Η ανέλκυση των παλαιών συνοικιών της Αθήνας, όσων βρίσκονται κάτω από τις σιδηροδρομικές γραμμές, είναι θέμα υψηλής προτεραιότητας για μια σειρά από ευνόητους και λιγότερο προφανείς λόγους. Συνοικίες όπως ο Βοτανικός, η Ακαδημία Πλάτωνος, ο Κολωνός, ο Λόφος Σκουζέ, τα Σεπόλια, είναι συνοικίες παλαιότατες και ιστορικές, καταγεγραμμένες στο γενετικό υλικό της πρωτεύουσας. Παραμένουν συνυφασμένες, αδίκως ή όχι, με την υποβαθμισμένη όψη της Αθήνας.
Αν περπατήσει όμως κανείς γύρω από τον Λόφο Σκουζέ, ή σε άλλα σημεία του Κολωνού ή των Σεπολίων, αποκομίζει εικόνες γαλήνιας γειτονιάς. Υπάρχουν σαφώς πολλές αναγνώσεις και αθέατες πλευρές.
Παραμένει ωστόσο ζητούμενο κατά πόσον η χαμηλή προβολή αυτής της Αθήνας, που παραμένει άγνωστη σε πολλούς κατοίκους της πρωτεύουσας, αποτελεί πρόβλημα ή λειτουργεί αντιστικτικά ως προστασία για την ποιότητα ζωής σε αυτές τις γειτονιές.
Ζητήματα που έρχονται κατά καιρούς στο φως της δημοσιότητας φωτίζουν με αρνητικό ή θετικό τρόπο την Αθήνα κάτω από τις γραμμές.
Η υπόθεση της «Κιβωτού» συνδέεται με τον Κολωνό. Η ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνος συνδέεται με τη σύνδεση της γειτονιάς με το κέντρο. Το Καπνεργοστάσιο στη Λένορμαν έφερε το κοινό της σύγχρονης τέχνης στην περιοχή. Ολα γυρίζουν γρήγορα και ασύντακτα. Ωστόσο προκαλούν μεταβολές.
Αυτό που εντοπίζεται ως κύριο πρόβλημα έχει να κάνει με την εν γένει «ορατότητα» αυτών των συνοικιών. Πολλές περιοχές κάτω από τις γραμμές προσφέρουν ανώτερης ποιότητας ζωή από συνοικίες όπως π.χ. το Μεταξουργείο ή ο Αγιος Παύλος ή η Λιοσίων. Ωστόσο παραμένουν στην αφάνεια. Δύσκολα θα φύγει κανείς από το Παγκράτι να πάει για φαγητό στον Κολωνό, εκτός και αν γεννηθεί κάτι που θα κάνει τη διαφορά και θα διαχυθεί από τα μέσα που ορίζουν τον ρυθμό της πόλης.
Αλλά όταν μιλάμε για «ορατότητα», δεν μιλάμε μόνο για ναούς της σύγχρονης τέχνης ή για γκουρμέ ταβερνάκια και περιφερόμενα πλήθη.
Η «ορατότητα» έχει να κάνει με τη βαθύτερη κατανόηση και λειτουργία μιας συνοικίας, με τη διατύπωση ενός σχεδίου κοινωνικής στήριξης και συνοχής, αρχιτεκτονικής ανάπλασης και ψυχικής τόνωσης. Ο Κολωνός του 2030 θα έπρεπε να είναι ένα σχέδιο που τρέχει…
