Ενας Ιρλανδός που ζει στην Ολλανδία δεν έχει δικαίωμα να ψηφίσει συμπατριώτες του για το Ευρωκοινοβούλιο. Την ίδια στιγμή ένας Δανός κάτοικος Ολλανδίας μπορεί να απολαμβάνει το δικαίωμα του εκλέγειν με ψηφοδέλτιο της ιδιαίτερης πατρίδας του. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο, αν ο ίδιος Δανός μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, όπου όμως ένας Γάλλος υπήκοος μπορεί να συμμετέχει εξ αποστάσεως στις ευρωεκλογές. Τα παραπάνω παραδείγματα αποτελούν ένα ακόμα ευρωπαϊκό παράδοξο, καθώς στις ευρωεκλογές ισχύουν οι εθνικοί εκλογικοί νομοί δημιουργώντας ανισότητες μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών.
Η εν λόγω πραγματικότητα ηχεί αντιφατική, δεδομένου ότι τη στιγμή που ενθαρρύνεται η κινητικότητα των πολιτών εντός της Ε.Ε., τους αφαιρείται συχνά το θεμελιώδες δικαίωμα του εκλέγειν. «Αδικημένοι» εν προκειμένω είναι οι υπήκοοι Ιρλανδίας, Μάλτας, Κύπρου, Τσεχίας και Σλοβακίας, ενώ περιορισμοί τίθενται και στους Βρετανούς. «Ας αναλογιστούμε, πόσοι χιλιάδες Κύπριοι διαμένουν στην Ελλάδα ή τη Μ. Βρετανία και πόσα ζητήματα διακυβεύονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη Μεγαλόνησο, για να αντιληφθούμε το μέγεθος της αδικίας» σχολιάζει Κύπριος που δεν θα καταφέρει να ψηφίσει στις 25 Μαΐου. Για το θέμα διεξάγεται πανευρωπαϊκή εκστρατεία που ενορχηστρώνεται από το www.europeansabroadvote2014.eu και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων επιστολές διαμαρτυρίας προς τον κ. Μάρτιν Σουλτς, ενώ και η ΟΚΟΕ (Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας) απέστειλε σχετικό έγγραφο προς τον Κύπριο υπουργό Εσωτερικών.
Περί τα 7 εκατ.
Η ανισότητα, ωστόσο, οξύνεται, αν συνυπολογίσουμε και τους Ευρωπαίους που ζουν εκτός Ε.Ε. Τότε, στη λίστα προστίθενται οι Ελληνες, οι Ιταλοί, οι Βέλγοι και οι Δανοί, τους οποίους η εθνική τους νομοθεσία «φιμώνει». Οι Ελληνες ομογενείς υπολογίζονται σε περίπου 7 εκατ., εκ των οποίων οι μισοί εν δυνάμει ψηφίζουν. Ο 35χρονος Δημήτρης Κάβουρας, ομογενής από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, έχει ήδη κλείσει εισιτήριο ενόψει εκλογών. Συνομήλικοι του, όμως, Ρουμάνοι και Ισπανοί θα ψηφίσουν χωρίς να… ταξιδέψουν. Φυσικά, όσοι ζουν εκτός ελληνικής επικράτειας έχουν επιπλέον λόγους να νιώθουν «εξοστρακισμένοι», μια που η ελληνική νομοθεσία αποτελεί λαμπρή ευρωπαϊκή εξαίρεση, με το να μην παρέχει τη δυνατότητα στους Ελληνες του εξωτερικού να συμμετέχουν ούτε στις εθνικές εκλογές, όπως οργανώνουν χώρες με λιγότερες υποδομές (Βουλγαρία, Ρουμανία κ.ά.), αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των κρατών-μελών της Ε.Ε. Στις εποχές των «παχιών αγελάδων», βέβαια, τα κόμματα «ναύλωναν» αεροπλάνα γεμάτα με εν δυνάμει ψηφοφόρους. Οι καιροί αυτοί, όμως, μοιάζουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
«Εχουμε ακούσει απ’ όλες τις κυβερνήσεις -συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής- πλήθος υποσχέσεων» διηγείται ο 35χρονος οικονομολόγος, που είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τους Πράσινους, αποτελώντας μάλλον τον μοναδικό ομογενή που κατεβαίνει στις εκλογές. «Ως εμπόδια αναφέρουν το υψηλό κόστος της διαδικασίας και την αδυναμία ταυτοποίησης των ψηφοφόρων» εξηγεί. «Oι ομογενείς δεν θα γίνουμε ρυθμιστές των πολιτικών πραγμάτων, η σχέση μας με την πατρίδα είναι υπαρξιακής φύσης» απαντά στην «Κ», «μπορεί να ζούμε μακριά, αλλά χάρη στο Ιντερνετ έχουμε καθημερινή ενημέρωση, ενώ η απόσταση μας δίνει την ικανότητα να κρίνουμε συχνά πιο νηφάλια…».
