Την επιθυμία να επισκεφθεί τη Γαύδο, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας την είχε εκδηλώσει από τις αρχές της θητείας της. Ετσι, παραμονές Χριστουγέννων, τηλεφώνησαν από την προεδρία στη δήμαρχο του νησιού Λίλιαν Στεφανάκη και την ενημέρωσαν για την πρόθεσή της να γιορτάσει εκεί τα Θεοφάνια. «Η πρώτη μου αντίδραση; Ενθουσιασμός. Ο οποίος βέβαια πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε άγχος», λέει η δήμαρχος στην «Κ». Θυμάται πως την ίδια κιόλας ημέρα επικοινώνησε απαριθμώντας τους περιορισμούς που υπάρχουν στο νησί. «Οι λιγοστοί κάτοικοι (60 στον αριθμό) στις γιορτές συνήθως φεύγουν, δεν υπάρχουν προμήθειες, ούτε καν ταβέρνα ανοικτή ώστε να γίνει ένα τραπέζι όπως πρέπει. Το δημαρχείο είναι ένα δωμάτιο με μονάχα έναν υπάλληλο», τους είπε. «Μην ανησυχείτε για τίποτα από όλα αυτά», την καθησύχασαν εκείνοι.
Τα εμπόδια
Στις αρχές της περασμένης εβδομάδας ήταν θεωρητικά όλα έτοιμα. Η δήμαρχος ήξερε βέβαια πως υπήρχε ένας αστάθμητος παράγοντας πέρα από τον κορωνοϊό: Ο καιρός. Δύο μόλις ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άφιξη έμαθε τα κακά νέα. Πως το Σινούκ δεν θα μπορούσε να πετάξει. «Οποιος επίσημος και εάν προγραμματίζει επίσκεψη, με το που υπάρχει τέτοιο θέμα, κατά κανόνα την ακυρώνει», εξηγεί. Ηταν έτοιμη να ενημερώσει όσους συμμετείχαν στην προετοιμασία για την εξέλιξη, όταν της τηλεφώνησε ο διευθυντής του γραφείου της Προέδρου. «Δεν την ξέρετε καλά! Είναι αποφασισμένη. Ακόμα και με βάρκα θα έρθει», της είπε γελώντας.
Και πράγματι, ξημερώματα της Πέμπτης, ξεκίνησε το πεντάωρο ταξίδι. Αεροπορικώς στα Χανιά, οδικώς στα Σφακιά και από εκεί μπήκε στη γνωστή «παντόφλα», η οποία «κουνούσε» αρκετά και η συνοδεία της Προέδρου στεκόταν γύρω της σε εγρήγορση. Η ίδια αστειευόταν: «Ξέρετε, έχω ξαναμπεί σε πλοίο, μπορώ να κρατηθώ όρθια».
Οταν έφτασε στο λιμάνι, την υποδέχθηκε στρατιωτικό άγημα τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο, μαζί με τους τέσσερις μαθητές του νησιού και τη δήμαρχο, η οποία μέχρι εκείνο το πρωί έψαχνε εθελοντές για τον σταυρό. Τελικά δύο άνδρες, ένας 18χρονος με καταγωγή από τη Γαύδο και ένας από τους λιμενικούς που συνόδευαν την αποστολή, βούτηξαν στα παγωμένα νερά.
«Είμαστε μακριά αλλά μας κάνατε να νιώσουμε χαρά και ασφάλεια. Πως είμαστε υπό την προστασία σας», είπε η δήμαρχος στην κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Μετά τον αγιασμό, η κ. Σακελλαροπούλου ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότις Γαύδου, στη συνέχεια επισκέφθηκε το σπίτι των εξόριστων που είχε χτιστεί το 1931 με επικεφαλής τον Αρη Βελουχιώτη, αλλά και τον σταθμό βαθμονόμησης δορυφόρων. Από εκεί συνδέθηκε και συνομίλησε με αξιωματούχο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, ο οποίος εγκωμίασε την ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης και τη συνεργασία τους σε αυτό το παγκοσμίως πρωτοποριακό έργο.
Πριν από το τραπέζι, η Πρόεδρος θέλησε να ανέβει στον Φάρο, στο στρατιωτικό φυλάκιο. Εκεί της έδωσαν την ελληνική σημαία που κυμάτιζε στο νοτιότερο μέρος της Ελλάδας και της Ευρώπης. «Εχω στο γραφείο μου μια από το Αγαθονήσι και μια από τη Στρογγύλη, τώρα και από τη Γαύδο», τους είπε.
Η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου πρώτη φορά είχε επισκεφθεί το μικροσκοπικό νησί πριν από 10 χρόνια με φίλους. Η επιστροφή της, αυτή τη φορά ως Πρόεδρος, ήταν για εκείνη ιδιαίτερα σημαντική και αυτό γιατί, όπως είπε, σε κάθε ακριτικό τόπο «η καρδιά του ελληνισμού χτυπάει πιο δυνατά. Κάθε πράξη και κάθε λέξη μετρούν διπλά». Μίλησε στους λιγοστούς κατοίκους για το πώς η απόφασή τους να ζήσουν στη μεθόριο της πατρίδας μας, ενέχει ηρωισμό. Αναγνώρισε πως μένουν εκεί από επιλογή και ως εκ τούτου η στάση τους είναι μια εκδήλωση γνήσιου πατριωτισμού. Μια πράξη με εξαιρετική εθνική σημασία. Τα λόγια της αυτά, αλλά και η παρουσία της στο νησί τους, ήταν συγκινητικά για τους κατοίκους. Το ίδιο και για εκείνη.
Η «διαφωνία» για το τραπέζι
Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με ένα τραπέζι για όλους τους κατοίκους του νησιού. Μια ταβέρνα άνοιξε για την περίσταση, προμήθειες και προσωπικό ταξίδεψαν από την Κρήτη. Ηταν ίσως η μοναδική αιτία για μια διαφωνία μεταξύ προεδρίας και δημάρχου – το ποιος θα κάνει το τραπέζι. Η δήμαρχος ενέδωσε και στην πρόποση που έκανε ευχαρίστησε την Πρόεδρο. «Είμαστε μακριά αλλά μας κάνατε να νιώσουμε χαρά και ασφάλεια. Πως είμαστε υπό την προστασία σας», της είπε και της χάρισε μια παραδοσιακή γάστρα αλλά και κάτι δικό της: Ενα υφαντό που είχε κεντήσει η θεία της με «δεσιά», μια παραδοσιακή τεχνοτροπία, που στη Γαύδο τουλάχιστον έχει χαθεί. Της μίλησε και για τα θέματα που τους απασχολούν: Για την υποστελέχωση των υπηρεσιών, τις ελλείψεις του ιατρείου, την αδυναμία προστασίας του νησιού τους μήνες που κατακλύζεται από τουρίστες. Τον ανεκμετάλλευτο αρχαιολογικό πλούτο, αλλά και πρακτικά θέματα όπως το ότι για τα δύο παιδιά που τελειώνουν το δημοτικό δεν υπάρχει ακόμα λύση για το πώς θα συνεχίσουν στο γυμνάσιο.
