Οι διαλυτικές εξελίξεις στην Κουμουνδούρου καθιστούν –εκτός των άλλων– ιδιαιτέρως πιθανή μια νέα αλλαγή στη σύνθεση της εθνικής αντιπροσωπείας, η οποία κατά τη διάρκεια σχεδόν ενός έτους από τις εκλογές θυμίζει κινούμενη άμμο: οι κάλπες του καλοκαιριού 2023 «έδειξαν» οκτακομματική Βουλή, αλλά σήμερα είναι εννιακομματική, με τους Ανεξάρτητους να ανέρχονται σε 13, ως πέμπτη κατά σειρά «δύναμη» στην Ολομέλεια.
Στην περίπτωση λοιπόν που ο ΣΥΡΙΖΑ –έχοντας αναδειχθεί από τις εκλογές δεύτερη σε δύναμη κοινοβουλευτική ομάδα, του αποδόθηκε ο τίτλος «αξιωματική αντιπολίτευση»– χάσει ακόμη πέντε βουλευτές, τότε θα απολέσει τόσο τον τίτλο όσο και τα όποια «προνόμια» που εξ αυτού διαθέτει. Υπενθυμίζεται ότι μετά την αποχώρηση των έντεκα της Νέας Αριστεράς και τη διαγραφή του Παύλου Πολάκη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από μόλις 35 βουλευτές. Με το ΠΑΣΟΚ να έχει 31μελή Κ.Ο., αν το κόμμα του οποίου σήμερα ηγείται ο Στέφανος Κασσελάκης μείνει με 30 βουλευτές, τότε το ΠΑΣΟΚ θα ονομαστεί αξιωματική αντιπολίτευση και ο Νίκος Ανδρουλάκης, εάν επανεκλεγεί, θα είναι εντός Κοινοβουλίου ο πρώτος τη τάξει αντίπαλος του πρωθυπουργού.
Τα προαναφερθέντα «προνόμια» έχουν, πάντως, περισσότερο συμβολική σημασία και περιορίζονται ουσιαστικά στα εντός Κοινοβουλίου. Κυριότερα εξ αυτών είναι:
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να καταστεί δεύτερο κόμμα στη Βουλή εάν η Κουμουνδούρου βρεθεί αντιμέτωπη με μία ακόμη διάσπαση.
• Πρώτον, ο τίτλος του επικεφαλής: «O πρόεδρoς της μεγαλύτερης σε δύναμη K.O. πoυ δεν μετέχει στην κυβέρνηση απoκαλείται αρχηγός της αξιωματικής αντιπoλίτευσης και έχει τα ιδιαίτερα δικαιώματα πoυ τoυ αναγνωρίζει o Kανoνισμός της Boυλής και oι κείμενες διατάξεις», αναφέρει το άρθρο 20 του Κανονισμού της Βουλής. Σημειώνεται ότι στο Σύνταγμα δεν υπάρχει αναφορά στον συγκεκριμένο όρο.
• Δεύτερον, η θεσμική του σημασία: ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρείται ότι είναι ο τέταρτος κατά σειρά (μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Βουλής) πολιτειακός παράγοντας.
• Τρίτον, στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες έχει τυπικά το επιπρόσθετο δικαίωμα (άρθρο 143) να ζητήσει τη διεξαγωγή δύο συζητήσεων προ ημερησίας διατάξεως, με τους αρχηγούς των δεύτερου, τρίτου και τέταρτου κόμματος της αντιπολίτευσης να έχουν από μία. Θεωρητικά, επίσης, τυγχάνει μεγαλύτερης ανοχής έναντι των αρχηγών των μικροτέρων κομμάτων κάθε φορά που υπερβαίνει τον χρόνο ομιλίας στις συνεδριάσεις, ενώ είθισται και ο εκάστοτε πρωθυπουργός να έχει λεκτικές «μονομαχίες» μόνο με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επίσης, διαθέτει –άρθρο 17 του Κανονισμού της Βουλής– το δικαίωμα να ορίσει ως και τρεις αναπληρωτές εκπροσώπους του στις συνεδριάσεις, όσους και ο πρωθυπουργός. Οι αρχηγοί των μικροτέρων κομμάτων, μόνο έως δύο.
