Λίγες ημέρες πριν εκπνεύσει ο Οκτώβριος του 1921, στο μικρασιατικό μέτωπο επικρατούσε σχετική ηρεμία. Το δελτίο στρατιωτικής καταστάσεως της 22ας Οκτωβρίου, το οποίο υπέγραφε ο αρχηγός της Στρατιάς Μικράς Ασίας Αν. Παπούλας και δημοσίευε η «Καθημερινή» στις 24 Οκτωβρίου, σημείωνε: «Μέτωπον Δορυλαίου. – Αραιά πυρά εχθρικού πεζικού και πυροβολικού κατά γραμμών μας περιοχής Τσαρίτζας Β.Α. Δορυλαίου, την νύκτα της 21 προς την 22 Οκτωβρίου. Επί λοιπού Μετώπου αραιά κίνησις εχθρικών ομάδων, ιδία εφίππων. Μέτωπον Αφιόν Καραχισάρ. Ουδέν αξιοσημείωτον».
Ακριβώς αντίθετη ήταν η κατάσταση σε διπλωματικό επίπεδο, καθώς η γαλλοκεμαλική συμφωνία, που είχε υπογραφεί λίγες ημέρες πριν (20/10/1921), είχε αλλάξει τα δεδομένα. Το φθινόπωρο του 1921, βεβαίως, οι ελληνικές στρατιωτικές αρχές ήταν ενήμερες για την υποστήριξη των Γάλλων, των Ιταλών και των Σοβιετικών προς τον Μουσταφά Κεμάλ· άλλωστε, στα τέλη του Σεπτεμβρίου, στο λιμάνι της Αλεξανδρέττας παραδόθηκαν από τους Γάλλους βαρέα πυροβόλα και τανκς που προορίζονταν για τις κεμαλικές δυνάμεις. Ωστόσο, η συμφωνία αποτελούσε σαφή αλλαγή σελίδας.
Η βρετανική πλευρά αντέδρασε έντονα. «Το αγγλικόν υπουργείον των Εξωτερικών», έγραφε η εφημερίδα, «απηύθυνε προς την γαλλικήν κυβέρνησιν έντονον διαμαρτυρίαν κατά της γαλλοκεμαλικής συνθήκης». Στην εν λόγω βρετανική διακοίνωση, μεταξύ άλλων, αναφερόταν: «Το αγγλικόν υπουργείον των Εξωτερικών εκπλήσσεται διότι η Γαλλία απέσχε μέχρι τούδε της δημοσιεύσεως της απαντήσεως εις την επιστολήν του Γιουσούφ Κεμάλ, εις ην απάντησιν αναφέρεται ότι η Γαλλία αναλαμβάνει την υποχρέωσιν ν’ αποδώση εις τους Τούρκους την Σμύρνην, Θράκην και Κωνσταντινούπολιν». Παράλληλα, οι Αγγλοι «τοσούτον ανησύχησαν, ώστε υπέβαλον αμέσως τους όρους της συμφωνίας υπό εξέτασιν εις δικαστικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς εμπειρογνώμονας, οι οποίοι απεφάνθησαν δυσμενέστατα διά την εν λόγω συμφωνίαν».
Επιπροσθέτως, δημοσιευόταν ανταπόκριση των «Τάιμς» από την Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα με την οποία «η Γαλλία συγκατετέθη να υποστηρίξη τας τουρκικάς διεκδικήσεις επί της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας εις την συνερχομένη Συμμαχικήν ∆ιάσκεψιν, αντί οικονομικών ανταλλαγμάτων» και ότι «υπεγράφη και μυστική συνθήκη, περιέχουσα δύο ή τρία άρθρα, εξ ων το εν προβλέπει την παράδοσιν δέκα βαρέων ολμοβόλων εις τους Τούρκους, πλέον των 50 πεδινών πυροβόλων και άφθονα πυρομαχικά».
