Οταν πήγα να ψηφίσω σήμερα στο χωριό όπου μένω στην Κρήτη, μια μητέρα είχε φέρει μαζί της τα παιδιά της. Ηταν ένα καυτό πρωινό και ξέρω ότι θα προτιμούσαν να βρίσκονται στη σκιά της παιδικής χαράς στο τέλος του δρόμου. Η παρουσία τους, όμως, εκεί ήταν η σωστότερη απόφαση. Τα παιδιά έχουν την τάση να αντιγράφουν τους γονείς τους και αυτά τα αδέλφια θα μεγαλώσουν με την ιδέα ότι η ψήφος είναι σημαντική και γνωρίζοντας ότι έχει σημασία να κάθεσαι στην ουρά και να συμμετέχεις σε μια δημοκρατική διαδικασία. Ηταν πολύ μικρά για να ψηφίσουν τα ίδια, αλλά μου θύμισαν για ποιανών το μέλλον ψήφιζα. Επειδή η ψήφος αφορά πάντα το μέλλον και ουσιαστικά ψήφιζα για τον κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν.
Στις προηγούμενες ευρωεκλογές, πριν από πέντε χρόνια (τις τελευταίες στις οποίες μπορούσαν να συμμετάσχουν οι Βρετανοί), όλοι είχαμε διαφορετικά πράγματα στο μυαλό μας. Εκείνη την περίοδο, η κλιματική αλλαγή λάμβανε την προσοχή που της έπρεπε και η Γκρέτα Τούνμπεργκ βρισκόταν ίσως στην ακμή της. Τα περιβαλλοντικά θέματα αφορούν το αύριο (όλοι μπορούμε να πούμε ότι οι θερμοκρασίες τον Ιούνιο ήταν υψηλές ακόμη και παλαιότερα), αλλά αυτή τη φορά φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι σε πολλές χώρες έχουν επικεντρωθεί λιγότερο στην επικείμενη καταστροφή του πλανήτη από την υπερθέρμανση και περισσότερο στο πόσο κοστίζει το ψωμί σήμερα. Φυσικά, δεν έχω ιδέα τι ψήφισαν οι γονείς αυτών των παιδιών στο Καλό Χωριό, αλλά υποψιάζομαι ότι το μυαλό τους ήταν περισσότερο στο κόστος του σούπερ μάρκετ παρά στο αν θα έπρεπε ή όχι να υπάρχει αιολικό πάρκο στην περιοχή.
Πιο ανησυχητική από την πτώση της «πράσινης» ψήφου στην Ευρώπη είναι η προβλεπόμενη άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων, στόχος πολλών από τα οποία είναι να προκαλέσουν συγκρούσεις (ο βασικός λόγος ίδρυσης της Ε.Ε. ήταν η αποφυγή συγκρούσεων).
Στη Γαλλία, την Ισπανία, την Αυστρία και τη Γερμανία παρατηρείται μια στροφή προς τα δεξιά, η οποία απειλεί να αποδυναμώσει τη φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Στις τελευταίες εκλογές, δεν νομίζω ότι πολλοί από εμάς περίμεναν ότι θα γινόταν πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος, ακριβώς στα σύνορα αρκετών κρατών της Ε.Ε. Η σταθερότητα της Ευρώπης (και η αλληλεγγύη της επίσης, που είναι ελαφρώς διαφορετική) μοιάζει να απειλείται. Ποτέ δεν είχαμε λιγότερο ανάγκη για σύγκρουση από ό,τι σήμερα. Οι φίλοι και η οικογένειά μου συχνά μου λένε ότι το όραμά μου για τον κόσμο είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξο, όμως ελπίζω ότι όταν θα έρθει η ώρα να ξαναψηφίσουμε σε πέντε χρόνια, θα υπάρχει ακόμη μία ελεύθερη Ευρώπη και ότι τα σημερινά δωδεκάχρονα (που θα μπορούν τότε να ψηφίσουν στην Ελλάδα) δεν θα έχουν να ανησυχούν για κάτι περισσότερο από το κόστος του ψωμιού και του απορρυπαντικού.
* Η κ. Βικτόρια Χίσλοπ είναι συγγραφέας.
