Εξώδικη διαμαρτυρία απέστειλε στην «Κ» η Κ.Β. διαμαρτυρόμενη για το δημοσίευμα της Λίνας Γιάνναρου της 25.10.2022 με τίτλο «Κακοποίηση ανηλίκου: ένα παιδί μίλησε. Το άκουσαν;» (oλόκληρο το εξώδικο είναι διαθέσιμο εδώ).
Η κ. Κ.Β. κατά το ουσιώδες μέρος αναφέρει ότι «Το δημοσίευμά σας επομένως δεν ήτο καθόλου αόριστο. Hταν φωτογραφικό με άμεσο στόχο το πρόσωπό μου και επομένως διακρίνεται ο δόλος και ο σκοπός της συγκεκριμένης δημοσίευσης, ενώ απουσιάζει η όποια αμέλειά σας, καθότι, όπως γράψατε, έχετε “τα στοιχεία όλων στη διάθεσή σας“ (ιδέτε τρίτη παράγραφο του επίμαχου άρθρου). Πέραν της προσβολής της προσωπικότητάς μου, την οποία έχετε διαπράξει, συκοφαντώντας με στο αναγνωστικό σας κοινό, το επίπεδο της μικρής κοινωνίας της Καρδίτσας, που ολόκληρη είναι ενήμερη για το επιλήψιμο άρθρο σας, αλλά και πανελλαδικά, έχετε προκαλέσει εις εμέ και τα ανήλικα τέκνα μου ανεπανόρθωτη ηθική και οικονομική βλάβη. Η μικρή κοινωνία της Καρδίτσας, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι ενήμερη και με “επιμέλεια“ του τέως συζύγου μου, για τη δικαστική διαμάχη, στην οποία με έχει υποβάλει. Ολόκληρη η πόλη εδώ και περίπου ένα έτος έχει εικόνα για εμένα πως είμαι η μητέρα δύο παιδιών από διαφορετικούς γάμους και τα οποία έχουν στοχοποιηθεί από την πλευρά του τέως συζύγου μου, ώστε να “επιτύχει“ την ανάληψη της αποκλειστικής επιμέλειας του ανήλικου τέκνου μας. Τόσο ο αντίδικος τέως σύζυγός μου, όσο και εγώ είμαστε άτομα γνωστά στην πόλη της Καρδίτσας και έχουμε κοινό κύκλο επαφών λόγω των επιχειρηματικών, αλλά και των κοινωνικών δραστηριοτήτων μας» και ζητάει τη δημοσιοποίηση του εξωδίκου και την ανάκληση του δημοσιεύματος.
Απάντηση
Τους τελευταίους μήνες έχουν απασχολήσει έντονα την επικαιρότητα αρκετές υποθέσεις κακοποίησης ανήλικων παιδιών. Η προσοχή όλων, φυσικά και της «Καθημερινής», είναι στραμμένη εκεί, στην καταγραφή του φαινομένου, στη διερεύνηση των αιτίων, στην ανάδειξη των χαραμάδων στο σύστημα που επιτρέπουν αυτές οι υποθέσεις να τύχουν μιας τυπικής και όχι ουσιαστικής εξέτασης και αντιμετώπισης. Το δημοσίευμα εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο και δεν υιοθετεί καμία από τις απόψεις των δύο πλευρών που βρίσκονται στα δικαστήρια.
Στόχος του ρεπορτάζ δεν ήταν η αποκάλυψη μιας αντιδικίας επιμέλειας τέκνου, αλλά του τρόπου διαχείρισης υποθέσεων που αφορούν παιδιά από τις δικαστικές αρχές. Σ’ αυτό το πεδίο εγείρονται τα ερωτήματα του δημοσιεύματος, μήπως δηλαδή ακόμη και η υποψία περί κακοποίησης ενός παιδιού θα έπρεπε να λαμβάνεται υπόψη και από την αστική διαδικασία;
Λ. Γ.
