Απόψε το βράδυ θα γνωρίζουμε τον τελικό αριθμό των περιφερειών της χώρας που θα καταχωρισθούν ή όχι στην επίσημη επιρροή του κυβερνώντος κόμματος, συγκρίνοντας και με την ανεπανάληπτη επίδοση του 2019. Οταν, ένα μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές που την ανέδειξαν στην εξουσία, η Ν.Δ. κατέγραψε την εκλογή των υποψηφίων που είχε υποστηρίξει επίσημα σε 11 από τις 13 περιφέρειες της χώρας. Παρ’ όλα αυτά, η αριθμητική των περιφερειών που «κερδίζει» ένα κόμμα είναι στην ουσία δευτερεύουσα. Το κεντρικό μήνυμα ότι η Ν.Δ. επιβεβαιώνει, μετά και τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, μία πρωτόγνωρη υπεροχή έναντι των κομμάτων της αντιπολίτευσης, κρίνεται περισσότερο από τη συγκεντρωτική ανάλυση της ψήφου του πρώτου γύρου των περιφερειακών εκλογών, σύμφωνα με τις στηρίξεις που ανακοίνωσαν τα κόμματα.
Ανεξάρτητα δηλαδή από το ποιοι εκλέγονται, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι οι υποψήφιοι που υποστηρίχθηκαν επίσημα μόνο από τη Ν.Δ. (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η Περιφέρεια Κρήτης) συγκέντρωσαν συνολικά πάνω από 2,2 εκατ. ψήφους, αυξάνοντας την εκλογική απήχηση κατά περίπου 219.000 σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου (χωρίς να υπολογίζεται η Κρήτη) παρότι το συνολικό εκλογικό σώμα εμφανίστηκε μειωμένο κατά σχεδόν 404.000 έγκυρα ψηφοδέλτια (4.810.744 έναντι 5.215.207). Παράλληλα, 332.154 ψήφοι ακόμα (6,9% του σώματος των περιφερειακών εκλογών) καταγράφηκαν υπέρ υποψηφίων που προέρχονται από τη Ν.Δ., αλλά δεν είχαν επίσημη στήριξη (ήταν «αντάρτες», όπως συνηθίζεται να λέγεται).
Την ίδια ώρα, με την εντυπωσιακή αυτή καταγραφή, στον αντίποδα των βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, μόνο το ΚΚΕ εμφανίζει σαφή αύξηση σχεδόν 80.000 ψήφων σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές (+2,3% ποσοστιαία), ενώ τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ υστερούν σε αυτή τη σύγκριση. Είναι για παράδειγμα χαρακτηριστικό ότι, πέρα από την καταφανή συνολική υστέρηση του ΣΥΡΙΖΑ, οι υποψήφιοι που υποστήριξε μεμονωμένα το ΠΑΣΟΚ σε εννέα περιφέρειες κατέγραψαν εν γένει μικρότερο ποσοστό έναντι των βουλευτικών εκλογών, με μόνο την Αττική και το Νότιο Αιγαίο να αποτελούν αυξητική εξαίρεση.
Η πρόθεση όμως του κειμένου αυτού δεν είναι να υπεισέλθει λεπτομερώς στις επιμέρους περιφέρειες, αλλά να διαπιστώσει μία γενική συγκριτική εικόνα στην οποία θα πρέπει ασφαλώς να συμπεριληφθεί και η προηγούμενη εκλογή στις περιφέρειες του 2019. Μπορεί άραγε να προσδιορίσει κανείς ένα, ενδεικτικό έστω, συνολικό τελικό αποτέλεσμα για κάθε κόμμα, δεδομένου ότι υπάρχουν και οι περιπτώσεις των κοινών στηρίξεων; Προφανώς ναι, όταν γίνει επιμερισμός των κοινών ψήφων, ακολουθώντας ως μέθοδο αναγωγής τα τοπικά ποσοστά των κομμάτων στις πιο κοντινές άλλες εκλογές.
Οι υποψήφιοι που υποστηρίχθηκαν επίσημα μόνο από τη Ν.Δ. (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η Περιφέρεια Κρήτης) συγκέντρωσαν συνολικά πάνω από 2,2 εκατ. ψήφους.
Πράγματι, το 2019 υπάρχουν έτσι ή αλλιώς οι επιμέρους αναλογίες που προκύπτουν από τις ευρωεκλογές που διεξήχθησαν την ίδια ημέρα με τις περιφερειακές εκλογές, ενώ σήμερα θα μπορούσε να ανατρέξει κανείς στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν μόλις πριν από 3,5 μήνες. Με αυτές τις προϋποθέσεις, όπως βλέπουμε στον σχετικό πίνακα (δεξιά), στη Ν.Δ. αντιστοιχεί σήμερα ενδεικτικά το πολύ εντυπωσιακό 49,3%, έναντι 43,6% που αντιστοιχούσε το 2019, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχεί μόλις 12,7% έναντι 19% το 2019, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, η σημερινή αντιστοιχία του 12,4% υστερεί λίγο από το 13% του 2019.
Συμπληρώνοντας αυτόν τον πίνακα, είναι ασφαλώς σημαντική η αύξηση του ΚΚΕ πάνω από τρεις μονάδες (10% από 6,9% το 2019), όσο και το υπερδιπλάσιο ποσοστό που αντιστοιχεί στους «αντάρτες» Ν.Δ. (6,9% από 3,1%) που θα μπορούσε να εκτοξεύσει σήμερα το ποσοστό της αν συνυπολογίζονταν ως ψήφοι του μητρικού κόμματος. Δεν μπορεί να αγνοηθεί τέλος και η Χρυσή Αυγή που εμφανίστηκε το 2019 με 12 υποψηφιότητες (εκτός από το Βόρειο Αιγαίο) συγκεντρώνοντας συνολικά 3,6% των ψήφων, αλλά περιορίστηκε τώρα σε μία μόνο, ανεπίσημη, υποψηφιότητα (Κεντρική Μακεδονία) στην οποία αντιστοιχεί μόλις 0,7%.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι ασφαλώς ενδεικτικά και μόνο, δεδομένου ότι η ψήφος για την εκλογή των 13 «μικρών πρωθυπουργών» δεν συσχετίζεται αποκλειστικά με την επιλογή κόμματος και επηρεάζεται φυσικά από τις επιμέρους τοπικές υποψηφιότητες. Οπως έχει αποδειχθεί όμως σε όλους τους ανάλογους υπολογισμούς του παρελθόντος, είναι ένας τρόπος που παρακολουθεί εν γένει τις εξελισσόμενες τάσεις εκλογικής επιρροής των κομμάτων και πάντως αποτυπώνει τη γενική πολιτική εικόνα της συγκυρίας. Μία εικόνα που, πέρα από την καταφανή υπεροχή της Ν.Δ., θα πρέπει να συμπληρωθεί και με τη σημαντική επισήμανση του εξαιρετικά μικρού εκλογικού σώματος των μόλις 4,8 εκατ. ψήφων που μας δίνει τις πληροφορίες.
O κ. Πάνος Σταθόπουλος είναι διευθυντής Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής».
