Είναι 29 Σεπτεμβρίου 1974. Η χώρα έχει απαλλαγεί από τη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έχοντας επιστρέψει στην Ελλάδα μετά 11 χρόνια απουσίας, έχει σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας από τις 24 Ιουλίου.
Ενώ είχε ήδη επιτραπεί η επαναλειτουργία των πολιτικών κομμάτων και είχε δρομολογηθεί η ταχεία διεξαγωγή εκλογών, ανακοινώνει την ίδρυση νέου πολιτικού κόμματος, της Νέας Δημοκρατίας.
«Η παράταξη της “Νέας ∆ημοκρατίας” συγκροτείται από έμπειρες και υγιείς, αλλά και από νέες προοδευτικές και ριζοσπαστικές πολιτικές δυνάμεις, συντονισμένες στον ίδιο σκοπό: Να κάμουν στην Ελλάδα πράξη την επωνυμία της παρατάξεως – να δώσουν στη χώρα μια νέα δημοκρατία», αναφέρει ο Κων. Καραμανλής στην ιδρυτική του διακήρυξη.
«”Νέα ∆ημοκρατία” είναι η πολιτική παράταξη που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος –που τόσα δεινά επεσώρρευσαν στον τόπο μας– και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος», συνεχίζει.
Η ιδεολογική διακήρυξη του κόμματος ερχόταν έπειτα από σοβαρή προεργασία του ίδιου του Κων. Καραμανλή με κύριο σύμβουλό του τον Κωνσταντίνο Τσάτσο.
Πέρα από τη βασική υπόσχεση περί διαφύλαξης της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος, ο Μακεδόνας πολιτικός στόχευε στην ανασυγκρότηση του κράτους και στη σύνδεση της Ελλάδας με την Ευρώπη, κάνοντας λόγο για τη «σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού».
Η απόφαση του Κων. Καραμανλή να ιδρύσει ένα νέο κόμμα δεν υπαγορευόταν από την ανάγκη αλλαγής στις πολιτικές μεθοδολογίες της ελληνικής ∆εξιάς, καθώς η ΕΡΕ ήταν ένα συμπαγές κόμμα με σταθερή και σαφή ιδεολογική ταυτότητα, αλλά μπορεί να εξηγηθεί αν σκεφτούμε ότι εκείνη την εποχή η ΕΡΕ είχε αρχηγό: τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Ετσι, η Νέα ∆ημοκρατία μπορούσε να λειτουργήσει ως μια νέα αρχή για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως ένα «δικό του» κόμμα, στο οποίο θα μετείχαν παλιοί συνεργάτες του, ηγετικά στελέχη της ΕΡΕ, αλλά και νέα πρόσωπα.
