Υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια, ανεξάρτητα από το ποιο στρατόπεδο θα κερδίσει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Οποιος και αν κερδίσει, θα υπάρξει μεγάλη ένταση στη συνέχεια.
Πιθανή νίκη Ερντογάν θα ερμηνευθεί από τον ίδιο ως ακόμη μία λευκή επιταγή για να ωθήσει την Τουρκία από μια σκληροπυρηνική απολυταρχία σε μια παγιωμένη αυταρχική διακυβέρνηση.
Παρά την ευφορία στο μέτωπο της αντιπολίτευσης, ο Ερντογάν έχει ανακάμψει τον τελευταίο καιρό και μπορεί να καταλήξει νικητής, αν και με μικρή διαφορά. Ενα τέτοιο αποτέλεσμα θα ερμηνευθεί από τον ίδιο ως ακόμη μία λευκή επιταγή για να ωθήσει την Τουρκία από μια σκληροπυρηνική απολυταρχία σε μια παγιωμένη αυταρχική διακυβέρνηση. Θα σφίξει πιο αυστηρά τις βίδες, προσπαθώντας να σμικρύνει την αντιπολίτευση.
Αλλά μπορεί να είναι μια πύρρειος νίκη πάνω σε ένα ερείπιο: μόνο θα βαθύνει την οικονομική κρίση, οι συνέπειες της οποίας θα είναι ένας ακόμη πιο συγκρουσιακός και απομονωμένος Ερντογάν, ο οποίος –όπως ο Μαδούρο– θα πρέπει να εξαπολύσει ένα παιχνίδι επιβίωσης σε τεντωμένο σχοινί, πλησιάζοντας πιο κοντά σε αυταρχικούς ηγεμόνες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Μπορεί να δούμε μια αμετάβλητη στάση απέναντι στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ και μια συνέχεια στην επιθετική εξωτερική πολιτική όσον αφορά τους Κούρδους της Συρίας και την Κύπρο.
Το δεύτερο πιθανό σενάριο είναι η νίκη του Κιλιτσντάρογλου, παραβλέποντας την κατάρρευση στο Κοινοβούλιο. Σίγουρα θα εκτονώσει σημαντικά τις εντάσεις στο αρχικό στάδιο, ενισχύοντας το στρατόπεδο κατά του Ερντογάν. Ωστόσο, ο Κιλιτσντάρογλου όχι μόνο θα κληρονομήσει συντρίμμια στην οικονομία, αλλά –ανεξάρτητα από το εύρος της διαφοράς με την οποία θα κερδίσει– θα αντιμετωπίσει επίσης την πρόκληση να χειριστεί ένα τεράστιο μπλοκ γραφειοκρατίας, που διαμορφώνεται –από την κορυφή έως τα νύχια– από τον Ερντογάν και τους διεφθαρμένους συμμάχους του.
Το τρίτο στοίχημα θα είναι το ίδιο το μπλοκ της αντιπολίτευσης, η ενότητα του οποίου αργά ή γρήγορα το πιθανότερο είναι να εκραγεί, λόγω δυνητικών αντίθετων προθέσεων εξαιτίας ιδεολογικών εκτροπών και προσωπικών φιλοδοξιών από τα μέσα.
Η τέταρτη πρόκληση θα είναι το πώς θα χειριστεί την παρουσία των βουλευτών του κουρδικού YSP, όσον αφορά τις απαιτήσεις της ειρηνευτικής διαδικασίας. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το σενάριο περιλαμβάνει την υψηλή πιθανότητα πρόωρων εκλογών εντός περίπου ενός έτους, λόγω της αστάθειας που σηματοδοτεί.
Το πώς θα επηρεάσει το αποτέλεσμα τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας θα εξαρτηθεί, σε κάθε περίπτωση, από τη μετεκλογική προσέγγιση των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εάν κερδίσει ο Ερντογάν, οι εντάσεις μπορεί να αυξηθούν ξανά, καθώς θα συνεχιστεί η απομόνωσή του –σε αργή κίνηση– βάσει των συναλλακτικών σχέσεων. Τα γεωπολιτικά σύνορα μεταξύ Δύσης και Ανατολής θα ριζώσουν βαθύτερα κατά μήκος του Εβρου και του Αιγαίου. Αλλά ο Ερντογάν σίγουρα γνωρίζει ότι οποιαδήποτε ανοιχτή επίθεση στην Ελλάδα μπορεί να οδηγήσει στην πτώση του.
Αν ο αντίπαλός του κερδίσει, θα εξαρτηθεί και πάλι από το πώς η Ουάσιγκτον θα ανεβάσει τη χορογραφία. Ο Κιλιτσντάρογλου δεν είναι καθόλου εχθρικός προς την Ελλάδα. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να ανακτήσει τον έλεγχο του στρατού, να αποκαταστήσει το υπουργείο Εξωτερικών, να διορίσει έναν ορθολογικό υπουργό και να απομονώσει τα συναισθήματα και τις προκλήσεις των εθνικιστών εταίρων του. Θα χρειαστεί βοήθεια, γιατί τόσο οι ισλαμιστές όσο και οι εθνικιστές και τα φιλορωσικά στοιχεία θα παραμείνουν ενεργά.
* Αρχισυντάκτης στο Free Turkish Press, δημοσιογράφος, blogger και ακτιβιστής
