Το προχθεσινό ντιμπέιτ των υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ ήταν καλύτερο από τα προηγούμενα που είχαν διοργανωθεί. Θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερο αν διαρκούσε λιγότερο, είχε λιγότερους θεματικούς κύκλους και περισσότερες ελεύθερες τοποθετήσεις, καθώς εκείνες είχαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Στη μεγάλη εικόνα, όμως, ήταν ένα βήμα μπροστά και δεδομένου ότι η σύγκριση με τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη, το ΠΑΣΟΚ –όσο δεν χάνεται το μέτρο στις αντιπαραθέσεις– ωφελείται από την όλη διαδικασία. Θριαμβευτής στην αναμέτρηση δεν υπήρχε. Κερδισμένοι και χαμένοι υπήρξαν, άλλοι οριακά και άλλοι πιο εμφατικά. Οι μεν έχουν χρόνο να το κεφαλαιοποιήσουν, οι δε επίσης προλαβαίνουν να συμμαζέψουν τα απόνερα μιας μέτριας βραδιάς.
Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης δεν εντυπωσίασε επικοινωνιακά, αλλά είχε καθαρό μήνυμα. «Εχουμε επιστρέψει, τα δύσκολα είναι πίσω μας, αν συνεχίσουμε σωστά θα νικήσουμε». Δεν δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί την πίεση που δέχτηκε, ενώ φάνηκε να γνωρίζει τα θέματα. Δεν κυριάρχησε, αλλά και δεν υστέρησε έναντι κανενός, και αυτό είναι κέρδος για εκείνον.
Ο κ. Παύλος Γερουλάνος στάθηκε αξιοπρεπώς. Το πέτυχε όμως λιγότερο χάρη στη δική του απόδοση –που δεν είχε ιδιαίτερο στίγμα– και περισσότερο επειδή ήταν στο απυρόβλητο. Σε μια ατυχή στιγμή του –όταν δεν φάνηκε να γνωρίζει το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ–, αλλά και σε μια κάπως περίεργη αναφορά για την προσφυγή στη Χάγη για οριοθέτηση της ΑΟΖ –διαχρονικό θεμέλιο λίθο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής– οι αντίπαλοί του, για δικούς τους λόγους, του «χαρίστηκαν».
Η κ. Νάντια Γιαννακοπούλου, αν και δεν συγκαταλέγεται στα φαβορί των εκλογών, είχε αισθητή παρουσία. Σε άλλους άρεσε, άλλους τους εκνεύρισε, αλλά δεν πέρασε απαρατήρητη. Αν, μάλιστα, δεν επιτίθετο μόνο στον κ. Ανδρουλάκη θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα.
Η κ. Αννα Διαμαντοπούλου εστίασε στα στοιχεία που ενισχύουν την «πρωθυπουργική» εικόνα της και θεωρεί πλεονεκτήματά της. Ηταν, όμως, κάπως αμυντική σε επιθέσεις που δέχτηκε σε σχέση με την υποψηφιότητά της.
Ο κ. Χάρης Δούκας ήταν ο υποψήφιος που δέχτηκε τις περισσότερες επιθέσεις, αλλά παρά το ότι αυτό ήταν αναμενόμενο δεν φάνηκε να έχει προετοιμαστεί επαρκώς. Δεν έκανε το μεγάλο λάθος, αλλά η όλη παρουσία του δεν υποστήριξε τη βασική υπόσχεσή του πως εκείνος μπορεί να πολλαπλασιάσει τη δυναμική του ΠΑΣΟΚ.
Ο κ. Μιχάλης Κατρίνης φάνηκε καλά προετοιμασμένος και είχε καλή σκηνική παρουσία. Ο κάπως «νοσταλγικός» λόγος του, ωστόσο, δεν είναι ό,τι ακριβώς περιμένεις από ένα στέλεχος της νεότερης γενιάς.
Επιστρέφοντας, πάντως, στη μεγάλη εικόνα, προχθές έγινε και μισό βήμα πίσω, καθώς ήταν πολλές οι στιγμές που οι υποψήφιοι πρόεδροι έμοιαζαν να πλειοδοτούν σε κορώνες και υποσχέσεις είτε για την οικονομία είτε για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Από τη μία ήταν αναμενόμενο, εφόσον μιλάμε για αντιπολιτευτικό κόμμα, σε μια εσωκομματική μάλιστα διαδικασία όπου συμμετέχει ο στενός κομματικός πυρήνας. Εξ ου και το βήμα πίσω χαρακτηρίζεται ως «μισό». Είναι όμως αξιοσημείωτο, καθώς φάνηκε ότι, παρά τα όσα πέρασε το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια, κάποια πολιτικά ορμέμφυτά του –ειδικά όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση– μοιάζουν αναλλοίωτα. Θα είναι κρίσιμο για το ΠΑΣΟΚ, ιδίως στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, η θεσμική ωριμότητα που δείχνει στις εσωτερικές διαδικασίες του να συνοδεύεται και από αντίστοιχη πολιτική και προγραμματική ωριμότητα, αποφεύγοντας ρητορική και πρακτικές που στο παρελθόν έπληξαν και το ίδιο.
* Ο κ. Ευτύχης Βαρδουλάκης είναι σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας.
