Με ένα σκάφος που βυθίζεται μοιάζει πλέον η ΔΗΜΑΡ με τα περισσότερα στελέχη της να θυμίζουν ναυαγούς που αναζητούν απελπισμένα ένα σωσίβιο σωτηρίας. Ετσι πρέπει να εξηγηθούν όχι μόνον δραματικές εξελίξεις της εβδομάδας που πέρασε, αλλά ακόμη και η στάση της ηγεσίας η οποία στέλνοντας προσκλήσεις συνεργασίας από το «Ποτάμι» μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει κατανοήσει πως τα περιθώρια αυτόνομης εκλογικής ανάκαμψης της ΔΗΜΑΡ είναι ελάχιστα.
Για να καταλάβει κανείς το πολιτικό αδιέξοδο που βρίσκεται η ΔΗΜΑΡ, αλλά και το πόσο ο κ. Κουβέλης έχει απολέσει τον έλεγχο του κόμματός του αρκεί μια απλή παράθεση των γεγονότων των τελευταίων ημερών. Εντελώς αιφνίδια μια άγνωστη στους περισσότερους βουλευτής, η κ. Κατερίνα Μάρκου, όχι μόνον ανεξαρτητοποιήθηκε, αλλά κατήγγειλε τον ηγετικό πυρήνα του κόμματός της ως «παλαιοκομματικό, κλειστό και αυτιστικό μηχανισμό»! Πώς αντέδρασε ο κ. Κουβέλης; Αποπέμποντας από την Κ.Ο. το ιδρυτικό στέλεχος της ΔΗΜΑΡ κ. Γρ. Ψαριανό για έναν μάλλον ήσσονος σημασίας λόγο όπως η πρόταση δημοψηφίσματος για τη ΔΕΗ. Και ήταν ήσσονος σημασίας, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο κ. Κουβέλης είχε αποφύγει ακόμη και να καταδικάσει μια εβδομάδα νωρίτερα την ένταξη του κ. Ψαριανού στην επιτροπή διαλόγου του «Ποταμιού»! Ως εκ τούτου, ήταν επόμενο ο τρόπος αποπομπής Ψαριανού (το πληροφορήθηκε τυχαίως στην κατασκήνωση της κόρης του) να προκαλέσει αμέσως τις παραιτήσεις από την Κ.Ε. των πολιτικών του φίλων κ. Ανδ. Παπαδόπουλου και Γερ. Γεωργάτου.
Συνέβη όμως και μια ακόμη παρενέργεια που δείχνει ότι η ΔΗΜΑΡ φλερτάρει πλέον με τον πολιτικό σουρεαλισμό. Την αποπομπή Ψαριανού καταδίκασε σύσσωμη η «Μεταρρυθμιστική Τάση» του κ. Σπ. Λυκούδη που καταλόγισε στον κ. Κουβέλη «εικόνα αποσύνθεσης, πανικού και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», και το απίστευτο είναι ότι τη σχετική ανακοίνωση τη διένειμε επισήμως η Αγ. Κωνσταντίνου. Τη δε επομένη μέρα, η τάση Λυκούδη διένειμε στον Τύπο εκτενή ανακοίνωση, αναλύοντας τις διαφορετικές απόψεις της από τη ΔΗΜΑΡ επί όλων των θεμάτων της επικαιρότητας (!) χωρίς να ενημερώνει την Αγ. Κωνσταντίνου,
Κατόπιν τούτων δεν είναι είναι καθόλου τυχαίο ότι τις τελευταίες ώρες τις συζητήσεις των 11 βουλευτών που απέμειναν στην Αγ. Κωνσταντίνου (από 17 το 2012) δεν τις απασχολεί το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, αλλά οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και το «Ποτάμι». Αντιλαμβάνονται ότι στα δύο αυτά κόμματα επαφίεται πλέον η πολιτική τους «τύχη». Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα θέλουν να ελπίζουν ότι με τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ σε Δημοκρατική Παράταξη μπορεί να βρεθεί πεδίο ακόμη και μιας υγιούς «συνένωσης» της ΔΗΜΑΡ στο νέο σχήμα. Το σενάριο αυτό ωστόσο μάλλον συγκεντρώνει πολύ λίγες πιθανότητες δεδομένου ότι ο κ. Ευ. Βενιζέλος δεν φέρεται διατεθειμένος να μην είναι επικεφαλής και του νέου αυτού εγχειρήματος, κάτι που καθιστά σχεδόν ανέφικτη την προσέγγισή του με τον κ. Κουβέλη.
Εκλεισε η πόρτα
Από την άλλη, ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο απέρριψε ο κ. Θεοδωράκης την πρόσκληση της ΔΗΜΑΡ (είπε ότι «η συνταξιοδότηση είναι η ανώτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει το πολιτικό προσωπικό που έχει δοκιμαστεί και αποτύχει») ουσιαστικά έκλεισε κάθε πόρτα συνεργασίας. Θα αποτελούσε άλλωστε τεράστια έκπληξη τόσο ο κ. Κουβέλης να ενταχθεί σε ένα σχήμα υπό τον κ. Θεοδωράκη, όσο ακόμη μεγαλύτερη ο κ. Θεοδωράκης να παραιτηθεί υπέρ ενός τρίτου προσώπου, ενώ ακόμη δεν έχει καν δοκιμαστεί σε εθνικές κάλπες.
Με τα δεδομένα αυτά μοιάζει κωμικοτραγικό, αλλά κάποιοι στη ΔΗΜΑΡ «βλέπουν» ως μόνη λύση ακόμη και μια προγραμματική σύγκλιση με το ΣΥΡΙΖΑ. Το πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό πριν από τις εκλογές ουδείς μπορεί να το προσδιορίσει, αν και κάποιοι «ψιθυρίζουν» το ενδεχόμενο η ΔΗΜΑΡ να γίνει μια διακριτή συνιστώσα από τις πολλές που υποτίθεται ότι έχει ενσωματώσει η Κουμουνδούρου. Αλλοι ωστόσο απαντούν ότι τούτο θα σημάνει αυτομάτως μια ακόμη διάσπαση του κόμματος, αποδεχόμενοι βέβαια ότι μικρή σημασία έχει να κόβεται σε ακόμη μικρότερα κομμάτια το 1,2%…
