H Ελλάδα ξαναβρήκε τη θέση που της αρμόζει στην Ευρώπη. Σε αντίθεση με το όχι τόσο μακρινό 2015 δεν υπάρχει σήμερα «Συμμαχία Πρόθυμων» να μας σπρώξει στην ανυποληψία. Στον γκρεμό. Παρ’ όλα τα λάθη, τις ολιγωρίες και την ανεπάρκεια ηγεσιών των ευρωπαϊκών θεσμών και συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών ηγετικών ομάδων, η ευθύνη είναι κατά κύριο λόγο δική μας.
Των πολιτών, ψηφοφόρων. Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία που έχουμε οφείλουμε να ελέγχουμε την κάθε κυβέρνηση και να ζητούμε από τις πολιτικές ηγεσίες στην αντιπολίτευση σοβαρότητα και λογοδοσία.
Υπάρχει όμως μόνο μια ημέρα, κάθε τέσσερα – πέντε χρόνια στις ευρωεκλογές – που η απόφαση για την παρόν και το μέλλον είναι στα χέρια μας. Αυτή είναι η ημέρα των εκλογών. Την ημέρα αυτή, η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας. Να το θυμηθούμε αυτό στις 9 Ιουνίου. Για να μην απορούμε την επομένη των εκλογών.
Η ψήφος μας δεν θα αφορά μόνο τη δική μας γενιά, τη γενιά που φεύγει, αλλά κυρίως τις επόμενες. Σήμερα είναι ημέρα εκλογών. Των ευρωεκλογών. Με ένα πόλεμο να μαίνεται στην καρδιά της Ευρώπης.
Με πόλεμο στη μεσανατολική γειτονιά μας και πραγματικές απειλές πολέμου και αναθεωρητισμού. Σε κάθε σημείο των συνόρων μας. Περισσότερο από άλλους η Ελλάδα έχει ανάγκη τη διαμόρφωση μίας ενιαίας, κοινής και πειστικής ευρωπαϊκής πολιτικής.
Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω. Τότε που στο σπίτι παρακολουθούσαμε τη ροή των αποτελεσμάτων κολλημένοι στο μικρό μαύρο ραδιοφωνάκι. Δεν υπήρχε τηλεόραση. Μόνο ραδιόφωνο, χαρτί και μολύβι.
Πώς και πώς περιμέναμε αυτή τη μέρα. Και ξενυχτάγαμε μέχρις ότου ο πατέρας δώσει το σύνθημα «όλα τελείωσαν»… Αυτές οι στιγμές και οι έντονα χρωματισμένες εικόνες των παιδικών μας χρόνων με κυριεύουν σήμερα.
Οπως και κάθε μέρα εκλογών. Εθνικών κυρίως αλλά και των εκλογών για το κοινό δικό μας ευρωπαϊκό σπίτι. Μας χρειάζονται περίπου πέντε λεπτά για να πάμε να ψηφίσουμε στο εκλογικό τμήμα της Αγίας Αννας στο Χαλάνδρι.
Τότε, όπως και τώρα, χρειάζονται μόνο εκατό δευτερόλεπτα για να βάλουμε τον σταυρό ή τους σταυρούς, να κλείσουμε τον φάκελο και τον ρίξουμε στην κάλπη. Οι χίλιες οκτακόσιες εικοσιπέντε μέρες για τις ευρωεκλογές, τα πέντε λεπτά και τα εκατό δευτερόλεπτα μάς ανήκουν ολοκληρωτικά.
Είναι η δική μας στιγμή της συμμετοχής στην άμεση δημο-κρατία. Είναι η στιγμή που η ίδια η Δημοκρατία είναι στα χέρια μας. Τη συνδιαμορφώνουμε.
Ολες τις άλλες μέρες, όλες τις άλλες στιγμές, κατηγορούμε, ελέγχουμε και εγκαλούμε τους άλλους. Γι’ αυτά που έκαναν και κυρίως γι’ αυτά που δεν έκαναν. Να λοιπόν γιατί αυτά τα 100 δευτερόλεπτα είμαι μόνος με τον εαυτό μου.
Εχω στα χέρια μου την ευθύνη για τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, σκέφτομαι όταν κλείνω το ψηφοδέλτιο μέσα στον φάκελο. Είναι πατριωτικό καθήκον να ψηφίσουμε. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι το μόνο «ασφαλές καταφύγιό μας». Είναι το ασφαλές λιμάνι και συχνά το μόνο σωσίβιο της χώρας μας.
Σήμερα όμως εδικά για πρώτη φορά υπάρχουν κάποιοι, μερικές χιλιάδες, που συνειδητοποιούν ότι ψηφίζοντας για την Ευρώπη ψηφίζουν συνάμα για τη δημοκρατία και την ελευθερία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στη δική τους πόλη.
Για ένα κράτος δικαίου που θα σέβεται τις αξίες και τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα βασικά δικαιώματα όπως προσδιορίζονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Για τις Χειμαρριώτισες και τους Χειμαρριώτες οι ευρωεκλογές αυτές είναι ξεχωριστές.
* ο κύριος Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς είναι πρέσβης επί τιμή
