Ο άγραφος νόμος της νύχτας προβλέπει ότι επιβιώνουν μόνο όσοι κατορθώνουν να «φάνε» πρώτοι τους αντιπάλους τους. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η πρόσβαση στην πληροφορία. Το δίκτυο που είχε στήσει η συμμορία των «16» ήταν σε θέση να γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα σε όλες τις σκοτεινές γωνιές του κόσμου των μαφιόζων. Τα μέλη του νέου «Συνδικάτου Εγκλήματος» φαίνεται ότι πέρα από την απαγωγή του εφοπλιστή κ. Περικλή Παναγόπουλου είχαν συμμετάσχει σε δολοφονίες και άλλες ενέργειες. Προκύπτει ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ «νονών» της νύχτας ήταν η ειδικότητά τους. Ισως σημαντικότερο για τις διωκτικές αρχές είναι το γεγονός ότι οι εμπλεκόμενοι στη Συμμορία των 16 γνωρίζουν λεπτομέρειες από την «πιάτσα» της νύχτας, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην εξιχνίαση πολλών εγκλημάτων. Ο Παναγιώτης Βλαστός, ένας επιχειρηματίας και τα λοιπά, κυρίως εκτελεστικά, μέλη της συμμορίας, φαίνεται ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα από αυτά που ξέρουν. Μετά τη σύλληψή τους, εκείνο που έχει σημασία είναι αν θα μιλήσουν.
Ηδη έχουν απαγγελθεί κατηγορίες σε μέλη της συμμορίας για τη δολοφονία του Γιώργου Γούσιου στις 12 Σεπτεμβρίου 2008 στη Νέα Πεντέλη. Στοιχεία υπάρχουν επίσης για τις απόπειρες δολοφονίας και κάποιων άλλων ανθρώπων της νύχτας, οι οποίοι ανήκαν σε αντίπαλες «φατρίες». Επίσης, οι άνδρες της Ασφάλειας ευελπιστούν ότι θα εξιχνιάσουν τις δολοφονίες τριών ακόμη ανθρώπων της νύχτας: του Μπάμπη Λαζαρίδη, του Αλέκου Κοσμόπουλου και του Γιώργου Αναγνωστόπουλου.
Στις 19 Μαΐου 2009 ο φερόμενος ως εγκέφαλος της συμμορίας, Παναγιώτης Βλαστός, μιλούσε με έναν επιχειρηματία για τον ιδιοκτήτη νυχτερινών κέντρων Μπάμπη Λαζαρίδη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2008. Στη διάρκεια της συνομιλίας τους ανέφεραν ότι τον Λαζαρίδη σκότωσαν κάποιοι «Αλβανοί», καθώς επίσης ότι ο δολοφονηθείς συμμετείχε σε μεγάλης κλίμακας εμπόριο ναρκωτικών.
Ακούγεται χαρακτηριστικά στον απομαγνητοφωνημένο (από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) διάλογο μεταξύ Βλαστού και έναν εκ των εκτελεστών της συμμορίας:
«Β.: Βρήκαν και αυτού του Λαζαρίδη τους δολοφόνους το ξέρεις; Το ‘μαθες;
Κ.: Αντε ρε, ποιοι; Ποιοι ήταν;
Β.: Κάτι Αλβανοί, κάτι Αλβανοί που είχαν προηγούμενα λέει και τους έβγαλαν εντάλματα και τους ψάχνουνε κι αυτούς».
Παρακάτω στην ίδια τηλεφωνική συνδιάλεξη οι δύο άνδρες λένε τα εξής:
«Κ.: Κι εγώ έκανα παρέα με έναν, έναν που ‘χε εκεί πέρα…
Β.: Ναι…
Κ.: Εναν πρώην αστυνομικό…
Β.: Ναι…
Κ.: Τον οποίο είχε μέσα στο νταραβέρι και μου λέει ένα βράδυ πάνω στο μεθύσι του…
Β.: Ναι…
Κ.: Μου λέει ξέρεις, λέει, πόσα κιλά έχουμε…
Β.: Ναι…
Κ.: Εχουμε 44 κιλά κόκα λέει…
Β.: Ποιος;
Κ.: Στην τάδε γκαρσονιέρα στην…
Β.: Ο Λαζαρίδης στο ‘πε;
Κ.: Οχι ο Λαζαρίδης, ο κολλητός του, ένας πρώην αστυνομικός που κάναμε μαζί δουλειές».
