Εχει ωραίες ιστορίες αυτή η πόλη. Και ωραίους ανθρώπους. Να, σαν το Στέφανο που όταν μια μέρα βρήκε στο δρόμο ένα πορτοφόλι κίνησε γη και ουρανό για να βρει τον κάτοχό του. Στα 34 του, ο Στέφανος Θανόπουλος κάνει δύο δουλειές για να τα φέρει βόλτα. Το πρωί τον βρίσκεις σε συνεργείο που τοποθετεί οπτικές ίνες στο κέντρο της Αθήνας και το απόγευμα καβαλά το μηχανάκι του ντελίβερι. Ξέρει τις δυσκολίες της καθημερινότητας, ξέρει πόσο επίπονη μπορεί να γίνει για κάποιους εξαιτίας μιας αναποδιάς. Γι’ αυτό όταν μια μέρα βρέθηκε ένα πορτοφόλι λίγο πιο μακριά από εκεί που έσκαβαν, ο Στέφανος αμέσως κινητοποιήθηκε. «Το άνοιξα και είδα μέσα ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης και άδεια παραμονής. Το πορτοφόλι ανήκε σε ένα νέο παιδί από το Μαρόκο» λέει στην «Κ». Θέλησε να τον βρει. Είχε πρόσφατα χάσει και ο ίδιος το πορτοφόλι του και τον «ένιωθε». «Σκέφτηκα ότι σίγουρα ο άνθρωπος θα είχε επικοινωνήσει με την πρεσβεία του οπότε παίρνω τηλέφωνο». Η υπάλληλος στην άλλη άκρη της γραμμής τον ευχαρίστησε για τη διάθεσή του να βοηθήσει και τον ρώτησε αν θα μπορούσε να πάει το πορτοφόλι στην πρεσβεία (σ.σ. βρίσκεται στο Ψυχικό). Ο Στέφανος όμως δεν προλάβαινε να ανέβει ως εκεί, σε λίγο έπιανε δουλειά στην πιτσαρία. Η υπάλληλος του πρότεινε τότε να το παραδώσει στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
Στο αστυνομικό τμήμα
Πράγματι, πάει στο αστυνομικό τμήμα. «Ανεβαίνω πάνω και συναντώ στο γραφείο έναν νεαρό αστυνομικό, ο οποίος προφανώς είχε μια κακή μέρα. Δεν είχε διάθεση, πετούσε χαρτιά κάτω και τέτοια.» Οταν του εξηγεί για ποιο λόγο βρίσκεται εκεί, εκείνος του ζητά να αφήσει το πορτοφόλι και ένα τηλέφωνο «μην τυχόν θελήσουν να σε ευχαριστήσουν». «Τότε τον ρώτησα αν θα καταγράψει το περιστατικό. Το πορτοφόλι είχε μέσα ένα σωρό χαρτιά, πιστωτικές κάρτες, ταυτότητα. Πίστευα ότι ήταν υποχρέωσή μου και δική του να γραφτούν αυτά τα πράγματα σε ένα επίσημο χαρτί» λέει ο κ. Θανόπουλος. «Εχω ξαναπαραδώσει πορτοφόλι και πινακίδα και ξέρω τη διαδικασία». Ο αστυνομικός όμως του απάντησε ότι έχει πολλή δουλειά, ένα αυτόφωρο σε εξέλιξη. «Μου είπε ότι αν θέλω να γίνει καταγραφή να περιμένω να τελειώσει και ότι αυτό μπορεί να έπαιρνε μιάμιση ώρα. Του είπα ότι δεν γίνεται καθώς έχω δουλειά και ότι η πρεσβεία μου σύστησε να το αφήσω εδώ. Με το που άκουσε τη λέξη πρεσβεία, μου λέει ‘αυτό ήταν, δεν το παραλαμβάνω, πάρτο και φύγε’. Κατεβαίνω κάτω στραβωμένος. Ημουν έξαλλος γιατί προσπαθούσα να κάνω μια καλή πράξη για έναν συνάνθρωπό μου και δεν μπορούσα!»
