Τώρα πια, με την αποκρυπτογράφηση της πληθώρας των στοιχείων που βρέθηκαν στα κρησφύγετα της «17 Νοέμβρη» και τη διασταύρωσή τους με τις ομολογίες των εγκλείστων μελών της στις φυλακές Κορυδαλλού, αναδεικνύεται η έκταση της δράσης της τρομοκρατικής οργάνωσης και αποκαλύπτεται το χρονικό γέννησης και μετεξέλιξης του φαινομένου.
Οι διωκτικές Αρχές και τα ανώτερα στελέχη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης έχουν πλέον τις βασικές απαντήσεις, γνωρίζουν τις ιδεολογικοπολιτικές συνθήκες που ευνόησαν τη δημιουργία της οργάνωσης, είναι σε θέση να περιγράψουν βήμα βήμα τη μεγέθυνσή της, ξέρουν τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στη δράση της και μπορούν πια να προσεγγίσουν τις διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τις επιρροές, τις επιδράσεις και τη μετάλλαξη που υπέστη.
Βάσει λοιπόν της ιστορικής έρευνας, των παράλληλων στοιχείων, των αποδεικτικών υλικών και των ομολογιών των μελών της, η συγκρότηση της «17 Νοέμβρη» είναι προϊόν διεργασιών στις αντιστασιακές οργανώσεις μετά την πτώση της χούντας και αποτέλεσμα της παρανοϊκής και ανιστόρητης στάσης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου και τριών τεσσάρων προσώπων ακόμη που συνδέθηκαν μαζί του. H πρώτη αυτή περίοδος από το 1974 μέχρι το 1980 έχει όλα αυτά τα στοιχεία της καθυστερημένης επανάστασης, της ανεκπλήρωτης αντιδικτατορικής πάλης, είναι το φάντασμα της απουσίας από το Πολυτεχνείο, που καταδιώκει τον γιο του Μήτσου Γιωτόπουλου, του ιστορικού αρχειομαρξιστή ηγέτη, που κατέληξε έπειτα από χρόνια ανατρεπτικών αγώνων να υπερασπίζεται την αστική Δημοκρατία και να συνομιλεί με τον Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου, τον θεωρητικό της Χούντας, τον συγγραφέα της «Αγωγής του Πολίτη», με την οποία «ανατράφηκαν» γενιές ελληνοπαίδων.
Το κλίμα της εποχής
Για λόγους που κανείς δεν ξέρει, καθώς κρύβονται βαθιά στο μυαλό και στη ψυχή του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου,η «17 Νοέμβρη» αρχίζει να πυροβολεί και να δολοφονεί διακεκριμένα «σύμβολα» του «εχθρού»? Αμερικανούς, βασανιστές και αστυνόμους, διεκδικώντας ρόλο «τιμωρού» και αξιοποιώντας το κλίμα της εποχής. Αυτή είναι η πρώτη περίοδος της επαναστατικής παράνοιας, η οποία όμως θα δοκιμασθεί όταν το 1980 πια, σε μια περίοδο που η Δημοκρατία έχει εγκαθιδρυθεί, η χώρα οδεύει προς την EOK και το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που καλύπτει πολλά από τα στερητικά δημοκρατικά σύνδρομα, έρχεται στην εξουσία, θα δολοφονηθούν ο αστυνόμος Πέτρου και ο συνοδός του αστυνομικός Σταμούλης. Εκεί το σχήμα Γιωτόπουλου θα βιώσει τα πρώτα αδιέξοδά του, θα αδρανήσει επί σχεδόν τρία χρόνια και θα κινητοποιηθεί μόνο όταν ο συγγενικός και διαδυνδεδεμένος ΕΛΑ θα επιχειρήσει το άνοιγμα στη διεθνή τρομοκρατία.
