Για απόπειρα παραποίησης της ιστορικής αλήθειας, κάνει λόγο το υπουργείο Εξωτερικών, με αφορμή ανακοίνωση της Άγκυρας για τη Γενοκτονία των Ποντίων.
Όπως τονίζει το ΥΠΕΞ «Τα ψεύδη, η παραποίηση της ιστορίας και η χρήση εμπρηστικής ρητορικής, δεν συνάδουν με την προώθηση σχέσεων καλής γειτονίας από χώρα, η οποία επιθυμεί να αποτελέσει μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας».
«Η νηφάλια αναγνώριση των γεγονότων, από κάθε χώρα, στην προκειμένη περίπτωση από την Τουρκία, συνιστά αναγκαίο βήμα και εχέγγυο της δέσμευσης ότι ζοφερές στιγμές όπως η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού δεν θα επαναληφθούν. Η αυτοκριτική, η συγγνώμη στους συγγενείς των θυμάτων και η εγκατάλειψη του αναθεωρητισμού αποτελούν ένδειξη δύναμης και όχι αδυναμίας. Αποτελούν προϋπόθεση για τον καλόπιστο διάλογο στην βάση του Διεθνούς Δικαίου και την καταπολέμηση των ακροτήτων του εθνικισμού. Για την επούλωση των πληγών του παρελθόντος και τη συμφιλίωση των λαών και των κρατών. Για την εμπέδωση της ειρηνικής συμπόρευσής τους», τονίζεται στην ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου.
Νωρίτερα, το τουρκικό ΥΠΕΞ ανέφερε ότι απορρίπτει ως «εντελώς αβάσιμες και παραληρηματικές» τις δηλώσεις του ελληνικού Κοινοβουλίου και των αρχών με το πρόσχημα της επετείου της 19ης Μαΐου 1919 που «διαστρεβλώνουν εντελώς την ιστορία», αναφέροντας ότι η Ελλάδα, η οποία προσπάθησε να «εισβάλει» στην Ανατολία ως «εργαλείο άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής», δεν πρέπει να ξεχνά τις «φρικαλεότητες» που διαπράχθηκαν σε αυτά τα εδάφη.
«Με τον ίδιο τρόπο καταδικάζουμε τις προσπάθειες αντι-τουρκικών ομάδων, προκειμένου να εξαπατήσουν τρίτες χώρες, προβάλλοντας στρεβλές κατηγορίες, οι οποίες δεν έχουν ιστορική βάση. Δεν έχουν καμία αξιοπιστία οι ισχυρισμοί της Ελλάδας, που αργότερα θυματοποιήθηκε, καθώς η ίδια έχει καταγραφεί στην ιστορία ως η χώρα που διέπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όταν εισέβαλε στη Σμύρνη, στις 15 Μαΐου, 1919 και σφαγή στην Ανατολία με την υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων», προστίθεται.
Επιπλέον, το τουρκικό ΥΠΕΞ καλεί την ελληνική ηγεσία «να αντιμετωπίσει τη δική της ιστορία, να θυμηθεί τις ελληνικές φρικαλεότητες που αντικατοπτρίζονται στις εκθέσεις της Επιτροπής Ερευνών και να αποδεχτούν τα ιστορικά γεγονότα, όπως καταγράφονται στο 59ο άρθρο της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης και είναι αντίθετα στις πρακτικές του πολέμου».
