ΤΟ ΘΕΜΑ
Με την κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας στη θέση της και επισήμως, είναι ίσως ενδιαφέρον να εξετάσουμε κάποια από τα σημεία του προγράμματος που ψήφισαν τα μέλη της το περασμένο Σαββατοκύριακο. Στο πρόγραμμα που ψήφισαν οι υπουργοί στη Βουλή της χώρας την Κυριακή (σελίδες 44-48) περιλαμβάνεται, φαρδιά πλατιά, μια αντιφατική δήλωση: Η χώρα θα αναφέρεται ως «Μακεδονία» ή «Δημοκρατία της Μακεδονίας», ενώ λίγο παρακάτω τονίζεται ότι «η ένταξη στην Ε.Ε. παραμένει ο απώτερος στόχος». Ολα αυτά σε ένα κείμενο που τιτλοφορείται «το πρόγραμμα της κυβέρνησης της δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας». Γίνεται και μια καθαρή αναφορά στην προσήλωση του κυβερνώντος κόμματος VMRO-DPMNE να συνεχίσει την εφαρμογή των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, με σκοπό να μην ενοχληθούν περισσότερο οι Αμερικανοί.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Εντελώς αντίθετη στάση κρατάει η πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα-Ντάβκοβα, η οποία χθες ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, προωθώντας μέσα από τον επίσημο λογαριασμό της στο Χ την πιο έντονη μορφή του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού, κάνοντας λόγο για Μακεδονία του Αιγαίου, δηλαδή την ελληνική Μακεδονία. Η κ. Σιλιάνοφσκα φωτογραφίζεται με «αντιπροσωπεία της Ενωσης Συλλόγων Μακεδόνων και προσφυγόπουλων από το αιγαιοπελαγίτικο τμήμα της Μακεδονίας – ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ». Και, εν συνεχεία, υπογραμμίζει ότι «η μοίρα και η τραγωδία 30.000 προσφυγοπαίδων και ο γολγοθάς τους δεν πρέπει να κρυφτεί και να σχετικοποιηθεί». Οι απόψεις της Σιλιάνοφσκα δεν είναι άγνωστες, ωστόσο η επιμονή της στην προώθηση απόψεων που αποτελούν προφανή παραβίαση της συμφωνίας των Πρεσπών, γίνεται αντιληπτή από ορισμένους και ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου υπονόμευσής της από τα Σκόπια. Οι οργανώσεις «προσφύγων» ουδέποτε αποτέλεσαν μια αθώα υπόθεση και εργαλειοποιήθηκαν σε κάθε περίπτωση από τα Σκόπια, προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην Αθήνα υπό τον μανδύα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Η γλώσσα του σώματος τα λέει καμιά φορά όλα. Δεν το λέμε εμείς, αλλά οι συνεργάτες του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη. Αυτή η… γλώσσα ήταν προδήλως εμφατική της σχέσης που έχουν αναπτύξει ο κ. Χριστοδουλίδης και η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, κατά τη χθεσινή συνάντησή τους, λίγο πριν από την επανάληψη των συζητήσεων στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για τα ονόματα που θα καταλάβουν τις βασικές θεσμικές θέσεις της Ε.Ε. Από την Κύπρο μεταδίδεται ότι ο κ. Χριστοδουλίδης προσφέρθηκε να αναλάβει ακόμη και ανοιχτό ρόλο μεσολαβητή προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα που έχει προκύψει ανάμεσα στην κ. Μελόνι και στους διαπραγματευτές των βασικών κομμάτων της Ευρωβουλής, όπως αυτά προέκυψαν στις τελευταίες εκλογές. Ο κ. Χριστοδουλίδης, σε δηλώσεις του, σημείωσε ότι σε κάποια από τα θέματα που του έθεσε η κ. Μελόνι «έχει δίκιο». Η καλή σχέση του κ. Χριστοδουλίδη με την κ. Μελόνι έχει και γεωπολιτική διάσταση, καθώς η Ιταλία αποτελεί κρίσιμο εταίρο για την Κυπριακή Δημοκρατία. Ωστόσο, υπάρχει και μια πιο πολιτική διάσταση, και αυτή, βεβαίως, συνδέεται με το γεγονός ότι ο κ. Χριστοδουλίδης προεδρεύει μιας κυβέρνησης η οποία δεν έχει ιδιαίτερες κομματικές ρίζες, ως εκ τούτου επιτρέπεται στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και κάποια μεγαλύτερη –αν όχι απεριόριστη– ευελιξία.
Ο ΤΟΠΟΣ
Η χαλαρή ουτοπία της δεκαετίας του 2000, όπως αυτή προκύπτει από τα λεγόμενα του συμβούλου στρατηγικής επικοινωνίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργού Αρη Σπηλιωτόπουλου. «Ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί να δομήσει την περπατησιά του επάνω στα ζητήματα των κοινωνικών συμμαχιών και ενδεχομένως να είναι εκείνος ο οποίος θα κερδίσει το στοίχημα για την Κεντροαριστερά», είπε (9,84) ο κ. Σπηλιωτόπουλος. Το στοιχείο στη δήλωση δεν είναι, βεβαίως, οι εκτιμήσεις για τις κοινωνικές συμμαχίες του κ. Κασσελάκη (ό,τι και αν είναι αυτό) αλλά η χρήση της λέξης «περπατησιά». Στους νεότερους αναγνώστες (ελπίζω να είναι πολλοί) η λέξη μπορεί να μη θυμίζει τίποτα, στους λίγο παλιότερους, όμως, οδηγεί 20 και πλέον χρόνια πίσω, όταν λέξεις όπως η «περπατησιά» ή το «αφήγημα» (άλλο και τούτο) ακούγονταν κάθε τρεις και λίγο. Γιατί; Διότι ανήκε στην «αργκό» των επικοινωνιολόγων εκείνης της εποχής, με τους οποίους –προφανώς– είχε την τύχη ή την ατυχία να συνεργάζεται και ο κ. Σπηλιωτόπουλος.
Η ΑΤΑΚΑ
«Αν η πρόταση απέναντι στη Δεξιά είναι μια ευκαιριακή συμμαχία που θα εφαρμόσει πανομοιότυπες πολιτικές, είναι καταδικασμένη να αποτύχει και δεν αφορά τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες». Αυτά είπε ο επικεφαλής της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης, προσθέτοντας: «Κανένα μέτωπο, καμιά συνεργασία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καθαρές θέσεις, ευκρινές πολιτικό περιεχόμενο και σαφές πρόγραμμα». Είναι πια σαφές ότι στη Νέα Αριστερά αισθάνονται –πολιτικά– άνετα, σε αυτή την ιερή απομόνωση. Αποτελεί ερώτημα αν η αποχή από τη συζήτηση τελικά θα τους ωφελήσει κάποια στιγμή ή αν ο πραγματικός στόχος είναι να τοποθετηθούν ιδεολογικοί πάσσαλοι, ώστε να μην πλησιάζουν οι παρείσακτοι. Ποιος ξέρει…
