Τις γεωπολιτικές προτεραιότητες της Αγκυρας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως αυτές περνούν μέσα από το πρίσμα της ιδιάζουσας ισλαμικής ιδεολογίας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ στην Τουρκία, αντικατοπτρίζουν, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα σε διπλωματικό επίπεδο.
Οπως ήδη έχει αναφέρει η «Κ», στις συζητήσεις υπό τους υφυπουργούς Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και Μπουράκ Ακσαπάρ συμφωνήθηκε να διατηρηθεί η θετική ατμόσφαιρα στις διμερείς σχέσεις και τα πιο δύσκολα θέματα να συζητηθούν σε βάθος χρόνου, χωρίς να υπονομεύεται ο δρόμος προς το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας της 7ης Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, όπου μεταξύ άλλων θα υπογραφούν συμφωνίες συνεργασίας στα ζητήματα πολιτικής προστασίας και μετανάστευσης.
Η «Κ» πληροφορείται πως από την τουρκική πλευρά υπενθυμίστηκε ότι η Αγκυρα μπορεί να συζητάει τα πάντα, όχι όμως για θέματα που αφορούν τη μειονότητα της Θράκης και γενικότερα ζητήματα που άπτονται του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση Ερντογάν αντιλαμβάνεται την οθωμανική κληρονομιά στα Βαλκάνια. Υπενθυμίζεται ότι η Αγκυρα παγίως χαρακτηρίζει τη μουσουλμανική μειονότητα ως «τουρκική», ενώ ζητάει αυτονομία στον διορισμό των μουφτήδων και στην εκπαίδευση.
Υπενθυμίζεται ότι, με ενθάρρυνση και πίεση των ΗΠΑ προς τους υπόλοιπους νατοϊκούς εταίρους, η Τουρκία ανέλαβε για πρώτη φορά τη διοίκηση της δύναμης KFOR στο Κόσοβο, όπου στο πλαίσιο της νεοοθωμανικής αντίληψης η Αγκυρα θεωρεί ότι έχει ιστορικά δικαιώματα επιρροής.
Η «Κ» πληροφορείται ότι από την τουρκική πλευρά υπενθυμίστηκε πως η Αγκυρα μπορεί να συζητάει τα πάντα, όχι όμως για θέματα που αφορούν τη μειονότητα της Θράκης.
Ο συγκεκριμένος υπαινιγμός ήταν άλλωστε αναμενόμενος από την Αθήνα, καθώς η Αγκυρα αυτή τη στιγμή είναι απασχολημένη με κύριο στόχο να προβάλει την πάγια αντίληψη Ερντογάν περί μιας Τουρκίας η οποία είναι «φυσική» προστάτιδα δύναμη των απανταχού της γης μουσουλμάνων, με τους Παλαιστινίους, βεβαίως, να περιλαμβάνονται σε αυτήν την κατηγορία.
Η σύμπτωση, μάλιστα, της πολεμικής σύγκρουσης ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς και οι επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας έχουν οδηγήσει την Τουρκία, με πρώτο τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε σύγκρουση με το Ισραήλ. Σε αυτό το πλαίσιο ο κ. Ερντογάν έχει ήδη συγκρουστεί και με τις ΗΠΑ, ουσιαστικά τοποθετώντας την Τουρκία απέναντι από ό,τι ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως άξονα Δύσης και Ισραήλ.
Στην Αθήνα υπάρχουν αρκετά ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Ερντογάν θα κατορθώσει να ισορροπήσει, ακόμη και αν πραγματικά ενδιαφέρεται γι’ αυτό, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Το δεύτερο μέτωπο για το οποίο ενδιαφέρονται οι Τούρκοι είναι η κατάσταση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, ειδικά ως προς τη συζήτηση για τον διάδρομο Ζενγκεζούρ. Φαίνεται ότι ο δίαυλος ανάμεσα στην κυβέρνηση Ερντογάν και Πασινιάν στο Ερεβάν είναι αρκετά καλός, ωστόσο το βασικό πρόβλημα της αρμενικής πλευράς είναι η σκληρή στάση της διασποράς για το, οριστικά αζερικό πια, Καραμπάχ.
Επιχείρηση εκβιασμού
Τα μειονοτικά ζητήματα απασχολούν την κυβέρνηση ούτως ή άλλως. Την Παρασκευή, ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης απάντησε σε επίκαιρη ερώτηση για την επιχείρηση εκβιασμού και εκδίωξης του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ιλχάν Αχμέτ από το αλεβίτικο έθιμο της πάλης στον Κέχρο της ορεινής Ροδόπης. Πρόκειται για περιστατικό προ ολίγων ημερών, όταν ζητήθηκε από τον κ. Αχμέτ να φύγει από εκδήλωση και εκείνος ως βουλευτής δεν αποχώρησε, με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας ο υποπρόξενος της Τουρκίας και ο παράτυπος μουφτής. Ο κ. Γεραπετρίτης υπενθύμισε ότι σε ζητήματα κυριαρχίας η Ελλάδα δεν συζητάει τίποτα. Παράλληλα υπογράμμισε ότι τα σωματεία της Θράκης (όπως αυτό που διοργάνωσε το έθιμο της πάλης) προστατεύονται από το Σύνταγμα και από τη Συνθήκη της Λωζάννης και από το Δίκαιο της Ε.Ε. «Υπάρχει μια αυτονομία των σωματείων στο πλαίσιο του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και αυτήν την αυτονομία οφείλουμε να σεβόμαστε», είπε ο κ. Γεραπετρίτης. Ως προς την παρουσία του Τούρκου υποπροξένου, ο κ. Γεραπετρίτης σημείωσε ότι «τα προξενεία θα πρέπει να λειτουργούν εντός της Σύμβασης της Βιέννης του 1963 περί των Προξενικών Σχέσεων».
