Την Κυριακή πέταξε για το Λίβερπουλ. Εκεί, στην πόλη των Beatles και «ποδοσφαιρική πρωτεύουσα» της Αγγλίας, θα διεξαχθεί τις επόμενες ημέρες ο 67ος διαγωνισμός της Eurovision. Ηταν να γίνει στο Κίεβο –λόγω της περυσινής πρωτιάς της Ουκρανίας– αλλά ο πόλεμος, που δεν λέει να σταματήσει, επέβαλε την αλλαγή της «έδρας» του διαγωνισμού. Ολα αυτά ωστόσο δεν απασχολούν τον 16χρονο Βίκτωρα. Στο τελευταίο μας τηλεφώνημα, για να του ευχηθώ «καλό ταξίδι», ακουγόταν θολωμένος. Μόλις είχε βγει από άλλη μία πολύωρη πρόβα.
«Εξυπνος – επίμονος – έτοιμος»! Μου είχε πει, στα ξεκινήματα κιόλας της προσπάθειάς του, ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο οποίος έχει αναλάβει να τον σκηνοθετήσει. «Little brother» τον ανέφερε. «Ο μικρός μας αδελφός που βάζουμε πάνω του τα όνειρά μας».
«Τον βλέπω να λιώνει στις πρόβες και σκέφτομαι “εγώ στα 16 μου δεν ήξερα καν τι ήθελα να κάνω”», συνεχίζει ο Ρήγος.
Και ναι, ο Βίκτωρ είναι ο μικρότερος που έχει στείλει ποτέ η Ελλάδα στη Eurovision και ο μικρότερος της φετινής διοργάνωσης. Το τραγούδι του μάλιστα –«What they say»– το έχει γράψει στα 14 του! Μιλάμε για ένα παιδί που ξεκίνησε το πιάνο πριν πάει δημοτικό και είχε «κρίσεις άγχους» για την «καριέρα» του στα 13!
Οι «στοιχηματικές» δεν δίνουν ψηλά την Ελλάδα, αλλά ούτε αυτό απασχολεί τον Βίκτωρα. Ισως και να μην το ξέρει καν. Ο νους του είναι καρφωμένος στην 11η Μαΐου. Εκεί, στα προκριματικά, θα προσπαθήσει να «εξαργυρώσει» τις εκατοντάδες αξημέρωτες πρόβες του και να δείξει σε όλους ποιος είναι και τι ξέρει να κάνει.
– Ξεκίνησες πολύ μικρός το πιάνο…
– Στα 4 μου. Η μητέρα μου με έβαλε. Και το αγάπησα πολύ.
– Τι μουσική ακουγόταν τότε στο σπίτι;
– Τα πάντα. Ο πατέρας μου ακούει τζαζ, μπλουζ, σόουλ, και η μητέρα μου εκτός από τζαζ ακούει πολύ και κλασική. Της αρέσει όμως και η παλιά ποπ.
– Ελληνικά;
– Ο μπαμπάς περισσότερο ξένα, γιατί είναι από τη Δανία.
– Ποιες ώρες ακούτε μουσική στο σπίτι;
– Ποιες ώρες; Δεν νομίζω να έχω μπει ποτέ στο σαλόνι και να μην παίζει μουσική.
– Τηλεόραση;
– Και η τηλεόραση μουσική παίζει.
– Και οι παππούδες έπαιζαν μουσική;
– Ναι και οι δυο. Ο Δανός έπαιζε κλαρινέτο, επαγγελματικά στη δική του μπάντα, και ο άλλος για χόμπι έπαιζε πολλά όργανα. Σαξόφωνο, πιάνο, κιθάρα… τραγούδαγε. Και ο μπαμπάς παίζει τρομπέτα και η μαμά πιάνο.
– Εσύ τι όργανα παίζεις;
– Εγώ κυρίως γράφω τραγούδια. Και από όργανα πιάνο, κιθάρα και μπάσο. Θέλω πολύ να μάθω και ντραμς. Αλλά σκέφτομαι πού θα το χωρέσω.
