Η δημόσια επωδός επαναλαμβάνεται τελετουργικά: «Δεν σχολιάζουμε όσα συμβαίνουν στα άλλα κόμματα». Στο κυβερνητικό στρατόπεδο, όμως, το τελευταίο διάστημα λοξοκοιτούν διαρκώς προς τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, καθώς το πολιτικό τοπίο του χειμώνα είναι άμεσα εξαρτώμενο από το τι θα γίνει σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Η «Κ» συνομίλησε με αρκετά κυβερνητικά στελέχη, επιχειρώντας να ανιχνεύσει πώς βλέπει o χώρος της πλειοψηφίας τις ραγδαίες ανακατατάξεις στα αριστερά του.
Αντίστροφη μέτρηση
Η αίσθηση που υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως «μετράει αντίστροφα» και δεν έχει πιθανότητες ανάκαμψης, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του χάους που έχει δημιουργηθεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εκτίμηση είναι ότι όποιος και να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να είναι κόμμα εξουσίας και δεν επιστρέφει σε αυτή την τροχιά. Από αυτό συνεπάγεται πως στο Μαξίμου περιμένουν τον βασικό τους αντίπαλο από τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, καθώς είναι βέβαιοι πως ο επόμενος αρχηγός του θα είναι και ο έτερος πόλος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι πηγές με τις οποίες συνομίλησε η «Κ» εκτιμούν πως ο αντίπαλος του Νίκου Ανδρουλάκη στον δεύτερο γύρο έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει, καθώς «είθισται τα κόμματα να επιλέγουν την ανανέωση». Με βάση τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν στον δεύτερο γύρο τον κ. Ανδρουλάκη και τον κ. Δούκα, δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως στο Μαξίμου έχουν ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού τους πως από τον Νοέμβριο θα έχουν βασικό αντίπαλο τον νυν δήμαρχο της Αθήνας. «Αυτός που δεν θα ψηφίσει Ανδρουλάκη στον πρώτο γύρο, γιατί να ψηφίσει στον δεύτερο;», είναι το ρητορικό ερώτημα που θέτει άλλη πηγή, προσθέτοντας ωστόσο πως το κάθε κόμμα έχει τις δικές του εσωτερικές ισορροπίες, που μπορεί να μη γίνονται πλήρως αντιληπτές στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Το τι προβλέπουν οι κυβερνητικοί παράγοντες είναι διαφορετικό από το τι θα ήθελαν να γίνει. Στο Μαξίμου έχει αρχίσει να εδραιώνεται η πεποίθηση πως η διάλυση των κομμάτων της αντιπολίτευσης λειτουργεί διαβρωτικά και για τη Νέα Δημοκρατία, καθώς ελλείψει αντιπάλου τόσο η ίδια η κυβέρνηση όσο και η κομματική της βάση χαλαρώνουν. Συνεπώς το ιδανικό για τη Ν.Δ. θα ήταν να ενδυναμωθεί ο έτερος πόλος του πολιτικού συστήματος και να επέλθει ισορροπία. Οι ίδιες πηγές λένε πως τον σκοπό αυτό μπορεί να επιτελέσει ο Χάρης Δούκας, καθώς είναι βέβαιο πως θα απορροφήσει ένα μεγάλο κομμάτι του καθημαγμένου ΣΥΡΙΖΑ και το δικό του ΠΑΣΟΚ θα έχει μια έξτρα δεξαμενή για να ανεβάσει τα ποσοστά του. Σε αυτή την οπτική, βέβαια, υπάρχει και μια ιδιοτελής ανάγνωση που δεν μπορεί να μην μπει στην εξίσωση. Στην περίπτωση εκλογής Δούκα εικάζεται πως το «σοβαρό Κέντρο» θα παραμείνει σε νεοδημοκρατική τροχιά, καθώς ο δήμαρχος Αθηναίων «εκφράζει αυτό που χαρακτηρίζεται παλιό ΠΑΣΟΚ».
Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάψει να είναι κόμμα εξουσίας, συνεπώς περιμένουν τον βασικό τους αντίπαλο από τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
Η Αννα Διαμαντοπούλου, αντιθέτως, είναι μία πολιτικός που μπορεί να έχει απήχηση σε ακροατήρια που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 2023, καθώς έχει κεντρώο προφίλ. Γι’ αυτό εικάζεται πως μια πιθανή εκλογή της θα «αφήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ ανέπαφο, αλλά μπορεί να πάρει ψηφοφόρους από τη Ν.Δ. και τελικά να παραμείνει το πολιτικό σκηνικό με τρία κόμματα: μια πιο μεγάλη Ν.Δ., ένα μικρότερο «κεντρώο ΠΑΣΟΚ» και έναν πιο μικρό μεν, αλλά υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ. Η θεωρία των τριών κομμάτων ισχύει και στην περίπτωση επανεκλογής του Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς αυτό ίσχυε σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας του. Εικάζεται πάντως πως ο κ. Ανδρουλάκης «έχει ταβανιάσει» και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πάει πάνω από το 17% υπό την ηγεσία του, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο και στον ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, η περίπτωση Γερουλάνου αντιμετωπίζεται σαν ένας «πιο σοβαρός Δούκας». Δηλαδή η εκλογή του εικάζεται πως θα πάρει λίγο από τον ΣΥΡΙΖΑ και λίγο από τη Ν.Δ., χωρίς όμως να απειλεί την πρωτοκαθεδρία της «γαλάζιας» παράταξης.
Τα πράγματα όμως δεν είναι άσπρο – μαύρο. Μπορεί η παραπάνω οπτική να δίνει απαντήσεις στο τι συμφέρει τη Ν.Δ. ως παράταξη, αλλά δεν απαντάει στο ερώτημα τι θα γίνει εάν χρειαστεί κυβερνητικό εταίρο, κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι κάτι παραπάνω από πιθανό. Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας δύσκολα θα έτειναν χείρα συνεργασίας στην κυβέρνηση. Το ίδιο λένε και η Αννα Διαμαντοπούλου και ο Παύλος Γερουλάνος, το πολιτικό τους προφίλ ωστόσο υποδεικνύει μία άλλη κουλτούρα, που ίσως είναι πιο συναινετική σε κρίσιμα εθνικά θέματα, όπως τα ελληνοτουρκικά, αλλά και η επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Μόνος ή με παρέα;
Ενα τελευταίο κομβικό ερώτημα είναι πώς βλέπουν στην κυβέρνηση τις κοινοβουλευτικές μάχες. Σε περίπτωση εκλογής του κ. Δούκα ή της κ. Διαμαντοπούλου, ο πρωθυπουργός θα είναι χωρίς αντίπαλο στη Βουλή, καθώς τα δύο στελέχη δεν είναι βουλευτές, όπως είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Παύλος Γερουλάνος. Σίγουρα για το πολιτικό σύστημα είναι προτιμότερο ο πρόεδρος του δεύτερου –σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις– κόμματος να είναι βουλευτής. Ισχύει όμως το ίδιο και για τον κ. Μητσοτάκη; Πριν από λίγους μήνες, ίσως η απάντηση να ήταν από αδιάφορη έως και υπέρ της έλλειψης αντιπάλου. Ομως στο Μαξίμου είναι σχεδόν βέβαιοι πως η κοινοβουλευτική αντιπαράθεση θα έκανε καλό στους ίδιους. Αρμόδιες πηγές θυμίζουν πως ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια των σφοδρών αντιπαραθέσεων με τον Αλέξη Τσίπρα σφυρηλάτησε το ηγετικό του προφίλ και η έλλειψη αντιπαράθεσης φθείρει πλέον και τον ίδιο.
