, καθώς με τη μικρή χρονική απόσταση από τις εσωκομματικές εκλογές φαίνεται να στοχεύει σε έναν «κεραυνοβόλο πόλεμο» («blitzkrieg»), αποφεύγοντας τη φθορά μιας παρατεταμένης αντιπαράθεσης.
Η επιμονή στην απόπειρα απαξίωσης του κ. Μητσοτάκη ως «κληρονόμου» ξενίζει, ενώ η σύγκριση μαζί του με όρους γλωσσομάθειας προκαλεί αμηχανία.
Αυτά ως προς τη μικρή εικόνα που είναι η δυναμική των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ. Η μεγάλη εικόνα αφορά τον ηγέτη της αξ. αντιπολίτευσης και υποψήφιο πρωθυπουργό. Αν η χώρα δεν μπει σε κάποια περιδίνηση που θα φέρει τα πάνω κάτω αλλά πορευτεί με όρους «κανονικότητας», όποιος και να εκλεγεί στον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πείσει ότι είναι πιο επαρκής από τον κ. Μητσοτάκη, ότι μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα σε υψηλό επίπεδο, ότι μπορεί να σταθεί δίπλα ή απέναντι σε ηγέτες άλλων χωρών. Οτι έχει το ειδικό βάρος και την επάρκεια ενός υποψηφίου πρωθυπουργού.
Αν κάτι έδειξε η πολιτική ιστορία των τελευταίων ετών και τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, είναι ότι ο εκλογικός ρεαλισμός έχει επιστρέψει. Ενώ ο ριζοσπαστισμός έχει πολλές εκφάνσεις, συχνά μάλιστα εντελώς αντίθετες από εκείνες που προσδοκούν όσοι επενδύουν σε αυτόν. Κατά τα λοιπά, όπως λένε για κάθε νεοεμφανιζόμενο παίκτη, «όλα θα φανούν στο γήπεδο»…
* Ο κ. Ευτύχης Βαρδουλάκης είναι σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας.
