Συζήτηση για «τα μεγάλα δίπολα της πεντηκονταετίας ως οιωνοί για το μέλλον» είχαν ο πρώην υπουργός, Ευάγγελος Βενιζέλος και ο διευθυντής της Καθημερινής, Αλέξης Παπαχελάς στο πλαίσιο του συνεδρίου «Η Καμπύλη της Μεταπολίτευσης» που πραγματοποιεί ο Κύκλος Ιδεών με αφορμή τα 50 χρόνια από τη Μεταπολίτευση.
Ο κ. Βενιζέλος μίλησε για τον διχασμό του ελληνικού λαού ο οποίος «εμφανίζεται έντονος και ενεργός από την επανάσταση της ανεξαρτησίας, ανάμεσα σε αυτούς που ήταν με τον δυτικό προσανατολισμό και αυτούς που εκφράζονται μέσα από το ξανθό γένος».
«Νομίζω ότι αυτό δεν σταμάτησε ποτέ. Είναι ένα δίπολο το οποίο είναι παρόν εδώ και 200 χρόνια. Πιστεύω ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό δίνεται με επώδυνο τρόπο το καλοκαίρι του 2015. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει οριστικά από αυτό αλλά νομίζω ότι συντελέστηκε τότε μια τομή: το τέλος των ψευδαισθήσεων», είπε χαρακτηριστικά.
Ερχόμενος στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο κ. Βενιζέλος απάντησε σε ερώτηση του κ. Παπαχελά σχετικά με «τα δύο διαφορετικά στυλ ηγεσίας των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου».
«Ειναι δύο διαφορετικά στυλ πολιτικού λόγου αρχικά. Ενδεχομένως και οι ηγεσίες τους να είναι διαφορετικές αλλά αυτό είναι βαθύτερη συζήτηση. Και οι δύο λειτουργούν περισσότερο συλλογικά απ’ ό,τι φαίνεται. Και οι δύο έχουν κύκλο συνεργατών και ισότιμους συνομιλητές που τους λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν. Ο λόγος του Καραμανλή είναι σαφής και δωρικός αλλά κινείται και εκ του ασφαλούς πάντα. Ο Παπανδρέου είναι πιο ριψοκίνδυνος γιατί είναι ακόμα εκλογικά μικρός. Αλλος ο Παπανδρέου της 3ης Σεπτεμβρίου και άλλος ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός», σημείωσε ο κ. Βενιζέλος.
Συνολικά για την πολιτική εικόνα της Μεταπολίτευσης, ο κ. Βενιζέλος ανέφερε ότι «το εκλογικό σώμα κάνει μια επιλογή και ξανακάνει την ίδια επιλογή».
«Ψηφίζει τον Καραμανλή και τον ξαναψηφίζει με δραστικά μειωμένο ποσοστό το 1977. Το 1981 ψηφίζει τον Παπανδρέου και το 1985 και πάλι. Το 1989 και 1990 η επιλογή του σώματος να εκλέξει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη οδηγεί σε αύξηση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας σε τρεις εκλογικές διαδικασίες. Μετά έχουμε το ίδιο με τη νέα κυβέρνηση Παπανδρέου, η κυβέρνηση που έθεσε τις βάσεις του εκσυγχρονισμού. Ψηφίζεται το ΠΑΣΟΚ το 1993, το 1996 και το 2000. Στη συνέχεια έχουμε την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή το 2004 και το 2007. Το 2009 έχουμε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου η οποία κερδίζει τις δημοτικές εκλογές τον Οκτώβριο του 2010 μετά το μνημόνιο. Η κυβέρνηση συνεργασίας το 2012 είναι ουσιαστικά η συνέχιση της εντολής του 2009. Μετά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ψηφίζεται τον Ιανουάριο, τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Το ίδιο έγινε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το 2019 και το 2023. Είναι μια συνειδητή στρατηγική ψήφος που διέπει όλη την πεντηκονταετία. Αρα ο ελληνικός λαός έχει συνείδηση των πραττομένων του», είπε.
Σε ερώτηση του κ. Παπαχελά για τους λόγους που η χώρα χρεοκόπησε, ο κ. Βενιζέλος, μεταξύ άλλων, απάντησε: «Χρεοκοπήσαμε για πολλούς λόγους. Ο βασικός είναι γιατί το πολιτικό σύστημα λειτούργησε σε απόλυτη συνάρτηση με το εκλογικό σώμα έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της αναπόφευκτης χρεοκοπίας. Χρεοκοπήσαμε ουσιαστικά γιατί δεν είχαμε καμία αίσθηση του μέλλοντος και της αλληλεγγύης των γενεών. Γιατί παραβιάσαμε την υποχρέωσή μας να έχουμε μια φροντίδα για τις επόμενες γενιές. Γιατί έγιναν επιλογές επί δεκαετίες οι οποίες προείσπρατταν το μέρισμα του μέλλοντος από τις επόμενες γενιές».
Στην ερώτηση αν θα ξαναχρεοκοπήσει η χώρα, ο ίδιος απάντησε πως «ο κίνδυνος να βρεθούμε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο είναι πάντα παρών. Είμαι οπαδός της επίγνωσης».
