ΤΟ ΘΕΜΑ
Κατά καιρούς, απλώς αλλάζουν οι (επαγγελματικές) ιδιότητες όσων αποφασίζουν με διάφορες αφορμές επί θεμάτων της αρμοδιότητάς τους να μπουν στα χαρακώματα της δημόσιας σφαίρας και να ξεκινήσουν τον δικό τους «πόλεμο», λες και δεν υπάρχουν πραγματικές συρράξεις ανά τον κόσμο για να πλήξουν τη σκέψη και τη διάθεση των ανθρώπων. Εμείς βεβαίως, στην Ελλάδα, από αρχαιοτάτων χρόνων έχουμε τάση σε τέτοιες εμφύλιες «δραστηριότητες». Θεωρητικά, ηπιότερης μορφής ήταν οι συγκρούσεις των τελευταίων χρόνων μεταξύ οικονομολόγων ή και πολιτικολογούντων στα χρόνια της μνημονιακής κρίσης. Μετά, στον καιρό της πανδημίας, ήταν οι γιατροί (και, φυσικά, όσοι θεωρούν πως διαθέτουν «αυθεντικές» ιατρικές γνώσεις). Κατά περιόδους έχουμε και τους «σεισμολόγους». Τώρα δε, μας προέκυψε και παράσταση με τους μετεωρολόγους. Η Ιστορία, ειδικά αυτής της χώρας, καταδεικνύει πως δεν υπάρχει ελπίδα. Τούτων δοθέντων, ίσως να ήταν μια κάποια λύση οι φορείς μεταφοράς ειδήσεων και ενημέρωσης, εμείς οι του Τύπου δηλαδή, να κάνουμε μια παύση, να ξαναδούμε τον ρόλο μας και να σταματήσουμε να λειτουργούμε συχνά και σε μεγάλο βαθμό ως πολλαπλασιαστές του χάους.
Η ΑΝΑΓΚΗ
Σε κάθε περίπτωση, το σίγουρο είναι ότι βιώνουμε ακόμη ένα καυτό καλοκαίρι, εν μέσω περιβαλλοντικών συνθηκών που κάνουν τόσο αληθινό και επίκαιρο εκείνο που οι παλαιότεροι μας έλεγαν: «Κάθε πέρυσι και καλύτερα». Βεβαίως και οι αρμόδιες Αρχές οφείλουν να βρίσκονται σε διαρκή «κόκκινη» επιφυλακή για κινδύνους μεγάλης κλίμακας, όπως είναι –μεταξύ άλλων– το ξέσπασμα καταστροφικών πυρκαγιών. Ωστόσο, εν μέσω τέτοιων καταστάσεων ο ρόλος ημών των πολιτών, είτε ατομικά είτε συλλογικά, είναι επίσης πολύ σημαντικός, ακόμη και για τα μικρά και τα «ασήμαντα». Παράδειγμα; Τώρα, που όχι μόνο οι φωνές των ειδικών εκπέμπουν δραματικά SOS, αλλά και που η ίδια η καθημερινότητα μας κάνει κοινωνούς του σοβαρότατου προβλήματος της λειψυδρίας, αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας το να μη σπαταλάμε ούτε μια σταγόνα νερού. Εν μέσω τέτοιας κατάστασης, επί παραδείγματι, πώς να σχολιάσει κάποιος την εικόνα ουκ ολίγων με λάστιχα στα χέρια, μπροστά σε εισόδους πολυκατοικιών, να «ποτίζουν» επί ώρα πολλή τα… πεζοδρόμια;
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Διαβάζω αυτό που έγραψε και νομίζω πως σχεδόν την ακούω να το λέει: «Τι θα λέγατε να πάμε λίγο ψηλότερα; Μπορούμε ακόμη να πάμε; Πρέπει ακόμη να πάμε; Μπροστά σε ό,τι είναι δυσοίωνο, ατέλειωτο, αγχωτικό και εξοργιστικό σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, μπορεί καν να λειτουργήσει αυτό; Πού μας βγάζει η ακεραιότητα σε δύσκολους καιρούς; (…) Οταν σηκώνουμε την μπάρα, έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε. Αυτό που θέλω να πω, λοιπόν, είναι να μείνουμε δυνατοί και πιστοί, ταπεινοί και συμπονετικοί. Να λέμε την αλήθεια, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τους άλλους, να βλέπουμε την ευρύτερη εικόνα, να καταλαβαίνουμε τα ιστορικά συμφραζόμενα». Τα λόγια ανήκουν στη Μισέλ Ομπάμα, το όνομα της οποίας, ως γνωστόν, συζητήθηκε και συζητείται ακόμη σε κάποιους κύκλους, ως του καταλληλότερου προσώπου να διεκδικήσει την επόμενη προεδρική θητεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και είναι μόνο ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της «Το φως μέσα μας – Υπερβάσεις σε αβέβαιους καιρούς» (κυκλοφορεί από την «ΑΘens BOOKSTORES publications»). Πόση ανάγκη υπάρχει για (τέτοιες) υπερβάσεις!
Ο ΤΟΠΟΣ
Το Κοινοβούλιο είναι ένας χώρος τον οποίο αρκετοί διαχρονικά δεν σέβονται, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει με τον Ναό της Δημοκρατίας. Από τη μια είναι πολίτες, που με ύβρεις έξωθεν αυτού ή με επιλογές τους «πίσω από το εκλογικό παραβάν» στέλνουν στο εσωτερικό του πρόσωπα ακατάλληλα για τον ρόλο του νομοθέτη. Από την άλλη, είναι εκείνοι που με λόγια και με πράξεις αποδεικνύουν ότι δεν τους αρμόζει να έχουν την ιδιότητα του μέλους της εθνικής αντιπροσωπείας. Ωστόσο, υπάρχουν και (πολλές) εξαιρετικές στιγμές και καταστάσεις, που κοσμούν τον ιστορικό θεσμό. Ο διάλογος που ακολουθεί, και ο οποίος καταγράφηκε χθες, μεταξύ ερωτώντος βουλευτή της αντιπολίτευσης και υπουργού, προσφέρει ένα τέτοιο καλό δείγμα:
Κ. Μπάρκας (ΣΥΡΙΖΑ): «…Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος υπερασπίζεται πολύ και τον χώρο του και την ιδεολογία του. Αν ρωτήσετε θα σας το πουν αυτό το πράγμα. Μπορώ να αναγνωρίσω όμως την προσπάθεια κάποιου να βοηθήσει, ακόμη κι αν διαφωνούμε πολιτικά και ιδεολογικά, τη δημόσια υγεία ή σε κάτι κοινωνικό, κάτι που ακουμπά την κοινωνία».
Ειρήνη Αγαπηδάκη (αναπληρώτρια υπουργός Υγείας): «Επειδή είστε και ένας νέος βουλευτής σε ηλικία, θεωρώ ότι οι νέοι άνθρωποι στην πολιτική ίσως μπορούν να φέρουν και μία άλλη πνοή και να έχουμε μια ευκαιρία να αλλάξουμε μερικά πράγματα στη χώρα. Μη μας απογοητεύετε».
Η ΑΤΑΚΑ
«Το 2023 η εισερχόμενη ταξιδιωτική κίνηση άγγιξε τα 33 εκατομμύρια ταξιδιώτες και περίπου τα 36 εκατομμύρια, συνυπολογίζοντας και τους επιβάτες κρουαζιέρας», είπε η υπουργός Τουρισμού Ολγα Κεφαλογιάννη. Μα, πόσο ελκυστικοί είμαστε, πια;