Μεταξύ 1981 και 1983, μια Ελβετίδα που συζεί στην Αθήνα με ένα από τα ιστορικά στελέχη του ΕΛΑ, γνωστή από το Παρίσι των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’70 και φίλη του Βάινρχ, θα φέρει σε επαφή την ελληνική τρομοκρατία με την ομάδα Κάρλος. Εκρηκτικός ο Κάρλος θα ζητήσει από τους Ελληνες συνεργάτες του «λαγούς με πετραχήλια». Είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα, για εντυπωσιακές απαγωγές, για μεγάλα χτυπήματα, που δεν μπορούν να τα σηκώνουν οι πλάτες του ΕΛΑ και της «17 Νοέμβρη». Θα προσφέρουν υποστήριξη και εκρηκτικά για τις βομβιστικές επιθέσεις στον τότε Σαουδάραβα πρέσβη και στο μπαρ ΟΣΚΑΡ στη Γλυφάδα, που συνήθιζαν να διασκεδάζουν Αμερικανοί στρατιώτες από τη βάση του Ελληνικού, αλλά τίποτε πιο εντυπωσιακό. Από εκείνη όμως τη συνάντηση θα κληρονομηθούν σχέσεις, θα αποκατασταθούν οι πρώτοι κρίσιμοι δεσμοί, αυτοί που θα προσδιορίσουν τη μετεξέλιξη της εγχώριας τρομοκρατίας.
Αυτή η επαφή με την ομάδα Κάρλος θα διαμορφώσει τις σχέσεις με τους ανατολικογερμανούς προστάτες του πολυθεθνικού τρομοκρατικού σχήματος, που είχε συγκροτήσει ο καταγόμενος από τη Βενεζουέλα κομψευόμενος επαναστάτης.
Οι κρίσιμοι στόχοι
Μέσω των συνδέσμων της με τον Βάινρχ, η ΣΤΑΖΙ θα προσεγγίσει σίγουρα τον ΕΛΑ και μέσω αυτού πιθανότατα τη «17 Νοέμβρη». Οπως όλα δείχνουν, αυτή θα «δώσει» τους κρίσιμους αμερικανικούς στόχους και σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις θα είναι αυτή που θα δράσει ως υποβολέας για να χτυπηθούν στην Ελλάδα οι δεξιοί εκδότες και όσοι τέλος πάντων εμποδίζουν την ανατολικογερμανική διείσδυση στη χώρα μας.
Τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ είναι αποκαλυπτικά στο σημείο αυτό και δίνουν απαντήσεις που μέχρι τώρα δεν είχαμε ή δεν θέλαμε να έχουμε.
Είναι η πρώτη μετάλλαξη που υφίσταται το σχήμα Γιωτόπουλου και είναι αυτή που προσδιορίζει τη μεγέθυνση και ισχυροποίησή του. H «17 Νοέμβρη» από εκείνη την επαφή θα αναπτυχθεί, θα μεγαλώσει, θα μάθει καινούργια κόλπα, θα αποκτήσει τηλεκοντρόλ, ρουκέτες, θα διαφοροποιήσει τα χτυπήματά της, θα κινηθεί στον επιχειρηματικό χώρο, θα αποθρασυνθεί, θα αποτολμήσει μέχρι και τη δολοφονία του Μπακογιάννη.
Εκείνη την περίοδο θα έλθει το ιστορικό «ατύχημα» της πτώσης του Τείχους, της κατάρρευσης των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης που θα αλλάξει και πάλι τα δεδομένα. Οι κοσμογονικές αλλαγές, που φέρνει η ανατροπή του ’89, φαίνεται να επιδρά και πάλι στη «17 Νοέμβρη». Σε εκείνη την πολιτική συγκυρία εισάγονται τα στοιχεία του «εθνισμού» και ο συγγραφέας των προκηρύξεών της εμφανίζεται να υπερασπίζεται το «Κράτος-Εθνος» και να κυριαρχείται από σχεδόν εθνικιστικά αισθήματα. Είναι η εποχή της μεγάλης στροφής. Κάτι καινούργιο φαίνεται να επιδρά. Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει με ακρίβεια, παρά μόνο ο «Μισέλ» της καλής αθηναϊκής κοινωνίας, ο «υψηλός» έγκλειστος πλέον των φυλακών Κορυδαλλού, ο μοιραίος άνθρωπος που έμελλε να ταιριάξει στην Ελλάδα τις ιδέες της επαναστατικής βίας με τα σχέδια των κάθε λογής πρακτόρων. Σε εκείνη λοιπόν την ταραγμένη περίοδο, η «17 Νοέμβρη» πρέπει να κληρονόμησε κάποια νέα σχέση. Οι σύνδεσμοι της ΣΤΑΖΙ, στα τελειώματά τους, πιθανώς να την έφεραν σε επαφή με συνεργάτες τους στην εγχώρια πλήρως διαβρωμένη ΕΥΠ.
