Εξήντα ένα μήνες μετά την παραίτησή του από την Προεδρία της Δημοκρατίας και δέκα χρόνια αφότου ορκίστηκε για πρώτη φορά στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εξελέγη και πάλι Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 4 Μαΐου 1990.
«Στην ύψιστη λειτουργία της η Εθνική Αντιπροσωπεία εξέλεξε, χθες, νέο Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας –τον έβδομο στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου– τον κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος υπερψηφίσθηκε από 153 βουλευτές. Ο κ. Καραμανλής ψηφίσθηκε από τους 150 βουλευτές της Νέας ∆ημοκρατίας, τον βουλευτή της ∆ΗΑΝΑ κ. Θ. Κατσίκη και τους δύο ανεξάρτητους βουλευτές Θράκης κ. Σαδίκ και Φαΐκογλου. Ο υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ κ. Γιάννης Αλευράς πήρε 125 ψήφους, όση και η δύναμη του κόμματός του, ενώ ο υποψήφιος του Συνασπισμού κ. Κ. ∆εσποτόπουλος 21 ψήφους. Η βουλευτής των Οικολόγων κ. Ανδρεαδάκη ψήφισε και σ’ αυτή την ψηφοφορία “παρούσα”», έγραφε την επομένη η «Καθημερινή».
Σύμφωνα με τη ρήση ενός παλαιού κοινοβουλευτικού εκπροσώπου προς την εφημερίδα, «η Ελλάς από της 8ης Απριλίου βρήκε κυβέρνηση και από της 4ης Μαΐου βρήκε πρόσωπο».
Η δεύτερη εκλογή του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως Προέδρου της ∆ημοκρατίας ερχόταν σε μια στιγμή που ο ρόλος του Προέδρου είχε αρκετά περιοριστεί μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986.
«Τίποτε δεν μπορεί να κάμει χωρίς τη γνώμη της κυβερνήσεως. ∆εν είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος υπό την έννοια ότι δύναται να εμποδίσει μια κυβερνητική παρανομία. Είναι απλός παρατηρητής των βουλήσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας».
Ετσι, για πολλούς, το πολιτικό κύρος του γηραιού πολιτικού, ο οποίος βρισκόταν και πάλι στον προεδρικό θώκο, λειτουργούσε ως αντίβαρο «στις ρυθμιστικές ατέλειες του Συντάγματος», ενώ η επάνοδός του έχαιρε θετικής αντιμετώπισης από τα κόμματα, διαπίστωση που προέκυπτε «και από πληροφορίες ότι οι πολιτικές ηγεσίες είναι πρόθυμες να βοηθήσουν στη δημιουργία περί τον νέο Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας, ενός κλίματος συναίνεσης και διακομματικής συνεννοήσεως, απαραίτητων για την έξοδο της χώρας από την κρίση». Η προεδρική θητεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή διήρκεσε μέχρι το 1995.
