Εισηγήσεις για νέο μοντέλο κυβερνητικής «στοχοθεσίας» που θα είναι ορατό στους πολίτες φέρεται να επεξεργάζεται ο Κυρ. Μητσοτάκης στον απόηχο του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής και του ανασχηματισμού. Ο πρωθυπουργός απορρίπτει παράλληλα πλήρως τη θεωρία ότι οι απώλειες της Ν.Δ. μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω της λεγόμενης «δεξιάς στροφής», καθώς «μήνυμα» –κυρίως μέσω της αποχής– έστειλε η στενή κομματική της βάση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Μέγαρο Μαξίμου εξετάζεται το ενδεχόμενο να τεθούν 15 μετρήσιμοι ανά έτος στόχοι μέχρι το 2027, οπότε και τοποθετούνται οι επόμενες εκλογές. Οι στόχοι θα έχουν άμεση επίπτωση στη ζωή των πολιτών και θα γίνεται απολογισμός για τον βαθμό στον οποίο επιτεύχθηκαν στο τέλος κάθε χρόνου. Για παράδειγμα, στον τομέα της Υγείας ως στόχοι θα μπορούσαν να προσδιοριστούν η βελτίωση των εγκαταστάσεων σε συγκεκριμένο αριθμό νοσοκομείων και κέντρων υγείας ανά έτος, η πρόσληψη προκαθορισμένου αριθμού πρόσθετου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και η μείωση του χρόνου αναμονής για τα χειρουργεία. Το νέο μοντέλο που συζητείται στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμάται ότι μπορεί να «απαντήσει» στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η κυβέρνηση στις πρόσφατες εκλογές: την αίσθηση, όπως λέγεται, μερίδας των πολιτών ότι οι κυβερνητικές προτεραιότητες δεν βελτιώνουν τη ζωή τους και δεν τους αφορούν – είτε πρόκειται για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, είτε για τα μη κρατικά ΑΕΙ, είτε για τον αμυντικό θόλο, είτε για τα ελληνοτουρκικά.
Η ανωτέρω πραγματικότητα αποτυπώνεται και από τα «μαθηματικά» της ευρωκάλπης, από τα οποία προκύπτει ότι οι απώλειες της Ν.Δ. δεν ήταν προς τα δεξιά, αλλά γενικευμένες, ενώ άγγιξαν και τη στενή κομματική της βάση. Σύμφωνα με τον δείκτη «ταύτισης» με ένα κόμμα, όπως αποτυπώθηκε στα exit polls των διπλών αναμετρήσεων –ευρωεκλογών και εθνικών εκλογών– του 2019 και του 2023, την τελευταία τετραετία η Ν.Δ. διέθετε σταθερά περί το 1,5 εκατ. «αφοσιωμένους» ψηφοφόρους. Ομως, όπως προκύπτει από τις ψήφους που τελικά έλαβε, από αυτούς την Κυριακή στο παραβάν έφθασαν περί τις 400.000 λιγότεροι, που πάντως δεν κατευθύνθηκαν σε άλλα κόμματα. Αρα, σύμφωνα με τους επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου, με την έναρξη της νέας πολιτικής περιόδου, το φθινόπωρο, η σταδιακή επανασυσπείρωση της κομματικής βάσης της Ν.Δ. αποτελεί ρεαλιστικό στόχο στον βαθμό που ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχαν να καταγραφούν ως εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις.