Οι αρμόδιοι αξιωματικοί της Ασφάλειας θεωρούν ότι η Συμμορία των 16 εμπλέκεται με κάποιο τρόπο και στην εκτέλεση ενός ακόμη ανθρώπου της νύχτας, του 35χρονου Γιώργου Αναγνωστόπουλου. Δολοφονήθηκε της 10η Ιουνίου 2009 στο Γαλάτσι έξω από την καφετέριά του. Δύο άτομα που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα τον γάζωσαν. Για τον Αναγνωστόπουλο ήταν η τρίτη (και φαρμακερή) απόπειρα. Η πρώτη απόπειρα σε βάρος του είχε γίνει τον Μάρτιο του 2006 στην Καλογρέζα, η δεύτερη τον Φεβρουάριο του 2008. Από τους τηλεφωνικούς διαλόγους προκύπτει ότι ο Αναγνωστόπουλος απασχολούσε τόσο τον Βλαστό όσο και τον επιχειρηματία που φοβόταν και για τη ζωή του. Σε έναν από τους διαλόγους που είχε με τον Βλαστό στις 27 Μαΐου 2009 ακούγονται τα εξής:
«Τ.: Κι εμένα με φώναξε και μου λέει, φυλάξου, μου λέει, θέλουν να σκοτώσουν εσένα κι εμένα, πρώτα εμένα και μετά εσένα, μου λέει, του λέω ποιος, ρε;
Β.: Ναι…
Τ.: Λοιπόν του λέω τις έχεις μάθει;
Β.: Ναι, ναι…
Τ.: Μου λέει δεν μπορώ να μάθω από πού είναι, μου λέει, αλλά είναι διατυμπανισμένο και απ’ τις φυλακές το ‘χω μάθει μου λέει.
Β.: Ναι…
Τ.: Από μέσα;
Β.: Ναι…».
Ακολουθούν κάποια σημεία τα οποία είτε δεν γίνονται αντιληπτά είτε απλά είναι κακή η ποιότητα της ηχογράφησης. Αναφέρονται δύο ονόματα: Εκείνο του Αναγνωστόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε δύο εβδομάδες μετά τη συνομιλία και ενός Νύκταρη (πιθανότητα του Ηρακλή Νύκταρη, καταδικασμένου για μια δολοφονία και εμπόριο όπλων). Συγκεκριμένα ακούγονται τα εξής:
«Τ.: Οχι, δεν εννοεί τον Νυ… γιατί του λέω εγώ, ο Νύχταρης του λέω εγώ, για να φυλαγόμαστε, όχι μου λέει από αλλού είναι…
Β.: Ναι…
Τ.: Δεν ξέρω μου λέει από πού είναι, αλλά είναι απ’ αλλού, δεν είναι ο Νύχταρης, ο Νύχταρης λέει μόνο φωνάζει, μόνο λόγια είναι μου λέει…
Β.: Ναι…
Τ.: Πιο επικίνδυνος μου λέει είναι ο Αναγνωστόπουλος, μου λέει…
Β.: Ναι…
Τ.: Ο οποίος είπε μου λέει κάπου…
Β.: Ναι, ναι…
Τ.: Πόσα αδέρφια να βγουν από τη μέση μου λέει, για να βγει απ’ τη μέση ο Μοχάμεντ, κάπου είπε ο Αναγνωστόπουλος έτσι και τον πήρε μπροστά μου τον Αναγνωστόπουλο…».
Η δολοφονία του Αναγνωστόπουλου στις 10 Ιουνίου ήταν εξαιρετικά «βολική» για τον επιχειρηματία. Ο Βλαστός και η δικηγόρος Ελλη Πούλιου σε μια συνομιλία τους δύο μέρες μετά, στις 12 Ιουνίου, λένε ότι ο επιχειρηματίας είχε αναγκάσει τον Αναγνωστόπουλο να μπει ως εγγυητής προκειμένου να πάρει ένα υψηλό δάνειο. Συγκεκριμένα λένε:
«Β.: Τι να κάνεις; Είναι τυχερός ο (…) ξέρεις ρε;
Τ.: Γιατί;
Β.: Γιατί πήγε και τον έβαλε αυτόν τον πεθαμένο να πούμε, γιατί του χρώσταγε λεφτά ο πεθαμένος ξέρεις, τον έβαλε να πούμε σε μια τράπεζα εγγυητή, κατάλαβες και πήρε κάτι δάνεια γύρω στα 2,3 εκατομμύρια ευρώ πήρε δάνεια, κατάλαβες;
Π.: Ποιον έβαλε εγγυητή;
Β.: Τον πεθαμένο τον Αναγνωστόπουλο.
Π.: Α τον άτιμο τον (…) πάλι κέρδισε.
Β.: Πριν τον σκοτώσουνε, πριν τον σκοτώσουνε, κατάλαβες;
Π.: Πω πω, πάλι κερδισμένος βγήκε».