– Σχολείο;
– Κάνω online σχολείο, μία με δύο ώρες την ημέρα. Λέγεται Minerva’s Virtual Academy. Είναι αγγλικό, με έδρα το Λονδίνο.
– Είναι μουσικό σχολείο;
– Οχι. Πολλά παιδιά που κάνουν μουσική ή αθλήματα πάνε σε αυτό το σχολείο. Ενα πρωί μπήκα στο chat που έχουμε για το on-line μάθημα και λέει ένας φίλος: «Μόλις έκανα 80 χιλιόμετρα ποδηλασία». Και του λέω: «Και εγώ έγραψα ένα τραγούδι».
– Και αρκούν δύο ώρες την ημέρα για να πάρεις απολυτήριο;
– Δύο ώρες είναι το online. Μετά υπάρχει πολύ διάβασμα. Εγώ κάνω πέντε μαθήματα. Και στο online ρωτάω τους δασκάλους ό,τι απορίες έχω.
– Ποια είναι αυτά τα πέντε μαθήματα;
– Business studies, English language, γεωγραφία, μαθηματικά και φυσική.
– Αν αποτύχεις ως μουσικός;
– Θα κοιτάξω να μην αποτύχω. Και δουλεύω σκληρά κάθε μέρα, για να κρατήσω το όνειρο ζωντανό.
– Μετά 10 χρόνια, πώς θα είναι η ζωή σου; Ενας «ροκ σταρ», για να το πω με τους όρους της δικής μου νεολαίας;
– Ελπίζω να έχω γράψει τραγούδια που θα έχουν περάσει στον κόσμο και θα τα έχουν ευχαριστηθεί.
– Και να τα τραγουδάς εσύ;
– Μου αρέσει πολύ η ιδέα του song writer. Τραγούδια για εμένα. Δεν αποκλείω, όμως, το να γράψω τραγούδια και για άλλους.
– Πόσες ώρες την ημέρα ασχολείσαι με τη μουσική;
– 10 – 11 – 12. Ξυπνάω στις 05.50 ακριβώς!
– Με ξυπνητήρι δηλαδή.
– Εάν δεν βάλω ξυπνητήρι θα ξυπνήσω 06.00-06.30. Και προσπαθώ να κοιμάμαι νωρίς. Δηλαδή 10.30 με 11.00.
– Και όλες αυτές τις ώρες τι κάνεις;
– Εξασκώ τη φωνή μου, κάνω φωνητικές ασκήσεις, εξασκούμαι στο πιάνο και στην κιθάρα και γράφω τραγούδια.
– Αγγλικά;
– Ναι. Ετσι μου έχει βγει. Πάντα άκουγα περισσότερο ξένη μουσική. Και Αρβανιτάκη, που άκουγε όλη την ώρα η μητέρα μου.
– Ο Μπομπ Ντίλαν είχε πει ότι γράφω τραγούδια με λέξεις που έχω βρει στα βιβλία που έχω διαβάσει. Εσύ διαβάζεις καθόλου;
– Διαβάζω ναι. Τώρα διαβάζω ταυτόχρονα δύο βιβλία αυτοβελτίωσης.
– Ποίηση;
– Παλιά διάβαζα ποίηση.
– Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ποιητής;
– Κρατάω περισσότερο αυτά που λένε, παρά το όνομα του ποιητή.
Ξυπνάω 5 και 50 ακριβώς. Δουλεύω σκληρά κάθε μέρα, για να κρατήσω το όνειρο ζωντανό.
– Με τα κορίτσια δεν ασχολείσαι;
– Εχω κοπέλα. Γενικώς είμαι αφοσιωμένος στα πράγματα που αγαπώ.
