Είναι μια υπόθεση που σέρνεται αργά και βασανιστικά. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, οι πολίτες, συνηθισμένοι στους αργούς ρυθμούς του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, περιμένουν. Οταν όμως πρόκειται για υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου, η άμεση κινητοποίηση θα έπρεπε να είναι μονόδρομος. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο γενικός διευθυντής των Παιδικών Χωριών SOS, Γιώργος Πρωτόπαπας, «κάθε μέρα που περνάει για ένα παιδί που κακοποιείται είναι σαν να σκοτώνεις έναν άνθρωπο. Αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να περιμένουν».
Στην υπόθεση των Πετραλώνων, η μεγάλη κόρη 22 ετών και ο γιoς 17 ετών σήμερα –υπάρχει ένα ακόμη κορίτσι 11 ετών, το μόνο παιδί που παραμένει στο σπίτι με τη μητέρα ακόμη και τώρα– κατηγορούν επισήμως από το 2017 τον πατέρα τους για βιασμούς του αγοριού και κακοποίηση και των δύο. Το 2022 μάλιστα καταθέτουν μήνυση εναντίον και της μητέρας τους για συνενοχή και συγκάλυψη. Η ιστορία της κακοποίησης, σύμφωνα με τα παιδιά, άρχισε από το 2012.
Ακόμη και τώρα, δέκα χρόνια μετά, δεν έχει αφαιρεθεί καν η γονική μέριμνα από τους γονείς. Και για άσκηση δίωξης, υπάρχει ακόμη δρόμος. Η «Κ» ήρθε σε επαφή με τη δικηγόρο της μεγάλης κόρης της οικογένειας προκειμένου να αναδειχθούν όλες οι λεπτομέρειες αυτής της υπόθεσης. Τα παιδιά νόμιζαν ότι αν κατάφερναν να καταγγείλουν την κακοποίησή τους, θα πλησίαζαν στο τέλος. Δεν είναι καθόλου έτσι όμως.
Πρώτα βήματα
To 2017 γίνεται η πρώτη καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση του ανήλικου αγοριού από τον πατέρα του – τότε το αγόρι ήταν 12 ετών. Την καταγγελία κάνει η μητέρα – έπειτα από πίεση του ανθρώπου ο οποίος βοηθάει το παιδί στα μαθήματα και στον οποίο τα δύο μεγάλα παιδιά εκμυστηρεύονται τι συμβαίνει στο σπίτι τους. Τα παιδιά κάνουν λόγο για βιασμούς από τον πατέρα, συγγενείς και φίλους, οι οποίοι ξεκίνησαν όταν το αγόρι ήταν 7 ετών και πήγαινε στη Β΄ Δημοτικού. Στην καταγγελία της η μητέρα αναφέρει όσα ο γιος της έχει εξιστορήσει στον άνθρωπο που του κάνει μαθήματα, τονίζοντας ότι η ίδια δεν γνωρίζει τίποτα. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι πιστεύει πως τα παιδιά της έχουν κακοποιηθεί και ζητάει τη δίωξη του πατέρα τους. Ο φερόμενος ως δράστης-βιαστής έχει ήδη φύγει από το σπίτι το 2016, καθώς οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια είναι ιδιαίτερα τεταμένες, σύμφωνα με τη δικογραφία.
Για να συμπληρωθεί το παζλ της υπόθεσης, ο άνθρωπος εμπιστοσύνης των παιδιών (πρόσωπο φροντιστής) είναι κάποιος που γνώρισαν σε γειτονικό στο σπίτι τους καφενείο, όπου συχνάζουν μαζί με τη μητέρα τους. Ο ίδιος και η ιδιοκτήτρια του καφενείου παρατηρούν ότι τα παιδιά μοιάζουν παραμελημένα και προσεγγίζουν την οικογένεια.