Στις 14 Ιουνίου ο Βλαστός συνομιλεί με έναν εκ των εκτελεστών της συμμορίας και αποδίδουν σε κάποιον ονόματι «Δημητράκη Παρασκευόπουλο» ότι «όταν ήταν στη φυλακή είχε απειλήσει τον Αναγνωστόπουλο πως κάποια μέρα θα τον σκοτώσει γιατί όσο ήταν στη φυλακή δεν τον βοηθούσε οικονομικά». Την ίδια ημέρα, μόλις δύο ώρες νωρίτερα, ο Βλαστός είχε μιλήσει με τον Χριστόφορο Λασηθιωτάκη. Σύμφωνα με όσα έχουν καταγραφεί από την ΕΥΠ, ο Λασηθιωτάκης πληροφόρησε τον Βλαστό ότι «πίσω από τη δουλειά (δολοφονία Αναγνωστόπουλου) είναι ο Καραγιάννης» (συνεργάτης του Ναστούλη). Ο Βλαστός, απαντώντας στον Λασηθιωτάκη, του γνωστοποιεί, μεταξύ άλλων, ότι προσπαθεί να στρέψει τον αδελφό και άλλους συνεργάτες του δολοφονηθέντος Αναγνωστόπουλου εναντίον του «Κουνιστού», δηλαδή του Κώστα Ναστούλη.
Πέντε ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου, ο Βλαστός συνομίλησε στο τηλέφωνο με τον Γιάννη Σκαφτούρο. Από τη συνομιλία αυτή προκύπτει ότι ο Βλαστός είχε μάθει λεπτομέρειες σχετικά με τη δολοφονία ενός άλλου νονού της νύχτας, του Αλέκου Κοσμόπουλου, ο οποίος εκτελέσθηκε στο Αιγάλεω στις 8 Νοεμβρίου 2008. Λέει χαρακτηριστικά ο Βλαστός ότι κάποιος ονόματι «Καπές» του μετέφερε πως στην ανθρωποκτονία του Κοσμόπουλου εμπλέκεται ο «Χριστόφορος», χωρίς να ξεκαθαρίζει για ποιον ακριβώς μιλάει.
Τα πράγματα όσον αφορά τη δολοφονία Αναγνωστόπουλου περιπλέκονται ακόμη περισσότερο σε μια συνομιλία στις 24 Ιουνίου. Ο -πανταχού παρών- επιχειρηματίας λέει στον Βλαστό ότι ζήτησε από τη χήρα του δολοφονηθέντος Αναγνωστόπουλου το μαγαζί και το σπίτι του με αντάλλαγμα 1,3 εκατομμύρια ευρώ. Ο επιχειρηματίας λέει ακόμα στον Βλαστό, ότι σύμφωνα με τη χήρα, ο Αναγνωστόπουλος είχε σκοτώσει «τον Κοσμόπουλο, τον Λιβανέζο, τον Γιάγια, τον Γαβάκη για τα εκρηκτικά στο μαγαζί του Ναστούλη». Ο Κώστας Ναστούλης είναι ο τυχερός της υπόθεσης. Στο σπίτι του Απόστολου Πετράκη, οι άνδρες της Ασφάλειας βρήκαν ολοκληρωμένο σχέδιο για τη δολοφονία του Ναστούλη.
Ο Βλαστός φαίνεται ότι είχε δρομολογήσει τη δολοφονία δύο τουλάχιστον ακόμη αντιπάλων, έναντι 40.000 ευρώ έκαστος. Στη δικογραφία αναγράφεται χαρακτηριστικά ότι ο επιχειρηματίας είχε παραγγείλει στον Βλαστό για τη δολοφονία του Φάνη Παπαδά, για λόγους αντεκδίκησης. Στα «συμβόλαια θανάτου», που φαίνεται να είχαν ανατεθεί στον Βλαστό, ήταν και η δολοφονία του Λιβανέζου ιδιοκτήτη κέντρου διασκέδασης Μοχάμεντ Χαλιφέ. Στους σχεδιασμούς της συμμορίας περιλαμβανόταν και η δολοφονία του τμηματάρχη του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της Ζωής της ΓΑΔΑ. Στις κατηγορίες που έχει συντάξει η Αστυνομία εναντίον των μελών της συμμορίας περιλαμβάνονται ακόμη, οι σχεδιασμοί για τρεις ακόμη δολοφονίες. Στο στόχαστρό τους είχε μπει και ο διευθυντής των φυλακών στα Τρίκαλα, του οποίου σχεδίαζαν να ανατινάξουν το αυτοκίνητο.
