«Δεν μπορούμε να παίζουμε με τους θεσμούς… Κρατήστε κύριοι της κυβέρνησης, τις Ενοπλες Δυνάμεις έξω από το κάδρο των πολιτικών σκοπιμοτήτων», αναφέρει μεταξύ άλλων, σε ανάρτησή του στο Facebook, με αφορμή την υπουργοποίηση του Ναύαρχου Ευάγγελου Αποστολάκη ο Στρατηγός Μιχάλης Κωσταράκος.
Ο πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας κάνει λόγο για «μικροπολιτική επιλογή της κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση των πολιτικών της στόχων», σημειώνοντας ότι κανείς τα τελευταία 45 χρόνια μετά την μεταπολίτευση δεν τόλμησε να εμπλέξει τις ΕΔ και την Ηγεσία τους και να τις εντάξει στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Ακολουθεί η ανάρτηση
«Όχι στην εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων σε πολιτικά παιγνίδια»
Είναι λίγες μόνο ημέρες πριν (2 Ιαν 19) όταν σε ανάρτησή μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχα ζητήσει την προσωπική παρέμβαση του κ. Πρωθυπουργού στις προβλεπόμενες και αναμενόμενες αντικαταστάσεις και κρίσεις/προαγωγές στη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΕΔ. Έγραφα τότε:
«…Όσον αφορά στο θέμα της φημολογούμενης αντικατάστασης του κ.ΥΕΘΑ, σε περίπτωση παραίτησής του από τον ΑΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Αποστολάκη, θα ήθελα να υπενθυμίσω στον Πρωθυπουργό (είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζει καλά), ότι ο πολιτικός έλεγχος των ΕΔ είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και όλες οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις τοποθετούσαν στην ηγεσία του ΥΠΕΘΑ ως υπουργούς, επιφανείς πολιτικούς, εκλεγμένους από τον λαό. Απόστρατοι ανώτατοι αξ/κοί πολλές φορές τοποθετούνται ως Υφυπουργοί σε συμβουλευτικό, τεχνοκρατικό ρόλο με καθήκοντα που τους αναθέτει ο κ. ΥΕΘΑ.
Όλα αυτά γιατί σε περίπτωση κρίσεως ή πολέμου, ο ΥΕΘΑ ως πολιτικός προϊστάμενος των ΕΔ θα εισηγηθεί ενέργειες ή θα λάβει αποφάσεις που θα επηρεάσουν απόλυτα το σύνολο του ελληνικού λαού και τις ζωές πολιτών και στρατιωτικών. Και γι’ αυτές τις σοβαρές και καθοριστικές αποφάσεις απαιτείται «δημοκρατική νομιμοποίηση».
Ασφαλώς και ο κ. Πρωθυπουργός μπορεί να διορίσει έναν μη στρατιωτικό πολιτικό του σύντροφο ή φίλο στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ, όπως έχει γίνει ήδη με τον ΑΝΥΕΘΑ κ. Ρήγα, σε ρόλο τοποτηρητού. Προσωπικά πιστεύω όμως ότι μη εκλεγμένος πολιτικός δεν πρέπει να τοποθετηθεί ως ΥΕΘΑ. Υπάρχουν εκλεγμένοι πολιτικοί στο κόμμα του ή σε άλλα κόμματα που μπορούν να αναλάβουν πολιτικοί προϊστάμενοι των ΕΔ. Σε αυτήν τη χώρα μας πήρε πολλά χρόνια να ξεκαθαρίσουμε τι είναι ο πολιτικός έλεγχος των ΕΔ και ποιος τον ασκεί. Πιστεύω ότι ο κ. Πρωθυπουργός δεν θα θέλει η κυβέρνηση του να ξεφύγει από τον χρυσό κανόνα της δημοκρατίας.
