Το δείπνο ήταν «κλειστό», σε κλαμπ της Νέας Υόρκης. Οι προσκεκλημένοι πολύ ιδιαίτεροι. Κάποιοι από αυτούς εικονίζονται στη διπλανή –σχεδόν «οικογενειακή»– φωτογραφία. Πρόκειται για ορισμένα από τα μεγαλύτερα επενδυτικά ονόματα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Η ατζέντα της συνάντησης, προδιαγεγραμμένη, έτσι όπως την είχε οριοθετήσει ο κ. Στέλιος Ζαββός, ο διεθνής επενδυτής από την Ελλάδα, οικοδεσπότης του event, πριν ξεκινήσει: η πορεία της αμερικανικής και της παγκόσμιας οικονομίας, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του προέδρου Τραμπ στις ΗΠΑ. Θέμα με άμεσο ενδιαφέρον και για τη χώρα μας.
Γι’ αυτό και η συζήτηση ξεκίνησε από τον John Paulson, ο οποίος θεωρείται αυτήν τη στιγμή ένας από τους βασικούς οικονομικούς ιθύνοντες εγκεφάλους της νέας κυβέρνησης (ο ίδιος έχει παράλληλα και μεγάλα επενδυτικά ενδιαφέροντα στην Ελλάδα). Ανέλαβε να αναπτύξει τον πυρήνα της οικονομικής πολιτικής Τραμπ. Οι πρώτες εντυπώσεις δημιουργούν κλίμα ευφορίας ιδίως στις χρηματιστηριακές αγορές, κυρίως για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Δύο από τους πιο οξυδερκείς επενδυτές της, ο Byron Wien, Vice-Chairman της Blackstone, και ο Jacob Frenkel, Chairman JP Morgan Chase International, που ήταν παρόντες, ανέλυσαν τις παραμέτρους που θα επηρεάσουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα τις επενδύσεις. Εστίασαν κυρίως στην πορεία των αμερικανικών επιτοκίων, στους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης των ΗΠΑ το 2017 και το 2018, αλλά και στη σχέση δολαρίου με ευρώ και γιεν και τις επιπτώσεις που θα έχουν στην παγκόσμια ναυτιλία.
Παρ’ όλα αυτά, ο ένθερμος υποστηρικτής της παγκοσμιοποίησης και του ανοιχτού εμπορίου, καθηγητής του Columbia, Jeffrey Sachs, εξέφρασε τους ενδοιασμούς του για τον προστατευτισμό της κυβερνήσεως Τραμπ. Και κάπου εκεί η συζήτηση πέρασε σε πιο «δικά μας» θέματα. Στο μικροσκόπιο της συζήτησης μπήκε η πορεία του ευρώ και της Ε.Ε. που έχει να υπερβεί τους σκοπέλους κρίσιμων εκλογών, κυρίως στη Γαλλία, αλλά και τις επιπτώσεις του Brexit.
Ο George Soros και ο νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stiglitz ανέπτυξαν μια σειρά συγκεκριμένων μέτρων που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την ανάπτυξη της Ευρωζώνης – και τη σωτηρία της ίδιας της Ε.Ε. Το ενδιαφέρον σημείο εκεί ήταν πως οι περισσότεροι απ’ όσους πήραν τον λόγο τόνισαν ότι κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην επίλυση του κρίσιμου προβλήματος των «κόκκινων» δανείων των ευρωπαϊκών τραπεζών, που κρατούν δέσμια την ανάπτυξη της Ευρωζώνης. Ωστόσο συμφώνησαν ότι αυτά τα προβλήματα χρειάζονται θαρραλέες και εξωστρεφείς πολιτικές υπέρβασης από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες, που κάποτε κωλυσιεργούν ή ομφαλοσκοπούν ενώ είναι αναγκαία συνθήκη η σφυρηλάτηση ενός νέου γαλλογερμανικού άξονα.
Η Ελλάδα
Κρίσιμο ερώτημα για όλους ήταν –και φέτος– η αμφιταλαντευομένη πορεία της ελληνικής οικονομίας στην απεγνωσμένη προσπάθεια εξόδου της από την πολύχρονη κρίση που δοκιμάζει τις αντοχές της χώρας.
Αυξημένο ήταν το ενδιαφέρον και για τις κυμαινόμενες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εξελίξεις με τις αυξημένες εντάσεις που καταγράφει ο άξονας Κίνας – ΗΠΑ κυρίως μετά την εκλογή Τραμπ. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Nouriel Rοubini αναφέρθηκε στις ενδεχόμενες επιπτώσεις ενός εμπορικού πολέμου μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ενώ ο Martin Indyk, πρόεδρος του Brookings Institution της Ουάσιγκτον, σημείωσε ότι πιθανώς πορευόμαστε από μια θνησιγενή Pax Americana προς μια Pax Sinica. Εκεί τον λόγο πήρε ο τ. διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ αρχιστράτηγος Wesley Clark, που τόνισε ότι όπου η πολιτική των ΗΠΑ θα δημιουργεί κενά ή παραλείψεις, αυτά θα καλύπτει νομοτελειακά η Κίνα.
Την επίδραση της τεχνολογίας στην οικονομία και στην κοινωνία καθώς και τους κινδύνους συρράξεων στον κυβερνοχώρο ανέλυσε ο «γκουρού» της Google Jared Cohen, ενώ ο καθηγητής του Harvard Kennedy School of Government και πρώην υπουργός Οικονομικών της Χιλής Andres Velasco εντόπισε τους θανάσιμους κινδύνους για το μέλλον ενός ανοιχτού παγκόσμιου συστήματος. Η συζήτηση έκλεισε με μια πολύ ανθρώπινη στιγμή, όταν ο οικοδεσπότης αναφέρθηκε συγκινημένος «στον παλιό φίλο και μαέστρο της παγκόσμιας διπλωματίας», πρεσβευτή της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Vitaly Churkin – ο οποίος χάθηκε μία μέρα πριν. Για χρόνια αποτελούσε έναν από τους κυριότερους συνδαιτυμόνες του δείπνου της Νέας Υόρκης.
