Η κυβερνητική γραμμή σε όλες τις κυβερνήσεις καθορίζεται από τον πρωθυπουργό, εν προκειμένω από τον Κυρ. Μητσοτάκη, και εκφράζεται πάντα από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Πίσω όμως από τις κλειστές πόρτες, και τώρα και κατά το παρελθόν και στο μέλλον, σε κάθε κυβέρνηση εκφράζονται διαφορετικές απόψεις πριν από τις τελικές αποφάσεις.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς τα στελέχη του Μαξίμου δεν συμφωνούν σε όλα. Η διαφορά δεν έγκειται κυρίως στο «τι» πρέπει να γίνει, αλλά στο «πώς» πρέπει να γίνει, με τον πρωθυπουργό να περιστοιχίζεται από «ισοβαρή» στελέχη που ο λόγος τους «περνάει» το ίδιο, δημιουργώντας διαρκή ζύμωση.
Οι διαφορετικές «αποχρώσεις» που αναπτύσσονται στο Μαξίμου μπορεί να πει κάποιος πως εκφράζονται στην κορυφή του «παγόβουνου» κυρίως από δύο στελέχη.
Από τη μια ο πιο τεχνοκράτης Ακης Σκέρτσος και από την άλλη ο νέος υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Γιώργος Μυλωνάκης βλέπουν συχνά τα πράγματα από διαφορετική οπτική. Στην οπτική Σκέρτσου ανήκει κατά κανόνα και ο Αλέξης Πατέλης, ενώ με τον Γιώργο Μυλωνάκη συμφωνεί συνήθως ο Μάκης Βορίδης, χωρίς να σημαίνει πως η συμφωνία μεταξύ των δύο «διδύμων» είναι πάντα απόλυτη, καθώς σε επιμέρους θέματα υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Οι όποιες διαφορετικές απόψεις κατά κανόνα δεν επικεντρώνονται στο «τι» πρέπει να κάνει η κυβέρνηση, αλλά στο «πώς».
Οι προσεγγίσεις
Σε ποια σημεία όμως τα στελέχη του Μαξίμου μπορεί να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις; Η «πλευρά» Σκέρτσου, πιο κεντρογενής, λιγότερο «πολιτική» και πιο τεχνοκρατική, λέγεται πως δεν λαμβάνει υπόψη το πολιτικό κόστος στον βαθμό που το λαμβάνουν οι… άλλοι και θεωρεί πως αν κάτι είναι σωστό «πρέπει να γίνει», ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Αυτή η προσέγγιση είχε διαφανεί μετά τις ευρωεκλογές, όταν η συζήτηση για το εκλογικό κόστος από τον γάμο των ομοφύλων είχε ανάψει και ο κ. Σκέρτσος δήλωνε σχετικά πως «αν είναι να υπάρχει πολιτικό κόστος για τέτοιες κατακτήσεις, ας είναι».
Ο Γιώργος Μυλωνάκης και ο Μάκης Βορίδης, από την άλλη, δεν έχουν ίδια προσέγγιση, θεωρώντας πως ειδικά βαδίζοντας στον 6ο χρόνο διακυβέρνησης τα πάντα πρέπει να συνυπολογίζονται. Το «δίδυμο» Μυλωνάκη – Βορίδη εκφράζει άλλωστε κάτι πιο δεξιό και πιο πολιτικοποιημένο.
Οι διαφορές, πάντως, δεν είναι συνήθως επί της ουσίας, αλλά συχνά επικεντρώνονται σε θέματα επικοινωνίας και μηνύματος. Η λεπτή αυτή διαφορά φάνηκε και στις πρόσφατες πυρκαγιές, που ο Ακης Σκέρτσος επιχείρησε με αναρτήσεις του να κάνει μια επικοινωνιακή διαχείριση που στηρίζεται στα δεδομένα και σε «όσα έχουν γίνει». Πρόκειται για μια προσέγγιση που ναι μεν χαρακτηρίζεται από ευθύτητα, αλλά η αντίθετη άποψη θα έβαζε στη δοσολογία μεγαλύτερη πολιτικότητα, καθώς θεωρεί πως η προσέγγιση μέσω δεδομένων ενδεχομένως δεν «αρκεί» στους πολίτες, λόγω του ότι βρισκόμαστε στον 6ο χρόνο διακυβέρνησης. Την προσέγγιση Σκέρτσου ασπάζονται και πρωτοκλασάτα «γαλάζια» στελέχη, όπως ο Κωστής Χατζηδάκης, που είναι της λογικής πως η κυβέρνηση θα κριθεί κυρίως από τις τομές που θα κάνει και το πόσο γρήγορα θα προχωρήσουν αλλαγές για τις οποίες ψηφίστηκε η Ν.Δ.
Από την άλλη, στη θεώρηση της πιο πολιτικής προσέγγισης ανήκουν τόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος –και πρώην γραμματέας του κόμματος– Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος ωστόσο λόγω της θέσης του είναι αυτός που θα εκφράσει πάντα με σαφήνεια την τελική κομματική γραμμή και θα αποτελέσει την κυβερνητική ασπίδα για όλα τα στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και ο Θανάσης Νέζης, ο οποίος, αποτελώντας τον βασικό δίαυλο του Μαξίμου με βουλευτές και κομματική βάση, είναι εκ φύσεως αυτός που θα μεταφέρει κομματικά και κοινωνικά παράπονα και αγωνίες. Αρα η πιο πολιτική προσέγγιση είναι για τον Θανάση Νέζη κομμάτι της δουλειάς του.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις δεν σημαίνουν, όπως προαναφέρθηκε, και διαφορετικές απόψεις ή συγκρούσεις. Με εξαίρεση την κάθετη άρνηση του Μάκη Βορίδη στον γάμο των ομοφύλων, στο Μαξίμου επιτυγχάνεται γραμμή σύγκλισης, έστω και μέσω διαφορετικών δρόμων. Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι θέματα καθημερινότητας, αλλά και πολιτικής… τοποθέτησης. Η μία τάση θεωρεί πως η επάνοδος της Ν.Δ. σε ποσοστά άνω του 30% θα έρθει με γκάζι στις μεταρρυθμίσεις, ενώ η άλλη πλευρά βάζει στην εξίσωση την ταύτιση ακόμα και σε ιδεολογικό επίπεδο με κοινωνικές ομάδες που μοιάζει να έχουν απομακρυνθεί.
Πρόκειται για τη γνωστή συζήτηση που άνοιξε μετά τις ευρωεκλογές για το αν η Ν.Δ. είχε απώλειες από το μεταρρυθμιστικό κέντρο ή την παραδοσιακή εκλογική της βάση, μια συζήτηση που στο παρασκήνιο δεν έχει κοπάσει.
Οι διαφορετικές οπτικές εντός μιας κυβέρνησης «είναι υγεία», αναφέρει αρμόδια πηγή. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, έχει τον τελικό λόγο για να συνθέσει και να αποφασίσει ποια θα είναι η επίσημη γραμμή της κυβέρνησης.
