Για «παράλειψη, ασύμβατη με την αρχή της ισότητας για εργαζόμενους πολίτες που παρέχουν το ίδιο έργο» κάνουν λόγο σε επιστολή τους 71 ιατροί-καθηγητές πανεπιστημιακών σχολών, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας και στις αυξήσεις των αποδοχών του ιατρικού προσωπικού των νοσοκομείων. «Είναι αληθινά λυπηρό, ψυχοφθόρο και ίσως και προσβλητικό για την αξιοπρέπειά μας να χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους ιθύνοντες το αυτονόητο», επισημαίνεται στην επιστολή, η οποία αναλυτικά αναφέρει τα εξής: «Διαβάζοντας για το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας χαρήκαμε λόγω της τήρησης της κυβερνητικής υπόσχεσης για τις επικείμενες αυξήσεις των αποδοχών των ιατρών, που ωστόσο δεν προσεγγίζουν καν τις αντίστοιχες αμοιβές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου. Από την άλλη πλευρά, αγνοήθηκε κραυγαλέα η προσαρμογή που θα πρέπει να υπάρξει στην αποζημίωση που λαμβάνουν για το κλινικό τους έργο οι πανεπιστημιακοί ιατροί. Η παράλειψη αυτή είναι προφανώς ασύμβατη με την αρχή της ισότητας που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας μιας δυτικής χώρας για εργαζόμενους πολίτες που παρέχουν το ίδιο έργο. Η ερμηνεία μιας τέτοιας επιλογής αφορά φυσικά και το υπουργείο Παιδείας, δεδομένου ότι οι αυξήσεις των αποδοχών των πανεπιστημιακών ιατρών οφείλουν να συναποφασίζονται από τους υπουργούς Υγείας και Παιδείας.
Για «μισθολογική απαξίωση» μιλούν 71 καθηγητές ΑΕΙ σε κοινή επιστολή τους.
Δυστυχώς, ο νομοθέτης φαίνεται να αγνοεί πλήρως τη συνδυασμένη κλινική, ερευνητική και διδακτική/εκπαιδευτική προσφορά των πανεπιστημιακών καθηγητών τόσο στην κοινωνία όσο και στο ιατρικό σώμα της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, οι καθηγητές ιατροί δεν ήταν εκείνοι που δημιούργησαν και στη συνέχεια κατεύθυναν τη στρατηγική αντιμετώπισης της COVID-19; Καθηγητές ιατροί των ελληνικών ΑΕΙ δεν συγκαταλέγονται συχνότατα στους συγγραφείς διεθνών οδηγιών για διάφορες κλινικές πρακτικές; Καθηγητές ιατροί των ελληνικών ΑΕΙ δεν εκλέγονται συχνά πρόεδροι διεθνών ιατρικών εταιρειών; Είναι πραγματικά λυπηρό να διαπιστώνει κάποιος την υποβάθμιση και απαξίωση της πολυδιάστατης προσφοράς των καθηγητών ιατρών από τον νομοθέτη και το κράτος. Αναλογίζεται κανείς ότι η στάση αυτή, εκτός από την προφανή αδικία, συνιστά και ισχυρό αντικίνητρο για την παραγωγικότητα/αριστεία; Επίσης αναλογίζεται κανείς ότι η αντιμετώπιση αυτή ενισχύει το “brain drain” προς το εξωτερικό ικανών ανθρώπων με πανεπιστημιακές φιλοδοξίες;
Είναι αληθινά λυπηρό, ψυχοφθόρο και ίσως και προσβλητικό για την αξιοπρέπειά μας να χρειάζεται να υπενθυμίσουμε στους ιθύνοντες το αυτονόητο. Παρά ταύτα, ζητούμε έστω και τώρα την άμεση παρέμβαση της πολιτείας για την αποφυγή της μισθολογικής απαξίωσης των καθηγητών ιατρών».
Σ. Μεντζελόπουλος, Α. Κοτανίδου, Π. Μυριανθεύς, Δ. Μακρής, Ε. Κονδύλη, Σ. Ορφανός, Γ. Δημόπουλος, Α. Κουτσούκου, Α. Ψυρρή, Γ. Στράντζαλης, Π. Ματσώτα, Ε. Γιαμαρέλλος, Κ. Τσούφης, Κ. Τούτουζας, Ν. Τζανάκης, Ε. Μάγειρα, Π. Κατσαούνου, Ε. Μπουτάτη, Μ. Σαμάρκος, Ι. Βασιλειάδης, Ι. Κακλαμάνος, Κ. Μπίρμπας, Γ. Αλεβιζόπουλος, Ι. Παυλοπούλου, Ι. Ελευσινιώτης, Α. Βαπορίδη, Α. Πατάκα, Δ. Μπογδάνος, Ε. Ρηγοπούλου, Ν. Ροβίνα, Μ. Φρουδαράκης, Σ. Ανευλαβής, Π. Στειρόπουλος, Θ. Καραχάλιος, Ε. Ακουμιανάκη, Κ. Φούντας, Π. Γεωργούλιας, Γ. Βασιλόπουλος, Ι. Στεφανίδης, Ε. Ζακυνθινός, Ε. Τσιρώνη, Γ. Τζιοβάρας, Α. Ζίμπης, Ι. Χατζηιωάννου, Ι. Σκουλαρίγκης, Ι. Πανταζόπουλος, Μ. Χαντές, Ζ. Δανιήλ, Α. Δαπόντε, Κ. Γουργουλιάνης, Β. Βαλοτάσιου, Ν. Σακελλαρίδης, Α. Γιαννούκας, Κ. Νταφόπουλος, Ε. Αρναούτογλου, Μ. Ματσάγκας, Π. Κώτση, Μ. Σπελέτας, Α. Μπαργιώτα, Α. Κωτσάκης, Κ. Σπηλιόπουλος, Μ. Αλεξόπουλος, Α. Χαλκιάς, Ν. Γιαννακούλας, Β. Παπαϊωάννου, Μ. Σγάτζος, Γ. Γιαμούζης, Μ. Μπαρέκα, Γ. Νότας, Κ. Πατεράκης, Ν. Μακαρίτσης.
