Η οδός Ρηγίλλης, όπου βρίσκεται το νεοκλασικό κτίριο που στέγαζε τα γραφεία της Ν.Δ. από το 1974 έως το 2011, απέχει μόλις 150 μέτρα από το Πολεμικό Μουσείο στην οδό Ριζάρη. Και όμως, η απόσταση είναι αχανής. Ανάμεσα στην προχθεσινή εορταστική Ρηγίλλης του Κυριάκου Μητσοτάκη και στο Πολεμικό Μουσείο, όπου ακούστηκαν προ τριμήνου (1η Ιουλίου) οι ομοβροντίες του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καραμανλή κατά της κυβέρνησης, παρεμβάλλονται το Λύκειο του Αριστοτέλη και το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, δηλαδή ολόκληρος ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός! Αποδείχθηκε, λοιπόν, πρακτικά αδύνατον για τους δύο πρώην πρωθυπουργούς να κάνουν ένα άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά για να φτάσουν στο προχθεσινό υπαίθριο πάρτι για τα πενήντα χρόνια του κόμματός τους. Και οι δύο παραμένουν στα χαρακώματα του Μουσείου.
Εμφύλια πάθη
Oσοι ήταν μάρτυρες των ομιλιών των δύο πρώην πρωθυπουργών δεν ξεχνούν το μένος ενός γνήσιου δεξιού και καραμανλικού ακροατηρίου κατά της κυβέρνησης του κόμματός τους! Και παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης μαγνητίστηκαν κυρίως από τις αποδοκιμασίες για τον γάμο ομοφύλων (μία από τον Καραμανλή, πολλές από τον Σαμαρά, άπειρες από το πλήθος), το πολιτικό βάθος της εκδήλωσης βρισκόταν στην κοινή θέση των δύο πρώην πρωθυπουργών για τα ελληνοτουρκικά, που εμφανίζεται διαμετρικά αντίθετη από εκείνη του Μητσοτάκη – ιδίως στο σκέλος της ενδεχόμενης οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών σε συμφωνία με την Τουρκία. Και ήταν σαφές πως Καραμανλής και Σαμαράς εγκαινίαζαν εκείνη τη βραδιά ένα κοινό μέτωπο που θα είχε συνέχεια.
Ο Σαμαράς, πιο σκληρός από τον Καραμανλή στην κριτική του για όλα τα ζητήματα, ήταν αναμενόμενο να χάσει την ευκαιρία για ασπασμούς και αναμνήσεις στη σκιά της Ρηγίλλης. Πολλοί, πάντως, περίμεναν ότι ο Καραμανλής θα πήγαινε. Eκαναν λάθος. Μία από τις αιτίες της άρνησης είναι η διακοπή κάθε επικοινωνίας μεταξύ Μαξίμου και Ραφήνας, παρά τις προσπάθειες καλοθελητών να επανέλθει το παλιό κλίμα, όταν νυν και πρώην μιλούσαν περιστασιακά. Oλα αυτά, βέβαια, θα είχαν κυρίως παραπολιτική αξία εάν πίσω από τον ανθρώπινο παράγοντα δεν έχασκε μια ουσιαστική πολιτική διαφωνία.
Το πιο σοβαρό κοινό στοιχείο των ομιλιών Σαμαρά και Καραμανλή στο Πολεμικό Μουσείο ήταν η ρητή θέση τους εναντίον οποιασδήποτε συζήτησης με την Τουρκία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημεία συμφωνίας για συγκεκριμένες διαφορές (δηλαδή για συνυποσχετικό) που θα παραπεμφθούν κατόπιν σε διεθνές δικαιοδοτικό-διαιτητικό όργανο. Κατά την άποψή τους, κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με ελληνική παραδοχή δυνητικών τουρκικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Το μήνυμα της εκδήλωσης μπορούσε να συμπυκνωθεί σε τέσσερις λέξεις: «Oχι Πρέσπες στο Αιγαίο». Είναι εντυπωσιακό ότι η διαφορά του 2004 στο ίδιο θέμα ανάμεσα στον Σημίτη και στον Καραμανλή επιστρέφει το 2024 μέσα στη Νέα Δημοκρατία ως διαφορά ανάμεσα στον Μητσοτάκη και στους Καραμανλή – Σαμαρά.