– Εάν δεν υπήρχε η Eurovision θα ασχολιόσουν λιγότερο με τη μουσική;
– Οχι. Το σχολείο το σταμάτησα τον Σεπτέμβριο για να ασχοληθώ μόνο με τη μουσική και τότε δεν είχα δηλώσει συμμετοχή στη Eurovision.
– Πρώτα ήρθε η σχέση σου με το πιάνο και μετά με τον στίχο…
– Ναι, αλλά κάποιες φορές μπορεί να μου βγει πρώτα ο στίχος. Ενα συναίσθημα που θέλω να εκφράσω.
– Γράφεις στο χαρτί ή μόνο στο κινητό σου;
– Εχω γράψει τραγούδια και στο χαρτί.
– Για την κοπέλα σου έχεις γράψει κανένα τραγούδι;
– Ε ναι, αφού γράφω για όλα όσα αγαπάω. Αυτά είναι τα πιο αληθινά.
– Ποιος σου έβαλε την ιδέα για τη Eurovision;
– Αγαπούσα πάρα πολύ τη Eurovision.
– Σου άρεσε κάποιος Ελληνας στη Eurovision;
– Πέρυσι μου άρεσε πολύ η Αμάντα. Ισως αυτό να έπαιξε ρόλο που δήλωσα συμμετοχή φέτος. Μου άρεσε βέβαια και η Ελενα Παπαρίζου· και ο Ρουβάς.
– Και ξυπνάς μια μέρα και λες «θα πάω στη Eurovision»;
– Ηταν σαν όνειρο. Και σκέφτηκα «αχ, μήπως πάω με το αγαπημένο μου τραγούδι στη Eurovision;»! Ηταν όμως πολύ μεγάλο. Ηταν 4 λεπτά και 13 δευτερόλεπτα. Και λέω «εντάξει, θα γράψω άλλο». Αλλά σαν αυτό δεν υπήρχε.
– Αρα το έκοψες;
– Ναι, γιατί ο κανονισμός στη Eurovision προβλέπει αυστηρά 3 λεπτά. Και τώρα όμως, κομμένο, μου αρέσει περισσότερο από ό,τι πριν.
– Στα αγγλικά σκέφτεσαι;
– Εκφράζομαι καλύτερα στα αγγλικά, γιατί πάντα πήγαινα σε αγγλικό σχολείο.
– Ερωτόλογα στην κοπέλα σου λες στα αγγλικά ή στα ελληνικά;
– Και «σ’ αγαπώ» και «Ι love you». Ο,τι μου βγει.
– Οχι δανέζικα πάντως.
– Για πλάκα το έχουμε κάνει και στα δανέζικα. Της έχω μάθει δυο-τρεις λέξεις στα δανέζικα. Και ιταλικά, γιατί είναι και λίγο Ιταλίδα.
– Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί στο Λίβερπουλ;
– Είμαι στον δεύτερο ημιτελικό. Πιστεύω ότι θα τα πάμε πολύ καλά.
– Εχεις αποφασίσει τι ρούχα θα φοράς;
– Θα αποφασίσει ο στυλίστας. Εγώ αφοσιώνομαι στο τραγούδι και είμαι σίγουρος ότι η σκηνική μου παρουσία θα είναι σωστή.
– Θα ταξιδέψεις στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με τη φίλη σου;
– Ελπίζω να έρθει μαζί μου.
– Δεν θα σε αποσπά; Ο Λένον ήθελε η Γιόκο Ονο να τον κοιτάζει. Ο Σπρίνγκστιν, όμως, έχει πει ότι θέλει να είναι μόνος.
– Εμένα δεν θα με αποσπούσε. Εχουμε πολύ καλή επικοινωνία.
– Αφίσες μουσικών είχες στο δωμάτιό σου;
– Αφίσες; Οχι δεν είχα. Δεν υπάρχουν πια αφίσες.
– Αν υπήρχαν όμως αφίσες, ποιους θα έβαζες;
– Ωραία ερώτηση… Μου αρέσει πολύ ο Μπι Μπι Κινγκ. Και ο Eντ Σίραν ήταν το είδωλό μου. Και μετά θα ήταν οι Queen και οι Beatles.