Δεν χρειάζεται να αφαιρούμε δικλείδες ασφαλείας χωρίς λόγο. Δεν μπορούμε να παίζουμε με τους θεσμούς… Κρατήστε κύριοι της κυβέρνησης, τις ΕΔ έξω από το κάδρο των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Αποκαταστήστε τη σοβαρότητα και την ηρεμία που φοβάμαι ότι έχει κλονισθεί. Δεν είναι θέμα επιλογής, είναι υποχρέωση και καθήκον σας προς την πατρίδα.»
Δυστυχώς όμως, ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του προτίμησαν να αγνοήσουν (αν φυσικά την διάβασαν, πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλω) την παρέμβασή μου. Λογικό, ίσως και για κάποιους αναμενόμενο, αφού φέρονται, όπως αναφέρθηκε στα ΜΜΕ, να είχαν ήδη αποφασίσει σε δείπνο στο σπίτι μεγαλοεπιχειρηματία στην Εκάλη από την 18 Δεκ 18 να προχωρήσουν στην αντικατάσταση του κ. Καμμένου από τον κ. Αποστολάκη. Αλλά ακόμη και αν δεν το είχαν ήδη αποφασίσει, είναι παραπάνω από σίγουρο ότι και πάλι δεν θα την λάμβαναν υπόψη τους.
Είναι καθαρά ζήτημα αλαζονείας της εξουσίας. Είναι η ίδια αλαζονεία, που τους έκανε να αγνοήσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού και να προχωρήσουν στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών. Κατόπιν αυτού, θεωρώ ότι είναι αρκούντως αδίστακτοι ώστε να μην διστάσουν να εμπλέξουν τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ) στους μικροπολιτικούς τακτικισμούς τους.
Ο πρωτοφανής αυτός ελιγμός, που παραβιάζει κατάφωρα την αρχή του πολιτικού ελέγχου των ΕΔ, ενός από τους θεμελιώδεις πυλώνες της δημοκρατίας, συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αντιθέτως συνηθίζεται σε καθεστώτα με αντιδιαμετρικά διαφορετική αντίληψη περί δημοκρατίας, όπως για παράδειγμα η γειτονική μας Τουρκία (οι σημερινές ανακοινώσεις των Τούρκων ότι ο κ. Τσίπρας μιμείται στις επιλογές του τον κ. Ερντογάν, ο οποίος όρισε ως Υπουργό Άμυνας τον πρώην ΑΓΕΕΘΑ Στρατηγό Ακάρ, μάλλον δεν πρέπει να κάνουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον κ. Πρωθυπουργό να αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι). Γιατί όμως προτιμήθηκε ο ελιγμός αυτός;
Κατ’ αρχήν, με την υπουργοποίηση Αποστολάκη (κατά τα λοιπά ικανότατου επαγγελματία) εξασφαλίζεται η ασυλία Καμμένου για το διάστημα της παρούσης Βουλής για ότι έχει να κάνει με εξοπλιστικά ή άλλα λειτουργικά θέματα, επιλογές και δαπάνες.
Κανένας άλλος πολιτικός ακόμα και του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εγγυάτο συνέχεια και κάλυψη. Δεν είναι του παρόντος να εξετάσουμε την καλή διαχείριση ή την ενδεχόμενη διασπάθιση δημοσίου χρήματος ή/και υλικού του Δημοσίου από τον κ. Καμμένο. Πιστεύω και ελπίζω, ότι κάποιοι αρμόδιοι και πραγματικά ευαίσθητοι περί του δημοσίου χρήματος θα τα διερευνήσουν όλα αυτά σύντομα όπως οφείλουν να κάνουν για τον κάθε ενεργό ή απερχόμενο ΥΕΘΑ.
