Οι ειδήσεις που κάποτε δημοσιεύονταν στις πίσω σελίδες των εφημερίδων έχουν από χρόνια τώρα κατακτήσει τις πρώτες. Ο κόσμος τρέφεται με τη φρίκη. Με τους ανελέητους πολέμους και τις ωμές επεμβάσεις των συγχρόνων «σταυροφόρων» για την απελευθέρωση λαών από τις κυβερνήσεις τους ώς την καταδυνάστευση των πολιτών από τα παίγνια των αγορών, τις πτωχεύσεις κρατών και τις πανδημίες που σκοτώνουν όσους έχουν επιζήσει όλων των άλλων, έχουμε μπει σε έναν νέο «μαύρο Μεσαίωνα» όπου η αυθαιρεσία και η έλλειψη προσχημάτων φτύνουν κατάμουτρα τους πολίτες και δηλητηριάζουν τις κοινωνίες.
Οι δίκες γίνονται πριν φτάσουν στα ακροατήρια και η Δικαιοσύνη –ας καμώνεται την ανεπηρέαστη– επηρεάζεται αναγκαστικά από την κοινή γνώμη. Και όταν ακόμα οι αποφάσεις της διαφοροποιούνται από εκείνην, η ζημιά έχει γίνει και δεν επανορθώνεται. Το έχουμε δει να συμβαίνει και θα το ξαναδούμε να συμβαίνει σύντομα.
Οι δίκες γίνονται πριν φτάσουν στα ακροατήρια και η Δικαιοσύνη –ας καμώνεται την ανεπηρέαστη– επηρεάζεται αναγκαστικά από την κοινή γνώμη.
Ο κόσμος που συγκεντρώνεται έξω από τα σπίτια ή συνωθείται στις εισόδους των δικαστηρίων για να αποδοκιμάσει τους υποδίκους, δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ούτε για να εκφράσει αποτροπιασμό για τις πράξεις τους. Είναι εκεί για να ξεπλύνει τις δικές του ενοχές, για να επιβεβαιώσει και να διακηρύξει τη δική του ηθική και συμπεριφορική ακεραιότητα που πάσχει. Καθένας από αυτούς που συρρέουν για να λιντσάρουν είτε λεκτικά είτε έμπρακτα τον υπόδικο δεν διαπράττει τίποτα διαφορετικό από μια ακόμα δολοφονία καθαγιασμένη από την αγανάκτηση και τη «δίκαιη» οργή. Την οργή του Κάλιμπαν που βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό του.
* Ο κ. Αλέξης Πανσέληνος είναι συγγραφέας.
