«Το “έξι μίλια” δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια», υπογραμμίζει αρμόδια ανώτατη κυβερνητική πηγή, απορρίπτοντας με κατηγορηματικό τρόπο τη φιλολογία σύμφωνα με την οποία η Αθήνα θα αποδεχθεί χωρικά ύδατα έξι ναυτικών μιλίων παντού, προκειμένου να προχωρήσει στην επίλυση της διαφοράς της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με την Τουρκία στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης ή του Αμβούργου. Mάλιστα είναι σαφές πως η συγκεκριμένη αποστροφή δεν αφορά μόνο τις ηπειρωτικές ακτές, αλλά και τα νησιά. Πάντως, ενώ ο χρόνος για τη συνάντηση του Γιώργου Γεραπετρίτη με τον Χακάν Φιντάν μετράει αντίστροφα, εκτιμάται πως στον διάλογο οι δύο πλευρές θα προσέλθουν με μαξιμαλιστικές θέσεις, από τις οποίες μπορεί να παρεκκλίνουν προκειμένου να επέλθει ένας αμοιβαία αποδεκτός συμβιβασμός. Σε κάθε περίπτωση η όλη συζήτηση περί χωρικών υδάτων είναι εκ των πραγμάτων πρώιμη, καθώς «το ραντεβού» των Γεραπετρίτη – Φιντάν τον επόμενο μήνα στην Αθήνα θα έχει ως αντικείμενο το πλαίσιο του διαλόγου, ενώ η συζήτηση με χάρτες στο τραπέζι θα γίνει μετά τον Ιανουάριο, υπό την προϋπόθεση ότι Κυρ. Μητσοτάκης και Τ. Ερντογάν θα έχουν ανάψει προηγουμένως το πράσινο φως. Εξάλλου είναι σαφές πως εάν η Αγκυρα επιμείνει στο Διεθνές Δικαστήριο να παραπεμφθούν και θέματα όπως η κυριαρχία των νησιών και η αποστρατιωτικοποίηση –σχετική διαρροή από τουρκικές διπλωματικές πηγές δημοσίευσε την Παρασκευή η «Χουριέτ»–, η διαπραγμάτευση δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανωτέρω ελληνική κυβερνητική πηγή, «ζητήματα κυριαρχίας είναι εκτός συζήτησης. Δεν περιλαμβάνονται ούτε στον ελληνοτουρκικό διάλογο, ούτε πρόκειται να τεθούν στην κρίση διεθνούς δικαιοδοσίας».
Εν τω μεταξύ, για τον προσεχή Απρίλιο έχουν παραπεμφθεί και οι τελικές αποφάσεις για την οριοθέτηση των θαλασσίων πάρκων στο Αιγαίο και στο Ιόνιο που έχει προαναγγείλει η Αθήνα. Παρότι πρόκειται για ένα αμιγώς οικολογικό «πρότζεκτ», τα θαλάσσια πάρκα έχουν προκαλέσει την αντίδραση της Αγκυρας.
Tο δεύτερο θέμα που έριξε τους τελευταίους μήνες «σκιές» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν η επιλογή της Τουρκίας να αποστείλει φρεγάτα στην περιοχή όταν ιταλικό πλοίο έκανε έρευνες νοτίως της Κάσου για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Παρά τις πρόσφατες επιφυλάξεις της Λευκωσίας για ορισμένες πτυχές του, το έργο προωθείται σταθερά: οι έρευνες συνεχίζονται και στην παρούσα φάση πραγματοποιούνται εντός των χωρικών υδάτων της Κύπρου.
Ο νέος πήχυς για το ΠΑΣΟΚ
Tα στοιχήματα της «επόμενης ημέρας» στο ΠΑΣΟΚ είναι να ενισχυθεί δημοσκοπικά και να φθάσει να κινείται μέχρι το τέλος του έτους στην εκτίμηση ψήφου σε ποσοστά περί το 20%, ώστε η κοινή γνώμη να αρχίσει να το εκλαμβάνει ως δυνητικό εναλλακτικό πόλο εξουσίας.