Περπατώντας ξανανοίγει το πορτοφόλι μήπως βρει κάτι άλλο μέσα που θα τον βοηθούσε να εντοπίσει τον κάτοχό του. Βρίσκει μια κάρτα μέλους ενός συλλόγου μεταναστών. «Παίρνω τηλέφωνο, μήπως βρεθεί άκρη. Οι άνθρωποι έψαξαν τα χαρτιά τους, με πήραν πολλές φορές πίσω, αλλά δεν είχαν το τηλέφωνο του ανθρώπου». Αμέσως μετά πήγε ξανά στο μέρος που είχε βρεθεί το πορτοφόλι. «Αρχισα να ρωτάω στα μαγαζιά τριγύρω μήπως τον γνωρίζει κανείς ή μήπως κάποιος είχε περάσει αναζητώντας το πορτοφόλι. Σε ένα μαγαζί ανοίγουμε ξανά το πορτοφόλι και βρίσκουμε σε μια θήκη το καρτελάκι από μια κάρτα SIM στο οποίο αναγραφόταν ένα τηλέφωνο. Πήρα αλλά δεν απάντησε»… Κουρασμένος, ξεκίνησε τη βάρδια στην πιτσαρία. Δεν το ήξερε ακόμα, αλλά ο Στέφανος είχε βρει τον άνθρωπο που έψαχνε.
«Εμεινα ξύπνιος όλο το βράδυ»
Ο 21χρονος Αμπντουλάχ Μουφίντ δεν άκουσε έγκαιρα την κλήση. Ηταν μια πολύ δύσκολη μέρα γεμάτη στρες και άγχος. Μολονότι είχε κινήσει γη και ουρανό δεν είχε ακόμα βρει το πορτοφόλι του. Ο Αμπντουλάχ βρίσκεται στη χώρα μας με σπουδαστική βίζα. Το πρωί σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων στο Κολέγιο Webster, ενώ παράλληλα εργάζεται εθελοντικά σε μια οργάνωση για πρόσφυγες. Ηταν την προηγούμενη ημέρα στη σχολή όταν διαπίστωσε ότι είχε χάσει το πορτοφόλι του. Τελευταία φορά το είχε χρησιμοποιήσει εκείνο το πρωί παίρνοντας καφέ. «Τρελάθηκα. Είχα μέσα τα πάντα, κάρτες από Ελλάδα και Μαρόκο, δίπλωμα οδήγησης, τη φοιτητική μου κάρτα, την άδεια παραμονής, πάρα πολλά πράγματα» λέει στην «Κ» σε σπαστά ελληνικά. Αμέσως πήγε στην αστυνομία να κάνει δήλωση απώλειας. «Εμεινα ξύπνιος όλο το βράδυ. Είχα τρομερό στρες, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Το να βγάλεις ξανά όλα αυτά τα χαρτιά δεν είναι απλό, έχει πολύ τρέξιμο και έχει και πολλά έξοδα.» Είχε μόλις κλείσει ένα χρόνο στην Ελλάδα, ωραίος τρόπος να το γιορτάσει…
Εκείνο το βράδυ όμως, βρίσκει μια αναπάντητη κλήση στο κινητό. Ενας άγνωστος άντρας είχε βρει το πορτοφόλι! «Θα έρθω όπου κι αν είσαι!» λέει ο Αμπντουλάχ στο Στέφανο. Πράγματι πήρε αμέσως το τρένο για να πάει να τον βρει στην πιτσαρία που εργάζεται. «Τα δέκα λεπτά της διαδρομής μου φάνηκαν δυο ώρες. Φοβόμουν μήπως είχα χάσει την άδεια παραμονής ή τις κάρτες ή και τα δύο». Οταν έφτασε διαπίστωσε ότι όλα ήταν μέσα. Αγκάλιασε το Στέφανο, ευχαριστώντας τον ξανά και ξανά. «Του πρότεινα να του δώσω χρήματα, αλλά δεν δέχθηκε. Εστω ένα κέρασμα του είπα, αλλά δεν ήθελε τίποτα. Με έσωσε. Εκτίμησα πολύ ότι με έψαξε με τόσο πείσμα».
Τελικά όντως το πορτοφόλι του είχε πέσει βγαίνοντας από την καφετέρια που είχε πάρει καφέ. Ο Στέφανος το βρήκε πέντε μέτρα πιο μακριά.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr
