Το τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ παραμένει θολό ενόψει της συνεδρίασης της Κ.Ε. το επόμενο Σαββατοκύριακο, αλλά κάποια δεδομένα έχουν αρχίσει να αποκρυσταλλώνονται: Η συμμαχία των Στ. Κασσελάκη και Ν. Παππά θα βρίσκεται σταθερά σε αντιθετική τροχιά προς την εσωκομματική αντιπολίτευση των «87» –και προς τον Αλ. Τσίπρα– ενώ μένει να απαντηθεί το «αίνιγμα» Πολάκη. Παρότι ο βουλευτής Χανίων μέχρι την Παρασκευή δεν είχε ανοίξει τα χαρτιά του, εκτιμάται ως πιθανότερο ότι θα προχωρήσει σε ένα συμβιβασμό από θέση ισχύος με τον Στ. Κασσελάκη. Οπως λέγεται, τους Στ. Κασσελάκη, Ν. Παππά και Π. Πολάκη ενώνει μια αόρατη κλωστή: Και οι τρεις, για διαφορετικούς λόγους, δεν μπορούν να έχουν λόγο και ρόλο στις διεργασίες για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς, είτε αυτές εξελιχθούν με επίκεντρο το ΠΑΣΟΚ, είτε μέσω της συνεργασίας κομματικών σχηματισμών, είτε με ενδεχόμενη ολική επαναφορά του Αλ. Τσίπρα στο προσκήνιο: Ο Στ. Κασσελάκης με τα πολιτικά και εσωκομματικά «σλάλομ» των τελευταίων 11 μηνών είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να θεωρηθεί αξιόπιστος συνομιλητής, ενώ την ίδια μομφή θα χρεώνεται ο Ν. Παππάς ως σταθερός υποστηρικτής του. Παράλληλα, ο νέος επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μεταφέρει το βάρος της καταδίκης με 13-0 από το ειδικό δικαστήριο. Τέλος, ο Π. Πολάκης με τον ακραίο πολωτικό λόγο, που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως «Πολακισμός», είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος μιας πιθανής νέας σελίδας στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Με την απουσία, ως εκ τούτου, εναλλακτικής πολιτικής διεξόδου, ο Στ. Κασσελάκης –και οι όποιοι συνοδοιπόροι του– εκτιμάται πως θα είναι ικανοποιημένος ακόμη και με ένα κόμμα με ποσοστά κάτω του 10%, αρκεί να είναι πλήρως ελεγχόμενο. Ενώ ακόμη και εάν τελικώς ο Π. Πολάκης θέσει ζήτημα ηγεσίας, θα το πράξει για να ελέγξει ο ίδιος τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι προκειμένου να μετάσχει στις διαδικασίες ανασύνθεσης του χώρου.
Οκτώ μέτρα για τη στέγη
Κεντρικό ρόλο στον σχεδιασμό της κυβέρνησης, αλλά και στις παρεμβάσεις του Κυρ. Μητσοτάκη το επόμενο Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ, θα έχει η αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος, που διογκώνεται λόγω της δυσκολίας αγοράς κατοικίας και της σταθερής αύξησης των ενοικίων, πλήττοντας μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου έχει γίνει πλήρως αντιληπτό ότι το στεγαστικό συνιστά υπαρκτό κοινωνικό, αλλά πλέον και πολιτικό «αγκάθι», αφού αναδεικνύεται σταθερά από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, έχουν καταλήξει σε μια δέσμη οκτώ παρεμβάσεων που στόχος είναι να εξειδικευτούν και να τεθούν σε ισχύ άμεσα. Ποια είναι αυτά; 1) Αύξηση της προσφοράς ακινήτων για μακροχρόνια μίσθωση με κίνητρα σε ιδιοκτήτες που τα διατηρούν κλειστά. Στην κατεύθυνση αυτή, εξετάζεται επιδότηση των ιδιοκτητών, εάν τα ακίνητα χρειάζονται επισκευές προκειμένου να μπουν στην αγορά, αλλά δεν προβλέπονται «ποινές» –σε αντίθεση με ό,τι ισχύει σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού– για όσους επιμένουν να μην τα διαθέτουν προς ενοικίαση.2) Θέσπιση κινήτρων για μεταβολή βραχυχρόνιας σε μακροχρόνια μίσθωση και αντικινήτρων για μετατροπή μακροχρόνιας σε βραχυχρόνια μίσθωση. Τα κίνητρα έχει αποφασιστεί να είναι φορολογικής φύσεως. 3) Καλύτερη στόχευση των επιδομάτων στέγης στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης για τα επιδόματα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι αυτά σε πολλές περιπτώσεις δεν κατευθύνονται σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη. 4) Βελτίωση των όρων για τις ενισχύσεις που λαμβάνουν οι δικαιούχοι κρατικών προγραμμάτων προσιτής στέγης, ώστε να αντιστοιχηθούν καλύτερα με τους όρους της αγοράς και να μη μένουν στα χαρτιά. 5) Αύξηση της περιμέτρου του προγράμματος «Σπίτι μου», τόσο αναφορικά με τους διαθέσιμους πόρους όσο και σε σχέση με τον αριθμό των δικαιούχων. 6) Κίνητρα για νέες κατασκευές.7) Ενίσχυση του πλαισίου της κοινωνικής αντιπαροχής με στόχο την αξιοποίηση αδρανών κρατικών ακινήτων. 8) Βελτίωση των υφιστάμενων ρυθμίσεων για τη φοιτητική στέγη, που αποτελεί επιμέρους αλλά σημαντικό τμήμα του συνολικού στεγαστικού προβλήματος.