Η γεωγραφία της Κεντροαριστεράς
Εικόνα αντεστραμμένων πυραμίδων εμφανίζουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στην Αττική και την περιφέρεια, γεγονός που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη χαμηλή πτήση που πραγματοποίησαν και τα δύο κόμματα στην ευρωκάλπη της περασμένης Κυριακής. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σχετικά ψηλά ποσοστά στην Αττική, αλλά το συνολικό ποσοστό του υποχώρησε, καθώς οι επιδόσεις του σε πάρα πολλούς νομούς της επαρχίας ήταν αρνητικές. Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ κινήθηκε σε ποσοστά κάτω ή οριακά πάνω από το 10% στο Λεκανοπέδιο και έφτασε το 12,8% στην Επικράτεια χάρις στις υψηλές επιδόσεις του στην περιφέρεια. Πού οφείλεται αυτό; Σύμφωνα με έμπειρα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η Κουμουνδούρου στην επαρχία πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό την οργανωτική κατάρρευση του κόμματος μετά τη διπλή διάσπαση, αλλά πρωτίστως το μοντέλο προεκλογικής εκστρατείας που επέλεξε ο Στ. Κασσελάκης. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε υπέρμετρα στο λάιφ στάιλ και προέβαλε σε πολύ μεγάλο βαθμό την προσωπική του ζωή, κάτι που δεν εισπράττεται θετικά από την πιο «συντηρητική» περιφέρεια. Είναι ενδεικτικό ότι μετεκλογικά ο ίδιος είπε mea culpa για την παρουσίαση των σπιτιών του, μέσω τηλεοπτικών εκπομπών. Επίσης, κατά τις ίδιες πηγές, στον ΣΥΡΙΖΑ κόστισε ότι στις επισκέψεις του ανά τη χώρα ο Στ. Κασσελάκης περιοριζόταν σε ομιλίες και περιπάτους σε κεντρικούς δρόμους για χειραψίες και selfies με τους πολίτες και όχι σε συναντήσεις με τους τοπικούς κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς. Αυτό, όπως επισημαίνεται, είχε κόστος, καθώς οι ψηφοφόροι στην επαρχία θέλουν τα κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί να εμφανίζονται ότι «ακούν» τα προβλήματά τους.
Το ΠΑΣΟΚ, στον αντίποδα, από τα χρόνια της κρίσης και μετά, παραδοσιακά υστερεί στην Αττική έναντι της περιφέρειας, γεγονός που οφείλεται κατά πολλούς στο γεγονός ότι συνδέθηκε στα αστικά κέντρα περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα με τα μνημόνια. Ομως, από τη Δευτέρα, αναζητούνται και «πρόσθετα» αίτια, καθώς οι επιδόσεις στο Λεκανοπέδιο αποτελούν μέρος της κρίσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ. Aπό τους υποστηρικτές του Ν. Ανδρουλάκη καταλογίζονται ευθύνες στους βουλευτές της Αττικής για περιορισμένη κινητοποίηση και συμμετοχή στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος. Από την πλευρά τους, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι υποστηρίζουν πως, σε αντίθεση με την επαρχία όπου σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι οργανώσεις και οι τοπικοί βουλευτές, στα μεγάλα αστικά κέντρα το κλίμα διαμορφώνουν με την εικόνα τους, τις παρεμβάσεις και τα μηνύματα που εκπέμπουν οι πολιτικοί αρχηγού και ως εκ τούτου η ευθύνη για τα χαμηλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ βαρύνει πρωτίστως τον Ν. Ανδρουλάκη.
Το ρίσκο του 2025
Οφέλη, αλλά και ρίσκα εμπεριέχει η διαφαινόμενη επιμονή του Ν. Ανδρουλάκη να τηρηθεί το καταστατικό και οι κάλπες για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να στηθούν στα τέλη του 2025 και όχι άμεσα, όπως ζητούν όσοι τον αμφισβητούν. Με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες ημέρες στη Χαριλάου Τρικούπη, υπάρχει η αίσθηση ότι το ΠΑΣΟΚ, παρά την άνοδο των ποσοστών του υπέστη ήττα στις εκλογές της περασμένης Κυριακής και αυτό το κλίμα δεν θα ευνοούσε τον Ν. Ανδρουλάκη εάν η μάχη για την ηγεσία δινόταν άμεσα. Επίσης, εάν συναινούσε στην επίσπευση των εκλογών θα εμφανιζόταν να «σύρεται» από τους εσωκομματικούς του αντιπάλους. Τέλος, κερδίζοντας χρόνο μπορεί να προσβλέπει σε βελτίωση του πολιτικού περιβάλλοντος για το ΠΑΣΟΚ και τον ίδιο, μέσω της ανόδου των δημοσκοπικών ποσοστών του, ή λόγω νέας υποχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. Βεβαίως, στον αντίποδα υπάρχει και ένα μεγάλο ρίσκο: Τα τέλη του 2025 να βρουν το ΠΑΣΟΚ, λόγω της εσωστρέφειας που έχει ήδη εκδηλωθεί, να έχει παραμείνει «στάσιμο» ή να υποχωρεί σταθερά στις έρευνες της κοινής γνώμης οπότε ο Ν. Ανδρουλάκης θα μπει στην κούρσα για την ηγεσία από μειονεκτική θέση. Το γεγονός αυτό κάνει το σενάριο της άμεσης προσφυγής στις εσωκομματικές κάλπες το επικρατέστερο.
