Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου να μη βρεθεί στην Αθήνα κατά τις πρόσφατες εργασίες της Πρώτης Διεθνούς Διάσκεψης και του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου πυροδότησε έντονη φημολογία, ακόμη και σενάρια για επιλογή που σχετιζόταν με την επιθυμία του να δείξει ότι ανοίγει τον δρόμο διαδοχής του προς συγκεκριμένο πρόσωπο. Πηγές του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι εξηγούσαν το σκεπτικό της απόφασης του Οικουμενικού Πατριάρχη, βάζοντας τέλος στη σχετική φημολογία. Συγκεκριμένα, έλεγαν πως σε αυτά τα συνέδρια είθισται να ασκείται έντονη κριτική στην Τουρκία για τη στάση της σε θέματα όπως η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Αθήνα θα μπορούσε να πυροδοτήσει αχρείαστες εντάσεις, ακόμη και να αξιοποιηθεί για να πλήξει τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Ετσι, ο κ.κ. Βαρθολομαίος ορίζοντας εκπροσώπους τον μητροπολίτη Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, που ορίστηκε πατριαρχικός εκπρόσωπος για τη διάσκεψη, και για το συνέδριο τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, έκανε μία διπλωματική κίνηση, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.
Δυσαρέσκεια στο Φανάρι
Στο Φανάρι, πάντως, υπήρξε δυσαρέσκεια για την προσπάθεια «ορισμένων», όπως έλεγε πηγή, να υπερπροβάλουν τον ρόλο τους στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Θα εκδηλωθεί άραγε αυτή η δυσαρέσκεια με κάποιον τρόπο; «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν αντιδρά παρορμητικά, λειτουργεί όμως σωρευτικά, χωρίς να ξεχνάει σε βάθος χρόνου», ήταν το σχόλιο. Την ίδια ώρα, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι η παρουσία στην Αθήνα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου για τις εργασίες του συνεδρίου επιβεβαίωσε το ψυχρό κλίμα από την πλευρά της κυβέρνησης, που, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, δεν εκπροσωπήθηκε ούτε καν σε επίπεδο υπουργού, επιβεβαιώνοντας το ρήγμα στις σχέσεις που υπάρχει εδώ και καιρό.
Παλιές συνήθειες
Μια συνήθεια που υποτίθεται αποβάλαμε με τα μνημόνια είναι η τοποθέτηση συγγενών και φίλων σε διοικητικά συμβούλια και θέσεις ευθύνης στο ευρύτερο Δημόσιο. Οι παλιές συνήθειες δύσκολα όμως πεθαίνουν. Το είδαμε στις αντιδράσεις βουλευτών στην επιμονή Κεραμέως να επιβάλει τεστ στους υποψηφίους διοικητές νοσοκομείων. Αλλά και στις επιλογές φίλων και συμμαθητών για κάποιες επιχειρήσεις στις οποίες το Δημόσιο έχει ακόμη ποσοστό και λόγο. Τι κρίμα, να μην μπορεί ούτε αυτή η κυβέρνηση να αποτινάξει αυτές τις πολιτικάντικες συνήθειες που μας ταλανίζουν δεκαετίες και κάνουν τους νεότερους να σκέπτονται ότι η αξιοκρατία είναι για τους κολλητούς.
Η Ντόρα και ο Μουρούτης
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γραμμές σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο έρχεται από την Κρήτη. Η Ντόρα Μπακογιάννη, που έχει εγκατασταθεί εδώ και αρκετό καιρό στη Μεγαλόνησο, κάνει αγώνα σε όλο το νησί με ορμητήριο τα Χανιά. Πηγές μου με ενημέρωσαν μάλιστα πως η πρώην υπουργός όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει τα καλύτερα για τον Γιώργο Μουρούτη και το πόσο καλή υποψηφιότητα είναι, καλώντας τους πολίτες να του δώσουν έναν σταυρό. Πώς τα φέρνει ο καιρός…
Εκνευρισμός με Κασσελάκη
Η επίθεση που έκανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο, έκανε πραγματικά έξαλλο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στον τόπο του, αφήνοντας αιχμές για την ηθική του ακεραιότητα, καθώς ο κ. Κασσελάκης με αφορμή τις υποκλοπές άφησε να εννοηθεί πως ο Ανδρουλάκης από κάπου «είναι πιασμένος». Συμπλήρωνε, ωστόσο, πως την απάντηση θα την πάρει ο Κασσελάκης την Κυριακή με το αποτέλεσμα των εκλογών.
Τον θέλουν
Ποια στελέχη του Μαξίμου και γιατί προωθoύν με πάθος τον Απόστολο Τζιτζικώστα για επίτροπο;
Πρώην αντάρτες
Πέρασε απαρατήρητο, αλλά σ’ αυτές τις εκλογές είχαμε την επανένωση των ανταρτών της Ν.Δ. με το «μητρικό» κόμμα. Αναφέρομαι στους περιφερειάρχες που εξελέγησαν τον περασμένο Οκτώβριο κόντρα στους επίσημους υποψηφίους, οι οποίοι συστρατεύτηκαν με τη Νέα Δημοκρατία και άπαντες προλόγισαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη όταν βρέθηκε στην περιφέρειά τους. Πρόκειται για τον Κώστα Μουτζούρη στο Βόρειο Αιγαίο, τον Γιάννη Τρεπεκλή στο Ιόνιο, τον Γιώργο Αμανατίδη στη Δυτική Μακεδονία και τον Χριστόδουλο Τοψίδη στην Αν. Μακεδονία και Θράκη, οι οποίοι λειτούργησαν κατά κανόνα ως περιφερειάρχες της Ν.Δ.
Αθέατοι εργάτες
Μετά το παρασκήνιο που σας έγραφα εντός της εβδομάδας για το πώς η Ελλάδα κατάφερε να πάρει στην ψηφοφορία της UNESCO 17 ψήφους υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών, μου έφτασε μία πληροφορία: για να φτάσουμε εκεί εργάστηκαν επί μήνες δύο γυναίκες, άγνωστες στο ευρύ κοινό: η Βασιλική Παπαγεωργίου, προϊσταμένη στη διευθέτηση τεκμηρίωσης και προστασίας πολιτιστικών αγαθών και η Αρτεμις Παπαθανασίου, επικεφαλής της νομικής υπηρεσίας του ΥΠΕΞ.
Εξι μήνες πριν
Η τοποθέτηση της Τουρκίας πως δεν έχει στην κατοχή της το αυθεντικό φιρμάνι πώλησης των Γλυπτών του Παρθενώνα στον Ελγιν, αποτελεί πλέον ένα βασικό διαπραγματευτικό και νομικό όπλο για την Ελλάδα. Η Αθήνα πάντως δεν έχει εμπλοκή στο θέμα, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι πονηροί Βρετανοί. Η μοναδική συζήτηση που έγινε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το συγκεκριμένο θέμα ήταν έξι μήνες πριν, όταν σε κάποια συζήτηση ο Γιώργος Γεραπετρίτης ανέφερε στον Τούρκο ομόλογό του πως η Βρετανία στηρίζει τα επιχειρήματά της στο συγκεκριμένο φιρμάνι. Ο κίνδυνος ωστόσο για την ελληνική πλευρά είναι να εμφανίσει η Μεγάλη Βρετανία κάποιο αντίγραφο του φιρμανιού της Υψηλής Πύλης, το οποίο ωστόσο, χωρίς το πρωτότυπο, δύσκολα μπορεί να πείσει…