Τα διλήμματα των τεσσάρων
Στην τελική ευθεία προς τις εσωκομματικές κάλπες του Οκτωβρίου εισέρχονται από αύριο, με την επιστροφή της πολιτικής ζωής σε κανονικούς ρυθμούς, οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, έχοντας ως βασικό στόχο να καταστήσουν κυρίαρχο το «διακύβευμα» που ο καθένας θέτει ενόψει της επερχόμενης αναμέτρησης. Οποιος το επιτύχει είναι σαφές ότι θα έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να κόψει πρώτος το νήμα. Ο Ν. Ανδρουλάκης θα απευθυνθεί στον κομματικό πατριωτισμό των παραδοσιακών υποστηρικτών του κόμματος, προτάσσοντας την «αυτονομία» του ΠΑΣΟΚ, ενώ θα θέσει ως στόχο την προσέλκυση νέων ψηφοφόρων, όχι αποκλειστικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από τον χώρο του Κέντρου, εξέλιξη που, όπως αναφέρουν υποστηρικτές του, σε ένα βαθμό επετεύχθη υπό την ηγεσία του στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Αναφορικά με τον Χ. Δούκα, είναι σαφές ότι η εκλογική του πορεία θα είναι συνδεδεμένη σε μεγάλο βαθμό με το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς. Ο δήμαρχος Αθηναίων θα αποκτήσει προβάδισμα εάν οι ψηφοφόροι προσέλθουν στην κάλπη της 6ης Οκτωβρίου έχοντας ως κεντρικό ερώτημα «ποιος μπορεί να ενώσει την Κεντροαριστερά, ως πρώτο βήμα για την επικράτηση επί της Ν.Δ. και του Κυρ. Μητσοτάκη». Την Αννα Διαμαντοπούλου ευνοεί να κυριαρχήσει το δίλημμα «ψηφίζω για υποψήφιο πρωθυπουργό ή μόνο για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ;», ενώ ψηλά στην ατζέντα του Π. Γερουλάνου θα είναι το αμφίπλευρο άνοιγμα προς ψηφοφόρους από την Αριστερά μέχρι τις παρυφές της Δεξιάς. Τέλος, με δεδομένο ότι από την περασμένη Δευτέρα ξεκίνησαν μετρήσεις της κοινής γνώμης ενόψει των εκλογών για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, σημαντικό είναι πόσο αυτές θα επηρεάσουν τελικά την ίδια την έκβαση της αναμέτρησης και την πορεία των τεσσάρων βασικών υποψηφίων: Εάν, δηλαδή, κάποιος –ή κάποιοι– από τους υποψηφίους που θα εμφανίζεται να έχει περιορισμένες ελπίδες να περάσει στον δεύτερο γύρο θα δει τις δυνάμεις του να υποχωρούν περαιτέρω προς το τέλος της προεκλογικής κούρσας λόγω της αναμενόμενης πόλωσης. Οπως επίσης κρίσιμο είναι εάν η συνεχιζόμενη περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα «απελευθερώσει» ψηφοφόρους του που θα επιλέξουν να μετάσχουν στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, εξέλιξη που εκτιμάται ότι θα ευνοήσει τον Χ. Δούκα.
