Το νέο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς έχει ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων, όπως συμβαίνει με όλα τα θέματα όπου συναντά κανείς απόψεις αντιδιαμετρικά αντίθετες. Τομές όπως το Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς (ΕΜΖΣ), το μητρώο παραβατών και η γραμμή καταγγελιών είναι η πρώτη φορά που αναφέρονται σε ένα σχέδιο νόμου που αφορά τα ζώα.
Η υποχρεωτική στείρωση στα δεσποζόμενα, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία του νομοσχεδίου, βρίσκει αντίθετες συγκεκριμένες ομάδες πολιτών. Μία εξ αυτών είναι όσοι έχουν κάτι να κερδίσουν από την αναπαραγωγή των ζώων τους. Κυνηγοί που ζευγαρώνουν τα ζώα τους και πωλούν τα κουτάβια από στόμα σε στόμα ή οι γνωστοί backyard breeders (εκτροφείς της πίσω αυλής) οι οποίοι διατηρούν ζώα στα σπίτια τους (σε διαμερίσματα, αποθήκες, αυτοσχέδια παραπήγματα σε αυλές) υπό άθλιες συνθήκες και τα αναπαράγουν χωρίς όριο και χωρίς καμία ιατρική μέριμνα, ξεζουμίζoντάς τα στην κυριολεξία μέχρι να πεθάνουν, σε νεαρή ηλικία συνήθως. Μία δεύτερη είναι όσοι έχουν ακραίες απόψεις, όπως ότι η στείρωση είναι ενάντια στη φύση του ζώου. Ενώ τα κουτάβια/γατάκια που πετιούνται στους κάδους, σκοτώνονται σωρηδόν από αυτοκίνητα, κλείνονται ασφυκτικά σε σακούλες για να πεθάνουν από ασφυξία, πετιούνται στη θάλασσα ή θάβονται ζωντανά, για να αναφέρω μόνο μερικούς από τους τρόπους θανάτωσής τους, είναι κάτι απόλυτα εναρμονισμένο με τη φύση; Μία τρίτη ομάδα είναι όσοι δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με το θέμα των αδέσποτων ζώων. Δεν έχουν σώσει ποτέ ένα ημιθανές, υποσιτισμένο, κακοποιημένο ζώο από τον δρόμο και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι τα αδέσποτα δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά προέρχονται από αστείρωτα ή εγκαταλελειμμένα δεσποζόμενα. Θα πρέπει λοιπόν να τεθεί σε ισχύ όσο πιο άμεσα γίνεται, ίσως με κάποιες –λίγες– εξαιρέσεις κάτω από πολύ στενό πλαίσιο και κανόνες.
Τέλος, το νέο ν/σ φέρνει για πρώτη φορά τους δήμους προ των ευθυνών τους. Οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για τα ζώα βάσει του ισχύοντος ν. 4039/2012, ελάχιστοι όμως εξ αυτών ασχολούνται σοβαρά. Πλέον, τους δίνεται η κατάλληλη χρηματοδότηση για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σωστά στις απαιτήσεις του νόμου, τους δίνονται όμως και βασικοί δείκτες απόδοσης στους οποίους θα πρέπει να ανταποκρίνονται, ενώ θεσπίζεται ανεξάρτητη επιτροπή παρακολούθησης και επίβλεψης του έργου τους, η οποία θα μπορεί ακόμη και να παρακρατεί μέρος του ποσού των κεντρικών αυτοτελών πόρων (ΚΑΠ) δήμων που δεν θα συμμορφώνονται με τις διατάξεις του νομοσχεδίου.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο επιδέχεται βελτιώσεις. Αυτό είναι και το νόημα της δημόσιας διαβούλευσης. Θα πρέπει όμως κάποιος να είναι επιεικώς κακοπροαίρετος όταν δεν αναγνωρίζει ότι κινείται σε μια πολύ θετική, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, κατεύθυνση.
* Η κ. Σεραφίνα Αβραμίδου είναι εντεταλμένη σύμβουλος Δήμου Αθηναίων υπεύθυνη για τα ζώα και υπεύθυνη προγραμμάτων στην οργάνωση Animal Action Hellas.