Τον Φεβρουάριο του 2018 –μήνες μετά την αρχική καταγγελία– με διαταγή της Εισαγγελίας Ανηλίκων, όλη η οικογένεια εξετάζεται από ψυχίατρο, συμπεριλαμβανομένου του πατέρα. Το παιδί σύμφωνα με την έκθεση έχει άγχος, κατάθλιψη, αλλά πολύ καλή ικανότητα αντίληψης. Αντιθέτως, ο πατέρας έχει πολύ παράξενη συμπεριφορά, ανάρμοστη σε σχέση με το βάρος της κατηγορίας της σεξουαλικής κακοποίησης. Τα παιδιά λένε αλήθεια, καταλήγει ο ψυχίατρος.
«Κάθε μέρα που περνάει για έναν ανήλικο που κακοποιείται είναι σαν να σκοτώνεις έναν άνθρωπο».
Σεπτέμβριος 2018 και το παιδί εξετάζεται από ιατροδικαστή για πιθανά ευρήματα κακοποίησης. Ωστόσο, καθώς έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από την τελευταία φορά που όπως λέει το αγόρι υπέστη βιασμό, ο ιατροδικαστής δεν μπορεί να διατυπώσει θετική γνώμη για το τι έχει συμβεί και παραπέμπει σε νέα ψυχιατρική εξέταση.
Τον ίδιο μήνα –ενάμιση χρόνο μετά την πρώτη καταγγελία– τα παιδιά, οι γονείς τους και το πρόσωπο φροντιστής καταθέτουν στη ΓΑΔΑ. Στην κατάθεσή της η μητέρα λέει λιγότερα από όσα έχει πει αρχικά.
Το 2019 στον ανακριτή
Το 2019 η υπόθεση φτάνει, επιτέλους, στα χέρια ανακριτή και τα παιδιά ξαναλένε την ιστορία τους. Το 2020 εξετάζει το αγόρι και άλλος ψυχολόγος, ο οποίος αναφέρει ότι δεν μπορεί να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα για το τι έχει συμβεί. Βρισκόμαστε πλέον τέσσερα χρόνια μακριά από την εποχή που το παιδί ζούσε στο σπίτι με τον πατέρα του. Το ίδιο το αγόρι σε αναζητήσεις στο Facebook μεταξύ των διαδικτυακών φίλων του πατέρα του, αναγνωρίζει ανθρώπους που φέρεται να συμμετείχαν στους βιασμούς και τους υποδεικνύει στην αστυνομία.
Το 2021 η ανακρίτρια ζητάει εκ νέου ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, η οποία αυτή τη φορά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν υπάρχει ψεύδος στις μαρτυρίες των παιδιών. Κλείνει ο κύκλος της ανάκρισης και η δικογραφία πηγαίνει στα χέρια εισαγγελέα. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου ο εισαγγελέας προτείνει την παραπομπή του πατέρα και των λοιπών κατηγορουμένων για κακούργημα. Εν αναμονή του βουλεύματος για ένα χρόνο δεν υπάρχει καμία εξέλιξη. Ωσπου το καλοκαίρι του 2022 το βούλευμα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ζητάει να εξεταστούν νέα έγγραφα και να κάνει νέα πρόταση ο εισαγγελέας.
Τον περασμένο Μάιο, τα δύο μεγάλα παιδιά καταθέτουν μήνυση και κατά της μητέρας. Τόσα χρόνια μετά την πρώτη καταγγελία, ο φάκελος πηγαινοέρχεται από γραφείο σε γραφείο. Σύμφωνα με κατάθεση του 17χρονου πλέον αγοριού, πολλές φορές ο πατέρας του με ένα αυτοκίνητο, στο οποίο συνοδεύεται από την τωρινή σύντροφό του, τον περιμένει σε διάφορα σημεία για να τον κοροϊδέψει.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Ο κ. Πρωτόπαπας έχει την κυνική και σκληρή απάντηση: «Διότι η πολιτεία δεν έχει καταλάβει πόσο σημαντική είναι η προστασία των παιδιών και δεν επενδύει σε αυτό. Στην Αθήνα υπάρχουν 3 εισαγγελείς ανηλίκων και 2 στον Πειραιά. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε ήρωες, οι οποίοι θα πρέπει να δουλεύουν 16 ώρες τη μέρα».
