Καταλογίζοντας προσωπικά στον πρωθυπουργό ότι αθέτησε την υπόσχεσή του να προηγηθεί διάλογος πριν κατατεθούν οποιεσδήποτε αλλαγές στην Εκπαίδευση, ο κ. Στ. Θεοδωράκης προκάλεσε δημοσίως, χθες, τον κ. Αλ. Τσίπρα να προσέλθει στη Βουλή, για να υπερασπισθεί –αν μπορεί– το νέο σχέδιο νόμου του υπουργού Παιδείας, Αρ. Μπαλτά. Ενέργεια που επιβεβαιώνει και το ρήγμα στις σχέσεις των δύο πολιτικών, καθώς υπενθυμίζεται ότι, σε πρόσφατη συνάντησή τους, ο κ. Τσίπρας είχε διαβεβαιώσει προσωπικά τον κ. Θεοδωράκη ότι ειδικώς στην Εκπαίδευση δεν θα προχωρήσει σε αλλαγές, αν δεν διασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση. Προφανώς γι’ αυτόν τον λόγο ο επικεφαλής του «Ποταμιού» δεν αρκέστηκε στην κατάθεση επίκαιρης ερώτησης, αλλά έκανε και μια επιπλέον κίνηση για να καταδείξει την αναξιοπιστία του πρωθυπουργού. Με επιστολή του στη κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, «υπενθύμισε» ότι εδώ και 11 εβδομάδες ο κ. Τσίπρας δεν έχει προσέλθει ούτε μία φορά στη λεγόμενη «Ωρα του πρωθυπουργού». «Και επειδή ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε στηλιτεύσει στο παρελθόν την υποβάθμιση του θεσμού αυτού και υπάρχουν φλέγοντα ζητήματα για τα οποία μόνος αρμόδιος είναι εκείνος για να απαντήσει, παρακαλώ όπως μεριμνήσετε, ώστε να ορισθεί άμεσα η ημέρα εκείνη της εβδομάδος, κατά την οποία ο πρωθυπουργός θα απαντάει σε επίκαιρες ερωτήσεις» τονίζει ο κ. Θεοδωράκης, θυμίζοντας στην πρόεδρο της Βουλής ότι κι εκείνη είχε δεσμευθεί «να διασφαλίσει την παρουσία του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια».
Ως προς, δε, τις διαθέσεις του «Ποταμιού» σε σχέση με το νομοσχέδιο αυτό καθεαυτό, από τις διατυπώσεις που χρησιμοποιεί στην ερώτησή του ο κ. Θεοδωράκης είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι επίκειται η πρώτη μετωπική σύγκρουσή του με τον κ. Τσίπρα. Μεταξύ άλλων καταγγέλλει ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις (κατάργηση Συμβουλίων Ιδρυμάτων, επαναφορά κομματικών παρατάξεων στα συλλογικά όργανα, επιστροφή αιωνίων φοιτητών, κατάργηση πρότυπων σχολείων, επιλογή διευθυντών βάσει των συνδικαλιστικών τους επιδόσεων) «θα γυρίσουν μισό αιώνα πίσω το εκπαιδευτικό σύστημα και την ανώτατη εκπαίδευση». Παράλληλα, εκτιμά ότι οι εν λόγω προτάσεις δεν απηχούν μόνον τα ιδεολογικά απωθημένα και τις συντηρητικές αγκυλώσεις των εμπνευστών τους, αλλά ακόμη χειρότερα υπαγορεύτηκαν από το παλαιοκομματικό πανεπιστημιακό κατεστημένο, τις μειοψηφικές κομματικές παρατάξεις και τα γνωστά συμφέροντα που θέλουν να ξαναελέγξουν τα ΑΕΙ.
