«Σύσσωμος ο ελληνικός λαός απευθύνει σήμερα τον ύστατο χαιρετισμό στον Κωνσταντίνο Καραμανλή», έγραφε στο πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή» στις 24 Απριλίου 1998. Την προηγούμενη ημέρα, ο μεγάλος πολιτικός είχε φύγει από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.
«Ο μεγαλύτερος πολιτικός της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας επέλεξε ο ίδιος τη μορφή του αποχαιρετισμού: θέλησε να οδεύσει προς την τελευταία του κατοικία με την ίδια δωρική λιτότητα, που είχε επιλέξει σε όλη του τη ζωή χωρίς επικηδείους, χωρίς πρωτόκολλο, χωρίς στεφάνους. Ο απέριττος αυτός αποχαιρετισμός είναι όμως ο λαμπρότερος. Τον κοσμούν ο δημόσιος έπαινος και η καθολική αποδοχή του έργου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που, ήδη εν ζωή του αναγνωρισμένο, τιμήθηκε μετά θάνατον και από εκείνους, που ήσαν ορκισμένοι πολιτικοί του αντίπαλοι», συνέχιζε η εφημερίδα.
Την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος δήλωνε: «Ο θάνατός του κατέθλιψε τον λαό, φίλους και πολιτικούς αντιπάλους, αφού, όπως πιστεύω, δεν υπάρχουν πλέον αντίπαλοί του». Από την άλλη, «ως τον ηγέτη που διασφάλισε την ισότιμη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρώπη, χαρακτηρίζουν οι περισσότεροι ξένοι ηγέτες και σχολιογράφοι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. […] Είναι σαφές ότι η απώλεια του Κωνσταντίνου Καραμανλή έγινε αισθητή όχι μόνο ως πένθος του ελληνικού λαού, αλλά και ως απώλεια για ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικογένεια. Με τον οφειλόμενο σεβασμό για έναν “σεβαστό φίλο των Αμερικανών ηγετών από τον Αϊζενχάουερ μέχρι τον Κλίντον” αποχαιρέτισε και η αμερικανική κυβέρνηση τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», κατέληγε η «Κ».
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερς χαρακτήριζε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως έναν από τους μεγαλύτερους Ελληνες πολιτικούς του 20ού αιώνα. Πράγματι, συνέδεσε το όνομά του με μεγάλες εθνικές επιτυχίες, όπως η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας από τη δεκαετία του 1950, η εγκαθίδρυση ενός σταθερού δημοκρατικού πολιτεύματος το 1974 και η ένταξη, το 1981, της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Στην πολιτική του σταδιοδρομία είχε κερδίσει πέντε εκλογικές αναμετρήσεις (1956, 1958, 1961, 1974, 1977) και είχε χάσει μόνο μία (1963), είχε διατελέσει πρωθυπουργός και δύο φορές Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας.
