Ανάμεσα στους χιλιάδες που συμμετείχαν «ενεργά» στα επεισόδια των τελευταίων ημερών, περισσότερο διακριτές είναι οι παρακάτω ομάδες:
– Οι παραδοσιακοί «μπαχαλάκηδες»: Ο σκληρός τους πυρήνας αριθμεί σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις 500 και πλέον άτομα τα οποία συμμετέχουν τακτικά σε επεισόδια που σημειώνονται στο περιθώριο συλλαλητηρίων. Οι ίδιοι φέρονται να πρωταγωνιστούν και σε καταδρομικές επιθέσεις κατά αστυνομικών και κυβερνητικών στόχων που βρίσκονται περιμετρικά των Εξαρχείων. Πρόκειται για άτομα ηλικίας από 16 έως 30 ετών. Οι νεαρότεροι δρουν με μεγάλο βαθμό αυτονομίας. Δεν ανήκουν στις παραδοσιακές ομάδες αντιεξουσιαστών των Εξαρχείων με ισχυρότερο ιδεολογικό υπόβαθρο και περισσότερο μετριοπαθή δράση. Τα τελευταία χρόνια (ίσως και χάρη στην ενσωμάτωση μεταναστών) τα μπλοκ τους εμφανίζονται ενισχυμένα. Πρωταγωνίστησαν στους βανδαλισμούς.
– Οι ακροαριστεροί: Πρόκειται για μέλη οργανώσεων που τοποθετούνται στον ιδεολογικό χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Συμμετέχουν τακτικά και συντεταγμένα σχεδόν σε κάθε πορεία διαμαρτυρίας στο κέντρο της πρωτεύουσας, ενώ ορισμένοι από αυτούς διατηρούν τακτική επαφή με ομοϊδεάτες τους σε χώρες του εξωτερικού. Η δράση τους χαρακτηρίζεται από έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα και εκφράζεται από πρωτοβουλίες που συνδέονται με ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος, όπως το Παλαιστινιακό, ο πόλεμος στο Ιράκ κ.ο.κ. Πρόκειται επιπλέον για τακτικούς «επισκέπτες» της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής, καθώς συνηθίζουν να αποχωρούν τελευταίοι από τα μέτωπα του… αγώνα. Αν και συνήθως αποδοκιμάζουν την απρόκλητη και «επιθετική» βία, στη διάρκεια όσων διαδραματίστηκαν στο κέντρο τις προηγούμενες ημέρες επέλεξαν να σταθούν πλάι στους ταραξίες, κυρίως λόγω τις μαζικότητας των ταραχών που προσέδιδε άρωμα «επανάστασης» στα γεγονότα.
– Οι φοιτητές: Πρόκειται για περιστασιακούς αντιεξουσιαστές που διέρχονται από τον «χώρο» λόγω φίλων και συμφοιτητών. Πολλοί από αυτούς κατάγονται από πόλεις της επαρχίας και ως εκ τούτου γι’ αυτούς ο αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελεί δεξαμενή φίλων. Για όσο διάστημα φοιτούν στην Αθήνα, μένουν στις κλασικές φοιτητικές γειτονιές όπως η περιοχή Ζωγράφου και τα Εξάρχεια ή σε φοιτητικές εστίες. Οι συγκεκριμένοι, πιο μετριοπαθείς, δεν είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στους βανδαλισμούς και τις καταστροφές αλλά σίγουρα προσέδιδαν όγκο στις τάξεις των ταραξιών.
– Οι παλιοί αναρχικοί: Πρόκειται για τους τοποτηρητές των Εξαρχείων. Παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα με, μεταξύ άλλων, ρομαντική διάθεση. Οσα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους γίνονται αφορμή για μεταξύ τους εκτενείς συζητήσεις αναφορικά με το «τι συνέβαινε στα χρόνια του Χημείου». Τις προηγούμενες ημέρες σε καφενείο της οδόυ Τοσίτσα, ανάμεσα σε καπνούς και δακρυγόνα κάποιοι εξ αυτών καθισμένοι σε τραπεζάκια που υπήρχαν στο πεζοδρόμιο παρακολουθούσαν πίνοντας αλκοόλ. Βέβαια, κάποιοι από αυτούς παίζουν ρυθμιστικό – οργανωτικό ρόλο ανάμεσα στις ομάδες των αντιεξουσιαστών.
Στα τελευταία γεγονότα, πάντως, ο ρόλος τους δεν αξιολογείται ως ιδιαίτερα κρίσιμος. «Τη φορά αυτή υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι δεν είναι οι ίδιοι, γνωστοί 500 ταραξίες. Δεν πρόκειται για τους γνωστούς αγνώστους που προκαλούν συστηματικά επεισόδια. Δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για κουκουλοφόρους. Συμμετέχουν μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι», λέει για το θέμα ο λέκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Παναγής Παναγιωτόπουλος. Ο ίδιος προσθέτει ότι στα γεγονότα των τελευταίων εικοσιτετραώρων συμμετέχουν νεαροί, των οποίων τα κίνητρα είναι ηθικά και με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν την αγανάκτησή τους για το θάνατο του 15χρονου. Σε αυτούς όμως, σύμφωνα πάντα με τον κ. Παναγιωτόπουλο, ενσωματώνονται και νέοι που βιώνουν έντονα κοινωνικά προβλήματα αισθανόμενοι αποκλεισμένοι. «Η δυναμική της αντίδρασης και του θυμού ξεπερνά τον παραδοσιακό χώρο των μπαχαλάκηδων. Ωστόσο, συχνά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναλύουν αυτή την κοινωνική πραγματικότητα με πολιτικά κριτήρια που στην προκειμένη περίπτωση τους οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα», καταλήγει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