Κατά δεύτερον, παρόλη την δήλωση του κ. Αποστολάκη ότι επιζητά την συνεργασία όλων των κομμάτων και ότι συνεχίζει ως στρατιώτης να είναι μακριά από την πολιτική (κάποιος πρέπει να του υπενθυμίσει ότι είναι πλέον διορισμένος υπουργός μιας μονοκομματικής Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι υπερκομματικός εκπρόσωπος του ελληνικού λαού), καταφεύγοντας στον ελιγμό και τον διορισμό αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να πιστεύει ότι πρέπει και μπορεί να ελέγχει τις ΕΔ, γεγονός που στα μάτια τους φαντάζει σημαντικό εν όψει εκλογών. Οι ΕΔ ανήκουν στο Έθνος και πρέπει να παραμένουν έξω από το κάδρο της πολιτικής αντιπαράθεσης και των μικροκομματικών διενέξεων μη θυσιαζόμενες στον βωμό των όποιων προσωπικών και μη, φιλοδοξιών.
Στο παρελθόν, εξαίρετοι απόστρατοι Αξιωματικοί, εκλεγμένοι και μη, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ανάληψης υπουργικού θώκου, ακόμα και σε αυτό το ΥΠΕΘΑ. Ποτέ όμως φορώντας ακόμα στολή, ποτέ μεσούσης πολιτικής κρίσης αυτών των διαστάσεων, ποτέ σε κυβέρνηση που διανύει την τελευταία φάση της θητείας της και ποτέ σε μια η οποία κατηγορείται από το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού για εθνική προδοσία. Και κατά τρίτον, με τον τρόπο αυτό ικανοποιούνται τόσο οι παρούσες όσο και οι όποιες μελλοντικές φιλοδοξίες του κ. Αποστολάκη, οι οποίες είναι απόλυτα θεμιτές.
Διαφεύγει όμως από τον κ. Τσίπρα, και αυτό φάνηκε από την συζήτηση σήμερα στην Βουλή, ότι με τον τρόπο αυτό οι κ. Τσίπρας, Καμμένος και Αποστολάκης τελικά ενέπλεξαν στον πολιτικό ελιγμό επιβίωσής τους τις ΕΔ, δίνοντας τους ρόλο στην πολιτική σκακιέρα. Δεν είναι θέμα εθνικής ομοψυχίας, εθνικής Άμυνας ή θέμα του Ναυάρχου Αποστολάκη μέχρι να υπουργοποιηθεί. Είναι απόλυτη και ξεκάθαρη μικροπολιτική επιλογή της Κυβέρνησης για την εξυπηρέτηση των πολιτικών της στόχων. Τίποτα περισσότερο.
Και αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος ή για μερικούς έγκλημα. Κανείς τα τελευταία 45 χρόνια μετά την μεταπολίτευση δεν τόλμησε να εμπλέξει τις ΕΔ και την Ηγεσία τους και να τις εντάξει στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Οι ΕΔ και με την βοήθεια των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών αποστασιοποιήθηκαν από την πολιτική και μέσα από επίπονες και δύσκολες διαδικασίες εκδημοκρατισμού κέρδισαν το σεβασμό και την εκτίμηση του ελληνικού λαού. Αυτό το επίτευγμα των ΕΔ και του Ελληνικού λαού είναι που απειλείται με τις πολιτικές ίντριγκες Τσίπρα – Καμμένου. Και αυτό είναι που πρέπει να εξαναγκασθούν να σταματήσουν. Δεν μπορούν να παίζουν με τους βασικούς θεσμούς της Δημοκρατίας. Δεν μπορούν να παίζουν με τις ΕΔ. Οι ΕΔ δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα ή πρόσωπο. Ανήκαν, ανήκουν και θα συνεχίσουν να ανήκουν στο Έθνος, οποίες και αν είναι οι μικροπολιτικές μεθοδεύσεις της όποιας κυβέρνησης. Εκτός και αν η υπονόμευση του σεβασμού και της αναγνώρισης που απολαμβάνουν οι ΕΔ από την κοινωνία είναι ο επόμενος προσχεδιασμένος στόχος τους. Είμαι σίγουρος ότι ο Ελληνικός λαός δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.
