ΤΟ ΘΕΜΑ
Ακόμα και τα πιο ισχυρά τείχη, κάποτε πέφτουν. Το Βατικανό αποφάσισε να επιτρέψει για πρώτη φορά τη διδασκαλία Οθωμανικής Ιστορίας στο Ποντιφικό Ανατολικό Ινστιτούτο (Pontificio Istituto Orientale), ένα από τα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης του παπικού κράτους. Η καθηγήτρια Τσανάν Παρμακσίζογλου Ακσόι που θα διδάσκει το μάθημα της Οθωμανικής Ιστορίας και του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους γνωστοποίησε ότι η πρόταση ήλθε από το Βατικανό με σκοπό να αναδειχθεί η αλληλεπίδραση μεταξύ του χριστιανικού και του μουσουλμανικού κόσμου τους προηγούμενους αιώνες. Η κ. Ακσόι είναι, επίσης, η πρώτη Τουρκάλα ερευνήτρια στην οποία επετράπη η πρόσβαση στα Αποστολικά Αρχεία του Βατικανού. Η εξέλιξη είναι ενδιαφέρουσα από ιστορικής άποψης, κυρίως όμως αναδεικνύει πόσο εντατική είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να υποστηρίξει την Οθωμανική Ιστορία όπου γίνεται.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Ανάμεσα στις πολλές συγκρούσεις που καταγράφονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος αυτή την εποχή, ίσως η σημαντικότερη να είναι αυτή για τα ιμάτια του ΣΥΡΙΖΑ. Η στήλη σας πληροφόρησε για τη διελκυστίνδα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την ανάγκη ή όχι να γίνουν κάποια ανοίγματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο φαίνεται ότι η κατάσταση έχει κινητοποιήσει ακόμα και το συνήθως δογματικό ΚΚΕ. Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΚΚΕ, σημείωσε χθες (ρ/σ Παραπολιτικά) ότι το κόμμα του απευθύνεται στους πολίτες που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ «πλατιά και ενωτικά για αγωνιστική συνάντηση μαζί τους, παρά τις όποιες διαφορές, γιατί δεν πρέπει να χαθεί και να παραιτηθεί αυτός ο κόσμος». Αν και κανένας δεν μπορεί να βγάζει εύκολα συμπεράσματα για την κατάσταση σε αυτό τον –δύσκολο να οριοθετηθεί με σαφήνεια– ευρύτερο χώρο, είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να «μπαλώσει» πολλές τρύπες διότι, όπως είναι γνωστό, η φύση απεχθάνεται το κενό και πάντα βρίσκει τρόπο να το καλύψει.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Ο υπουργός Ανάπτυξης Κώστας Σκρέκας. Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε στο Πεκίνο όπου και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε μια διεθνή διάσκεψη που διοργάνωσε η Κίνα σχετικά με το βασικό εργαλείο ανάπτυξης της οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής, την περίφημη πρωτοβουλία της «Μιας Ζώνης και του Ενός Δρόμου» (Belt and Road). Αν και είναι προφανής η επιλογή της Αθήνας να συμμετάσχει με σχετικά υποβαθμισμένη (πολιτικά) εκπροσώπηση, για ευνόητους λόγους, μαθαίνω ότι τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την επίσκεψη του κ. Σκρέκα στο Πεκίνο είναι πολύ ενδιαφέροντα. Αν και οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή σε γενικές γραμμές δημιουργούν προβλήματα όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην ηγεμονική δυναμική της Κίνας, φαίνεται ότι στο Πεκίνο επιθυμούν να συνεχίσουν να επενδύουν στις υφιστάμενες υποδομές που εκμεταλλεύονται ανά την υφήλιο, βεβαίως και στην Ελλάδα. Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν εκπροσωπήθηκε σε επίπεδο υπουργού Εξωτερικών, είναι προφανές ότι τα συμπεράσματα είναι κυρίως οικονομικά. Και, παρά τις γεωπολιτικές δυσκολίες, κάποια από αυτά στην Αθήνα ακούγονται ενθαρρυντικά.
Ο ΤΟΠΟΣ
Το Τορόντο, όπου απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών η σημαντική ιστορικός Νάταλι Ζεμόν Ντέιβις, γνωστή, βεβαίως, στη μικρή αλλά δυναμική κοινότητα των Ελλήνων συναδέλφων της. Η Ντέιβις, «ιστορικός των περιθωριοποιημένων», όπως την περιγράφουν οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», ήταν στην πραγματικότητα από εκείνους τους ιστορικούς του 21ου αιώνα που έστρεψαν το φως της έρευνας από το προσκήνιο και τις μεγάλες πολιτικές συγκρούσεις και εξελίξεις, τους πολέμους και τους λαμπερούς πρωταγωνιστές, στους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας, τις γυναίκες, τους ευρισκόμενους εκτός των κεντρικών ερμηνευτικών σχημάτων της κάθε εξουσίας. Η μικροϊστορία μπορεί να είναι πια κοινός τόπος και αποδεκτό επιστημονικό πεδίο. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι, γι’ αυτό άλλωστε η εκδημία της Νάταλι Ζεμόν Ντέιβις δεν πέρασε δίχως την απαιτούμενη προσοχή από κανένα σημαντικό δυτικό έντυπο.
Η ΑΤΑΚΑ
«Εμπρός, φίλοι μου, για το ρήγμα που ανοίξαμε, αλλιώς το χάσμα ας βουλώσει με τα πτώματά μας. Σε καιρό ειρήνης μεγάλα προτερήματα του άνδρα είναι η ψυχραιμία και η ταπεινότητα· όμως, όταν πολεμική σάλπιγγα ηχεί στ’ αυτιά μας, τότε πρέπει σαν τίγρεις να γινόμαστε τεντώνοντας τα νεύρα, σφίγγοντας την καρδιά και αγριεύοντας από τη λυσσασμένη οργή…». Δεν είναι απόσπασμα ομιλίας του Στέφανου Κασσελάκη προς τους συντρόφους του, αλλά ο σαιξπηρικός «Ερρίκος Ε΄» (μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ). Ως ταπεινό αναμνηστικό για την επέτειο της Μάχης του Αζινκούρ (25/10/1415), όταν λίγοι Αγγλοι κατατρόπωσαν έναν αριθμητικά και (θεωρητικά τουλάχιστον) ποιοτικά σημαντικότερο Γαλλικό Στρατό. Ελπίζω μόνο οι αψιμαχίες στον ΣΥΡΙΖΑ μη κρατήσουν όσο ο Εκατονταετής Πόλεμος.