– Καμία γυναίκα;
– Γουίτνεϊ Χιούστον και Αρίθα Φράνκλιν. Μου αρέσει πολύ το μπλουζ και η σόουλ. Οι φωνές που βγαίνουν από εκεί, με λίγο… γρέζι. Crazy.
– Το τραγούδι πότε το έγραψες;
– Στα 14 μου. Τον Απρίλιο του ’21.
– Στην καραντίνα δηλαδή;
– Ναι, στην καραντίνα. Ηταν στη φάση που μπαινοβγαίναμε μόνο σε σπίτια.
– Πιστεύεις ότι σε επηρέασαν ο αποκλεισμός και η απομόνωση; Λιγότερες παρέες, λιγότεροι φίλοι…
– Σίγουρα. Το τραγούδι το έγραψα ύστερα από μια αγχώδη κατάσταση που πέρασα στα τέλη του 2020. Σκεφτόμουν αυτά που είχα κάνει για την καλλιτεχνική μου καριέρα.
– Τι άγχος είχες;
– Αγχος… Μετά όμως σηκώθηκα και έκανα αυτό που αγαπώ.
Τα βράδια ονειρεύομαι ότι θα είμαι πρώτος
– Το έγραψες μεμιάς το τραγούδι; Μια κι έξω;
– Το έγραψα σε δύο μέρες. Την πρώτη μέρα έγραψα το πρώτο κουπλέ. Τη μελωδία στην κιθάρα. Και το άφησα, δεν ήθελα να το ακουμπήσω. Και την επόμενη μέρα έπιασα την κιθάρα και έβγαλα όλο το τραγούδι. Τα τραγούδια που βγαίνουν γρήγορα είναι μάλλον και τα πιο αληθινά.
– Τώρα τα βράδια βλέπεις όνειρα ότι θα είσαι πρώτος;
– Το ονειρεύομαι. Προσπαθώ να το κάνω και manifestation, όπως λέμε. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο και για την Ελλάδα. Ολοι θα έπρεπε να πηγαίνουμε για τη νίκη. Και να δουλεύουμε όσο πιο σκληρά μπορούμε για να πιάσουμε τα όνειρά μας.
– Και εάν δεν πάνε όλα καλά;
– Τότε ελπίζω να έχω κάνει τουλάχιστον την Ελλάδα περήφανη με τη θέση που θα πάρουμε. Την πρωτιά τη βάζω ως στόχο για να κάνω το καλύτερο δυνατό. Με βοηθάει να ονειρεύομαι. Με χαρά δηλαδή, όχι με κακό τρόπο. Οχι ότι θα κάνω τα πάντα για να πάρω τη νίκη. Οχι κακά πράγματα.
– Τραπ μουσικής δεν ακούς;
– Μόνος μου δεν θα ακούσω τραπ. Ομως εάν πάω κάπου με τους φίλους μου και παίζει τραπ, θα κάνουμε πλάκα. Κάποια κομμάτια που πολλοί λένε ότι είναι τραπ, είναι μελωδικό ραπ. Και αυτά μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσουν το χιπ χοπ και το ραπ. Ο Τζέι Κολ ας πούμε. Και κάποια ελληνικά ραπ είναι ωραία. Υπάρχουν πολύ καλές παραγωγές. Και γι’ αυτό είναι τόσο popular.
– Πόσο συχνά πάτε με τους φίλους σου να ακούσετε μουσική;
– Οχι συχνά τελευταία, γιατί είμαι πολύ της δουλειάς και της κοπέλας. Αλλά ναι, όταν βγαίναμε πηγαίναμε για μουσική.
– Αλλά τώρα έχει ή μελέτη ή κοπέλα.
– Σωστά.
Οι Πρωταγωνιστές ακούγονται και στο pod.gr.
