Επί ογδόντα σχεδόν χρόνια «αναπαύονταν» βυθισμένα σ’ έναν επικίνδυνο ύπνο, κάτω από το έδαφος, στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης.
Δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν τον απεχθή σκοπό για τον οποίο προορίζονταν.
Ούτε ενοχλήθηκαν από τις πλούσιες ανθρώπινες δραστηριότητες που αναπτύσσονταν πάνω από το «σπίτι» τους, χωρίς να «ξυπνήσουν» – μέχρι και τριώροφη οικοδομή είχε αναγερθεί στον χώρο «τους».
Πριν λίγες μέρες, όμως, κατά τις εργασίες για την κατασκευή ξενοδοχείου, ο κουβάς του εκσκαφέα, τους «χτύπησε την πόρτα», δίχως όμως να τα «θυμώσει» και εκραγούν, και μια μια άρχισαν να ξεμυτίζουν από το «αμπρί» τους.
Έως το μεσημέρι, σήμερα, τα στελέχη του Τ.Ε.Ν.Ξ (Τάγμα Εξουδετέρωσης Ναρκών Ξηράς) είχαν ανασύρει σαράντα οβίδες των ογδόντα ένα χιλιοστών.
Πιθανότατα γερμανικών, διέρρεαν οι συμμετέχοντες στην ιδιαίτερα λεπτή και επικίνδυνη διαδικασία της απομάκρυνσης τους.
Το πως βρέθηκαν εκεί ίσως να μην μαθευτεί ποτέ.
Ήταν αποθήκη του γερμανικού στρατού, εκδοχή που μοιάζει να προσεγγίσει πιο κοντά την πραγματικότητα; Ή μήπως επρόκειτο για λάφυρα ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων που με την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, τα έθαψαν εκεί;
Ένας θεός ξέρει, αφού εικόνα για τους τόπους αποθήκευσης οπλισμού και πυρομαχικών από τα κατοχικά στρατεύματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει. Πάντως σε απόσταση ούτε πενήντα μέτρων υπάρχει το ιστορικό ξενοδοχείο Βιέννη, στο οποίο οι Γερμανοί στην Κατοχή είχαν εγκαταστήσει τη διοικησή τους, Κομαντατούρ.
Κατά καιρούς, έχουν βρεθεί άσκαστα βλήματα που είχαν ριφθεί από συμμαχικά ή γερμανικά αεροσκάφη και πάνω από τα οποία χτίστηκαν οικοδομές που έμεναν και μένουν άνθρωποι.
Ως πλέον χαρακτηριστικό περιστατικό, καταγράφεται εκείνο στον Εύοσμο το 2017 οπότε οι αρχές εκκένωσαν μια ολόκληρη περιοχή απομακρύνοντας χιλιάδες ανθρώπους ώστε να εξουδετερώσουν την οβίδα που βρέθηκε στη διάρκεια χωματουργικών εργασιών.
Στην πυκνοδομημένη και πυκνοκατοικημένη οδό Λέοντος Σοφου, πλησίον του Βαρδάρη, όπου οι εργασίες για την «εκταφή» και άλλων οβίδων συνεχίζονται, ο μεγάλος κίνδυνος δείχνει να έχει περάσει.
Στη σκέψη, ωστόσο, ότι ένα εν αγνοία λάθος «χτύπημα» του σκαπτικού μηχανήματος στην αρχή θα μπορούσε να τινάξει ολόκληρη την περιοχή στον αέρα, δεν μπορεί να μην ανατριχιάζει κανείς.
