Σημαντικές δυσκολίες στην προσπάθεια αναθέρμανσης κάποιας διαδικασίας για την επίλυση του Κυπριακού υπό τις γνωστές και διεθνώς αποδεκτές συνθήκες (ψηφίσματα Ηνωμένων Εθνών κ.ά.) φαίνεται να αντιμετωπίζει η προσωπική απεσταλμένη του γ.γ. του ΟΗΕ, Μαρία Ανχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, η οποία βρέθηκε στο νησί τις προηγούμενες ημέρες. Οι δυσκολίες αυτές είναι ανάγλυφα ορατές από διάφορα γεγονότα, με τελευταίο την εξαιρετικά επιθετική αντίδραση του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στα Ηνωμένα Εθνη, Σεντάτ Ονάλ, σε προφορική αποστροφή του Ελληνα ομολόγου του Ευάγγελου Σέκερη σε συζήτηση για την κατάσταση στην Ουκρανία, όπου έκανε παραλληλισμό ανάμεσα στη ρωσική επιθετικότητα και την τουρκική εισβολή το 1974 στην Κύπρο. Η επιστολή του κ. Ονάλ δεν είναι τυχαία με την ανακίνηση του Κυπριακού και δείχνει την άκαμπτη στάση της Αγκυρας στο θέμα, που εμποδίζει την επίτευξη προόδου.
Εξαιρετικά επιθετική η επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στα Ηνωμένα Εθνη, Σεντάτ Ονάλ.
Σε επιστολή του ο κ. Ονάλ (S/2024/29) εξέφρασε την απογοήτευσή του διότι, όπως αναφέρει, ο Ελληνας ομόλογός του «επιχειρεί να αποφύγει την αναντίρρητη ευθύνη της χώρας του στη δημιουργία και την κλιμάκωση του κυπριακού ζητήματος, παραποιώντας την Ιστορία και βασικά γεγονότα». Ο κ. Ονάλ στη συνέχεια αναδεικνύει την πάγια θέση της χώρας του περί παρέμβασης το 1974, με το καθεστώς της εγγυήτριας χώρας σε συμφωνία με τη συνθήκη του 1960.
Ο κ. Ονάλ ανατρέχει στη «δραματική δήλωση που έγινε στο Συμβούλιο Ασφαλείας στις 19 Ιουλίου 1974 από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον Ελληνοκύπριο ηγέτη εκείνης της εποχής, στην οποία κατηγόρησε ανοιχτά την Ελλάδα και όχι την Τουρκία για την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου, ως αποτέλεσμα του διαβόητου πραξικοπήματος του ελληνικού στρατού, που είχε στόχο την ένωση του νησιού με την Ελλάδα στις 15 Ιουλίου 1974».
Ο κ. Ονάλ κάνει μια λεπτομερή αναδρομή στα ιστορικά γεγονότα, προκειμένου να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι εξελίξεις από το 1974 μέχρι σήμερα συνηγορούν στην ανάγκη να υπάρξει λύση δύο κρατών. Λέει χαρακτηριστικά ότι «από το 1963 δεν υπάρχει ενιαία αρχή που νομικά ή ουσιαστικά είναι αρμόδια να εκπροσωπεί από κοινού αυτούς τους δύο λαούς και κατά συνέπεια την Κύπρο στο σύνολό της. Αντίθετα, υπάρχουν δύο ανεξάρτητα, αυτοδιοικούμενα κράτη, καθένα από τα οποία ασκεί κυριαρχία και δικαιοδοσία εντός της αντίστοιχης επικράτειάς του. Η τουρκοκυπριακή πλευρά είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί μια σχέση συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών στο νησί, εφόσον τα εγγενή δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού που αποκτήθηκαν το 1960, δηλαδή η κυριαρχική ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς, επιβεβαιωθούν εκ νέου». Ο κ. Ονάλ καταλήγει λέγοντας ότι «η Τουρκία υποστηρίζει σθεναρά αυτό το προσανατολισμένο στα αποτελέσματα και ρεαλιστικό όραμα».