Το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας επισημαίνει σε σχέση με την υπόθεση ότι «η διερεύνησή της από την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφαλείας Αττικής ξεκίνησε, έπειτα από σχετική παραγγελία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, τον Ιούλιο του 2018. Επειτα από ενδελεχή και επισταμένη έρευνα, την πραγματοποίηση όλων των προβλεπόμενων ανακριτικών πράξεων, η δικογραφία υπεβλήθη περαιωμένη τον Νοέμβριο του 2019. Νεότερη παραγγελία για την υπόθεση περιήλθε στην ανωτέρω υπηρεσία τον προηγούμενο μήνα (Οκτώβριος 2022)».
Μια αργή και επώδυνη πορεία
2017
Κατατίθεται η πρώτη καταγγελία από τη μητέρα με την πίεση των δύο φροντιστών των παιδιών. Tο παιδί είναι 12 ετών. Σύμφωνα με όσα το ίδιο καταγγέλλει, ο πατέρας του άρχισε να το βιάζει από την ηλικία των επτά ετών.
2018
Η Εισαγγελία Ανηλίκων εκδίδει διαταγή για ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη.
Φεβρουάριος. Το παιδί εξετάζεται από παιδοψυχίατρο δημόσιου φορέα. Εξετάζονται και τα άλλα δύο παιδιά της οικογένειας. Η έκθεση του παιδοψυχιάτρου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά λένε αλήθεια.
Σεπτέμβριος. Πραγματοποιείται ιατροδικαστική εξέταση στον μικρό. Ο ιατροδικαστής στην έκθεσή του αναφέρει ότι, ύστερα από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (έχουν περάσει δυόμισι χρόνια από την τελευταία φορά που κακοποιήθηκε το παιδί) δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να μην επιβεβαιώσει εάν έχει υποστεί κακοποίηση το παιδί. Παραπέμπει σε ψυχίατρο.
Ξεκινούν καταθέσεις στη ΓΑΔΑ. Καταθέτουν τα παιδιά, η μητέρα και οι δύο φροντιστές.
2019
Η υπόθεση χρεώνεται σε ανακριτή. Τα παιδιά καταθέτουν ξανά.
2020
Νέα πραγματογνωμοσύνη από ψυχολόγο, ο οποίος στην έκθεσή του δεν είναι σαφής και αναφέρει ότι δεν μπορεί να καταλήξει σε ασφαλές συμπέρασμα.
2021
Πραγματοποιείται νέα ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη κατ’ εντολήν της ανακρίτριας. Ελαχιστοποιεί την πιθανότητα ψεύδους.
Κλείνει ο κύκλος της έρευνας και χρεώνεται η δικογραφία σε εισαγγελέα.
Ο εισαγγελέας καταθέτει πρόταση για παραπομπή του πατέρα και των λοιπών κατηγορουμένων για κακουργήματα.
Δεκέμβριος. Κατατίθεται αίτημα για αφαίρεση γονικής μέριμνας από τη μητέρα. Απορρίπτεται.
2022
Μάρτιος. Κατατίθεται νέα αίτηση για αφαίρεση γονικής μέριμνας, η οποία γίνεται δεκτή.
Kαλοκαίρι. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εκδίδει βούλευμα, στο οποίο επιφυλάσσεται να αποφανθεί. Ζητάει να εξεταστούν και νέα έγγραφα που στο μεταξύ έχουν κατατεθεί και να κάνει νέα πρόταση ο εισαγγελέας.
Μάιος. Καταθέτουν τα παιδιά μήνυση κατά της μητέρας για απόκρυψη και συνενοχή. Στο μεταξύ, η γονική μέριμνα δεν έχει ακόμη αφαιρεθεί από τους γονείς.