Πρώτο ζητούμενο είναι να διατηρηθεί το κλίμα ενότητας που επικράτησε παρά τις επιμέρους εντάσεις σε όλη την προεκλογική περίοδο στο ΠΑΣΟΚ. Στη συγκεκριμένη κατεύθυνση αναμένεται να προταθούν διακριτοί ρόλοι τόσο στον Π. Γερουλάνο όσο και στην Αννα Διαμαντοπούλου, αλλά είναι προφανές ότι θα εξαρτηθεί από τις συνολικότερες κινήσεις του Ν. Ανδρουλάκη εάν θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια υποβόσκουσα ή «ορατή» εσωκομματική αντιπολίτευση.
Δεύτερο ζητούμενο είναι το ΠΑΣΟΚ να πάψει να είναι κόμμα επαρχίας και να ενισχύσει τη δυναμική του στο λεκανοπέδιο. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, καθώς τόσο ο Ν. Ανδρουλάκης όσο και ο Χ. Δούκας είχαν καλύτερες επιδόσεις στην περιφέρεια. Σύμφωνα, πάντως, με το θετικό για το ΠΑΣΟΚ σενάριο, η δύναμή του στην Αττική είναι δυνατόν να ενισχυθεί: Ν. Ανδρουλάκης και Χ. Δούκας είχαν σχετικά υψηλά ποσοστά στις λαϊκές περιοχές, ενώ την υστέρηση που εμφάνισαν σε δήμους όπου κυριαρχούν τα μεσοστρώματα λέγεται πως μπορούν να καλύψουν με την παρουσία τους στη «βιτρίνα» της Χαριλάου Τρικούπη οι Π. Γερουλάνος και Αννα Διαμαντοπούλου.
Τρίτο ζητούμενο είναι το ΠΑΣΟΚ να αρχίσει να λειτουργεί ως «παράταξη», δηλαδή να μετατραπεί σε δυνάμει πολυσυλλεκτικό κόμμα. Η συγκεκριμένη εικόνα εκπέμφθηκε τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς ο Χ. Δούκας εμφανίστηκε να κινείται στις παρυφές της Αριστεράς, ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου ήταν τοποθετημένη στο Κέντρο. Θα είναι, όπως λέγεται, κρίσιμο το σκηνικό αυτό να διατηρηθεί –χωρίς να εκφυλιστεί σε κακοφωνία–, ώστε το ΠΑΣΟΚ να αντλεί ψηφοφόρους από ευρύτερες δεξαμενές. Υπενθυμίζεται πως η «αδυναμία» του ΠΑΣΟΚ να διατηρήσει στη Χαριλάου Τρικούπη τον Ανδρ. Λοβέρδο του κόστισε περί το 1,5% στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Η μάχη για το brand στον ΣΥΡΙΖΑ
Με ορατό πλέον το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθεί σε ακόμη μία διάσπαση σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους, το ποιος τελικώς θα κρατήσει τα «κλειδιά» της Κουμουνδούρου έχει κρίσιμη σημασία. Αν και οι περισσότεροι εστιάζουν στην οικονομική πτυχή του θέματος –στην κρατική επιχορήγηση που για τον ΣΥΡΙΖΑ ανέρχεται στα 4 εκατ. ευρώ ετησίως– υπάρχει και πολιτικό διακύβευμα. Το στρατόπεδο που θα κρατήσει το brand name του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι υποστηρικτές του Στ. Κασσελάκη ή οι «87», πιθανότατα θα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα την επόμενη ημέρα. Αυτό δεν έχει ισχύσει μόνο σε περιπτώσεις αποχωρήσεων από μεγάλα κόμματα, όπως είχε συμβεί με την απόσχιση του ΔΗΚΚΙ από το ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Ανοιξης υπό τον Αντ. Σαμαρά από τη Ν.Δ. Εχει καταγραφεί ιστορικά και σε σχέση με μικρότερους σε εύρος σχηματισμούς: το «μικρό» τότε ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου υπερίσχυσε του ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου στις εκλογές του 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ του Στ. Κασσελάκη της Νέας Αριστεράς στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Από τη στιγμή που οι «87» πέτυχαν να κηρύξουν έκπτωτο τον Στ. Κασσελάκη, έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, καθώς, όπως σημειώνει έμπειρο στέλεχος της Κουμουνδούρου, δύσκολα θα κάνουν το λάθος να την παραδώσουν για δεύτερη φορά στον τελευταίο.
