Δύο στα δέκα εμβολιασμένα άτομα παρουσιάζουν χαμηλότερη προστασία από τα εμβόλια έναντι της παραλλαγής «Ομικρον», λόγω λιγότερο αποτελεσματικής απόκρισης των Τ λεμφοκυττάρων. Εξακολουθούν όμως να βρίσκονται σε καλύτερη θέση από τα ανεμβολίαστα άτομα, ειδικά εάν έχουν λάβει και την ενισχυτική δόση του εμβολίου. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν ειδικοί ερευνητές των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και του MIT των ΗΠΑ, που επιχείρησαν να απαντήσουν την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος σε διαφορετικές παραλλαγές του SARS-CoV-2. Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι γιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, Λίνα Πάσχου, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου και Θάνος Δημόπουλος, που συνοψίζουν τα αποτελέσματα της μελέτης, «η παραλλαγή Ομικρον εξαπλώνεται τόσο γρήγορα που σίγουρα συχνά κάποιοι αναρωτιούνται για την αποτελεσματικότητα των προληπτικών μέτρων. Είναι πράγματι ως και απογοητευτικό να ακούμε ότι η Ομικρον μολύνει ανθρώπους που έχουν εμβολιαστεί ή έχουν λάβει και ενισχυτική δόση. Φαίνεται ότι σε μερικούς από εμάς τα εμβόλια έναντι της COVID-19 λειτουργούν σθεναρά ακόμη και κατά της Ομικρον, ενώ σε άλλους η επίδραση είναι ασθενέστερη».
Οι ερευνητές έλαβαν δείγματα αίματος από 76 εθελοντές για να εξετάσουν μια υποκατηγορία κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι γνωστά ως Τ λεμφοκύτταρα. Οι επιστήμονες απομόνωσαν Τ λεμφοκύτταρα των συμμετεχόντων και τα έθεσαν αντιμέτωπα με διάφορες παραλλαγές SARS-CoV-2 σε πειραματικούς δοκιμαστικούς σωλήνες. Διαπίστωσαν ότι σε 4 από τα 5 άτομα (80%) ο εμβολιασμός είχε ως αποτέλεσμα Τ λεμφοκύτταρα που λειτούργησαν εξίσου καλά έναντι της μετάλλαξης «Ομικρον» σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές. Αλλά στο 20% των δειγμάτων, τα Τ λεμφοκύτταρα ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματικά έναντι της μετάλλαξης «Ομικρον», παρόλο που λειτούργησαν καλά έναντι των αρχικών παραλλαγών. Παρατηρήθηκε όμως ότι η ενισχυτική δόση αύξησε ικανοποιητικά τις αποκρίσεις των Τ λεμφοκυττάρων στην ακίδα «Ομικρον».
Πιθανώς, γενετικές διαφορές να συμβάλλουν στην ανοσολο- γική απάντηση, σύμφωνα με ερευνητές των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και του MIT των ΗΠΑ.
Οταν το σώμα μας συναντά την πρωτεΐνη ακίδα SARS-CoV-2, είτε έπειτα από μόλυνση είτε μετά το εμβόλιο, κάποια κύτταρα, που είναι γνωστά ως αντιγονοπαρουσιαστικά, εμφανίζουν τμήματα της ιικής πρωτεΐνης εξωτερικά στα Τ λεμφοκύτταρα. Αυτή η διαδικασία βασίζεται σε πρωτεΐνες που ονομάζονται HLA. Καθένας από εμάς έχει διαφορετικά γονίδια που κωδικοποιούν το σύμπλεγμα HLA. Πιθανώς, λοιπόν, γενετικές διαφορές να συμβάλλουν στις διαφορές και στην ανοσολογική απάντηση. Επίσης, ενώ τα αντισώματα μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, τα Τ λεμφοκύτταρα παρέχουν μια δεύτερη γραμμή άμυνας, κυτταρικής άμυνας συγκεκριμένα, που διαρκεί περισσότερο. Είναι δε τα κυρίως υπεύθυνα κύτταρα για τη λεγόμενη ανοσολογική μνήμη. Πολλοί ειδικοί τα θεωρούν την πιο κρίσιμη παράμετρο άμυνάς μας έναντι της παραλλαγής «Ομικρον».
«Συμπερασματικά, 20% των ανθρώπων παρουσιάζουν χαμηλότερη προστασία από τα εμβόλια έναντι της Ομικρον, λόγω λιγότερο αποτελεσματικής απόκρισης των Τ λεμφοκυττάρων», αναφέρουν οι γιατροί του ΕΚΠΑ και προσθέτουν: «Η αισιόδοξη ανάγνωση της νέας μελέτης είναι ότι 80% των εμβολιασμένων ανθρώπων εξακολουθούν να έχουν πολύ καλή ανοσολογική απάντηση έναντι της παραλλαγής Ομικρον».