Οι καταγεγραμμένες επαφές του Γιωτόπουλου και του Κουφοντίνα με στελέχη της ΕΥΠ και διακεκριμένους παρακρατικούς επιβεβαιώνουν τη νέα σχέση, την οποία βεβαίως αγνοούσαν οι πιστολάδες, οι Ξηροί και οι φίλοι τους, οι «πολεμικές μηχανές» που είχε δημιουργήσει η οργάνωση από το 1980 και μετά.
Είναι πλέον σίγουρο ότι όλοι μαζί, «17 Νοέμβρη», πράκτορες της ΕΥΠ και διακεκριμένοι παρακρατικοί, συνδεδεμένοι με επιχειρηματικές δυνάμεις, συνέθεσαν ένα καινούργιο σύνολο, μια σύγχρονη εκδοχή του παρακράτους, εξόχως όμως προβληματική και ιδιαιτέρως επικίνδυνη για την πορεία της χώρας. Είναι άλλωστε η εποχή που η χώρα βασανίζεται από εθνικιστικά σύνδρομα και καταδιώκεται από θεωρίες περιχαράκωσης και απομόνωσης. Πλήθος βασανιστικών δυνάμεων τη θέλουν καθηλωμένη, μέρος του βαλκανικού προβλήματος, κυριαρχούμενη από προστατευτικές λογικές, διστακτική στο άνοιγμα προς την Ευρώπη και τον κόσμο.
Οι σκοτεινές δυνάμεις
Η «17 Νοέμβρη» από το 1989 και μετά μετατρέπεται σε επιχειρησιακό βραχίονα ή συνεταίρο των πιο σκοτεινών δυνάμεων αυτού του τόπου. Ολοι μαζί θα αποτελέσουν ένα άκρως προβληματικό και αλληλοσυμπληρούμενο σύνολο, ικανό θα τινάξει τη χώρα στον αέρα.
Τα στοιχεία που προκύπτουν από την ανάγνωση των αρχείων της «17 Νοέμβρη» παραπέμπουν σε απίστευτες, τύπου Λάντεν, επιθέσεις αμερικανικών στόχων, οι οποίες αν επιτύγχαναν θα έφερναν τη χώρα σε καθεστώς ομηρείας. Οπως σημείωνε ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, «όσοι ακόμη και τώρα, στη φάση των αποκαλύψεων, δεν αντιλαμβάνονται την έκταση του κινδύνου που απειλούσε τη χώρα, τότε μάλλον δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας και δεν αναγνωρίζουν ποια είναι τα συμφέροντα της ελληνικής κοινωνίας».
Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι έρευνες πλέον εισέρχονται στην πιο κρίσιμη φάση. Από εδώ και πέρα θα χρειασθεί συστηματική προσπάθεια και σταθερή πολιτική βούληση για την πλήρη αποκάλυψη, όλου αυτού του διασυνδεδεμένου σχήματος.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης, όπως όλα δείχνουν, διαθέτει το πολιτικό θάρρος να προχωρήσει και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει και καθαρή εντολή από τον πρωθυπουργό κ. K. Σημίτη να κινηθεί απερίσπαστος.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, αν όντως δεν παρεμβληθούν δυνάμεις αναστολής των ερευνών, τότε η χώρα θα εισέλθει σε μια νέα περίοδο αναγεννητικής εξυγίανσης, η οποία θα μεταβάλει τους όρους του παιχνιδιού στην πολιτική και στην οικονομία και θα αποτελέσει ευκαιρία κάλυψης των θεσμικών ελλειμμάτων, που την καταδιώκουν μεταπολεμικά.
