ΤΟ ΘΕΜΑ
Αν υπήρχε κάποια απορία σχετικά με τους λόγους που οι Αμερικανοί προτιμούν τη Σούδα και τις βρετανικές βάσεις στην Κύπρο (και αλλού στη Μέση Ανατολή) προκειμένου να σταθμεύσουν δυνάμεις, υλικό και προσωπικό, και όχι την Τουρκία, αυτή λύθηκε την περασμένη Κυριακή, όταν η βάση του Ιντσιρλίκ πολιορκήθηκε από εξοργισμένους ισλαμιστές. Εικόνα που θυμίζει, κυρίως στην Ουάσιγκτον, την εισβολή των τουρκικών δυνάμεων στη βάση το 2016, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Οι επιπτώσεις της στάσης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έναντι των ΗΠΑ και του Ισραήλ, με αφορμή τον πόλεμο που ξεκίνησε μετά τις αγριότητες των τρομοκρατών της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι ακόμη πολύ νωρίς να εκτιμηθούν πλήρως. Πρόκειται, πάντως, για διαμαρτυρίες οι οποίες είναι σε σημαντικό βαθμό υποκινούμενες.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Οπως αυτές που πραγματοποιήθηκαν το Σαββατοκύριακο που πέρασε και στη Γερμανία. Συχνά λησμονείται ότι μετά την ίδρυση του Κράτους του Ισραήλ, οι άνευ όρων υποστηρικτές της εδραίωσής του δεν ήταν μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και η Γερμανία. Γι’ αυτό τον λόγο άλλωστε η γερμανική πολιτική ελίτ είναι πραγματικά μουδιασμένη από τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών –κυρίως μουσουλμάνων– που κατακλύζουν τους δρόμους όχι μόνο του Βερολίνου, αλλά όλων των πόλεων της Γερμανίας, με συνθήματα κατά του Ισραήλ. Το υποσυνείδητο των Γερμανών, χαραγμένο από την ενοχή του θύτη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν μπορεί να υποδεχθεί καν την παραίνεση να ζήσουν οι Παλαιστίνιοι «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα», δηλαδή από τον Ιορδάνη έως τη Μεσόγειο, αλλά χωρίς τους Εβραίους. Η συλλογική μνήμη των Γερμανών δοκιμάζεται. Η στήλη ήταν παρούσα στη διαδήλωση του Ντίσελντορφ το περασμένο Σάββατο, όπου χιλιάδες μουσουλμάνοι και μαντιλοφορεμένες έβγαιναν από τον σιδηροδρομικό σταθμό της μικρής πόλης της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και διαδήλωναν. Μια σημαντική λεπτομέρεια: αυτοί είναι και η ραχοκοκαλιά της εργατικής τάξης στη Γερμανία.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Ολα αυτά βρίσκονται, προφανώς, στο μυαλό του καγκελαρίου της Γερμανίας Ολαφ Σολτς και –έως ένα βαθμό τουλάχιστον– θα συζητηθούν στη συνάντηση που θα έχει με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στις 14 Νοεμβρίου. Η προγραμματισμένη (με κάποιες μικρές αλλαγές) επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο Βερολίνο και η συνάντησή του με τον κ. Σολτς πραγματοποιείται σε μια φάση που μεγάλα προβλήματα μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας δεν υπάρχουν. Υφίστανται, βέβαια, κάποιες διαφορές ως προς την κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια και τον ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει η Ελλάδα εκεί. Η Αθήνα είναι, επίσης, από τις χώρες που θέλει κάπως χαλαρότερους δημοσιονομικούς κανόνες στις προμήθειες εξοπλισμών, και αυτό πια το υποστηρίζουν αρκετοί, άσχετα από τον βαθμό δυσκολίας που έχει. Σε στρατηγικό επίπεδο, δεδομένου ότι πλέον και το Βερολίνο είναι αναγκασμένο, παρά τα σκαμπανεβάσματα, να είναι στενά προσδεμένο στο αμερικανικό άρμα, οι διαφορές Ελλάδας και Γερμανίας τείνουν στο απειροελάχιστο. Ο κ. Μητσοτάκης θα πάει πάντως στο Βερολίνο με αυτοπεποίθηση και θα υπενθυμίσει τα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας. Μένει να φανεί αν τελικά, λίγο αργότερα, θα επισκεφθεί το Βερολίνο και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ο ΤΟΠΟΣ
Η Βουλή των Ελλήνων, όπου χθες περιχαρής ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης μοιράστηκε με τους ακροατές του την αγάπη του για τη Γαλλία. «Οι δικές μου εγκύκλιες σπουδές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχαν ως πρώτη ξένη γλώσσα τη γαλλική. Επίσης, τα δικά μου παιδιά φοίτησαν σε ελληνογαλλικό σχολείο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευσή τους. Η αξία της γαλλικής παιδείας, της γαλλικής γλώσσας, είναι για εμάς τους Ελληνες αναπαλλοτρίωτη», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Γεραπετρίτης, προφανώς μιλώντας για κάτι σχετικό, εν προκειμένω την 35η Ολομέλεια Ευρωπαϊκής Περιφέρειας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Γαλλοφωνίας (Francophonie). Αν και οι ελληνογαλλικές σχέσεις είναι εδώ και χρόνια εξαιρετικά στενές, η γεωπολιτική πραγματικότητα και οι ανάγκες της Ελλάδας σε μια περιοχή γεμάτη προκλήσεις, εκ των πραγμάτων δημιουργούν περιορισμούς στο εύρος της διμερούς συνεργασίας. Κοινώς; Δεν φτάνει πια το διμερές, πρέπει να μπει στο παιχνίδι και η Ε.Ε.
Η ΑΤΑΚΑ
«Στα τυριά υπάρχει αύξηση –στο δωδεκάμηνο– της τάξης του 13%, στα φρούτα είναι περίπου 16%, στα λαχανικά 25% και περίπου 30% στο ελαιόλαδο. Μάλιστα, αν συγκρίνουμε τις αυξήσεις στις τιμές στα ίδια προϊόντα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, βλέπουμε ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά. Οι προτεραιότητες της κυβέρνησης επέτρεψαν σε πολύ ισχυρά οικονομικά συμφέροντα να κερδοσκοπήσουν μέσω του πληθωρισμού των υπερκερδών εις βάρος του ελληνικού λαού». Αυτά είπε χθες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση. Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι είναι κριτική «μπακάλικου». Στην πραγματικότητα, βέβαια, οι πολίτες έχουν ζαλιστεί από την ακρίβεια. Και στο ΠΑΣΟΚ το αντιλαμβάνονται.
