Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, αυτό που τελευταία στιγμή μάς ωθεί προς μια λίγο πιο αναπάντεχη επιλογή; Οι αδελφές Βασιλική και Χριστίνα Σωτηροπούλου έχουν κάνει πολλά ταξίδια, είναι αυτό που αγαπούν περισσότερο. Η απόφασή τους όμως να ακολουθήσουν το ένστικτό τους εν μέσω πανδημίας και να ταξιδέψουν στη Ρουάντα υπήρξε καθοριστική. Και όχι μόνο για τις ίδιες.
Ηταν Σεπτέμβριος του 2021 όταν ετοίμαζαν βαλίτσες. «Επιθυμούσαμε ένα ταξίδι ξεχωριστό, ένα ταξίδι εκτός Ευρώπης και πέρα από τα τυπικά, ψώνια και αξιοθέατα», λέει στην «Κ» η Βασιλική, στέλεχος πολυεθνικής, με παρελθόν κοινωνικής λειτουργού, που μόλις πάτησε την όχθη των 60. Η Χριστίνα, που μόλις είχε βγει στη σύνταξη, είχε επίσης «θητεία» κοινωνικής προσφοράς, φλόγα που ποτέ δεν έπαψε να σιγοκαίει. Οταν συμπτωματικά έπεσε στην αντίληψή τους μια ανάρτηση της Κέλλυς Ηρακλή, Ελληνίδας travel planner που ζει μόνιμα στη Ρουάντα, εντυπωσιάστηκαν από τις εικόνες, τα τοπία και όσα η Κέλλυ έγραφε για αυτή την άγνωστη χώρα. «Πάμε;». «Πάμε», είπαν η μία στην άλλη. Επικοινώνησαν με την κ. Ηρακλή και άρχισαν την προετοιμασία. «Υπήρξε κάποια γραφειοκρατία, συμπληρώσαμε πάμπολλες φόρμες, προσκομίζοντας βεβαιώσεις ότι έχουμε κάνει όλα τα εμβόλια για την COVID-19. Διαβάζοντας πάντως για τα μέτρα που ήταν σε ισχύ στη Ρουάντα, αισθανθήκαμε πολύ ασφαλείς».
Αν μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, η πρώτη εικόνα για τη Ρουάντα αποκάλυψε πολλά για τη χώρα. Το μικρό αεροδρόμιο ήταν καθαρό, επικρατούσε ηρεμία και τάξη, οι επισκέπτες εξετάζονταν όλοι ξανά με PCR test, η οργάνωση ήταν απίστευτη. «Και οι άνθρωποι, φιλικοί, χαμογελαστοί, καλοπροαίρετοι». Το πρώτο βράδυ θα έμεναν σε ξενοδοχείο καραντίνας. «Στον δρόμο των 20 λεπτών από το αεροδρόμιο έως εκεί δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα από το παράθυρο», θυμάται η Βασιλική Σωτηροπούλου. «Τον καθαρό δρόμο, τα παρτέρια με τα λουλούδια, την τόσο περιποιημένη φύση. Κοιταζόμασταν. Είχαμε έρθει στο σωστό μέρος;». Κι αμέσως δαγκώνονταν. Τα στερεότυπα που επικρατούν για τις αφρικανικές χώρες είναι πολύ ισχυρά.
Οπως είπαμε, όμως, οι δύο γυναίκες δεν έκαναν ένα ταξίδι συμβατικό. Πριν φύγουν είχαν ζητήσει από την Κέλλυ να τους προτείνει κάποιον οργανισμό που θέλει ενίσχυση. Εκείνη τους μίλησε για τη Happy Hearts, μια κοινωνική επιχείρηση που στηρίζει την προσχολική εκπαίδευση. Ετσι, εκτός από τις δικές τους βαλίτσες, είχαν μεταφέρει και μια τρίτη με σχολικό εξοπλισμό, καθώς και πλαστικά πιάτα και μαχαιροπίρουνα για τους μαθητές που είχαν ανάγκη.
Ηταν ένα δεκαήμερο ταξίδι-αποκάλυψη, ενώ η χώρα έμελλε να τους εκπλήξει και μετά την επιστροφή τους. «Λίγες ημέρες μετά, λάβαμε ένα ιδιαιτέρως συγκινητικό mail όπου αναφέρονταν λεπτομέρειες για το πού και πώς χρησιμοποιήθηκαν τα είδη που είχαμε δωρίσει, πού μοιράστηκαν τα πράγματα. Αυτό μας κατασυγκίνησε, έτσι τα Χριστούγεννα που ακολούθησαν επαναλάβαμε μια μικρή χρηματική δωρεά στην ίδια οργάνωση. Λίγο καιρό μετά, μας ξαναήρθε report αναλυτικό για το πού διοχετεύτηκαν τα χρήματα». Η Βασιλική και η Χριστίνα δεν στήριζαν απλώς ένα φορέα, έβλεπαν στην πράξη πώς η συνεισφορά τους άλλαζε την καθημερινότητα των παιδιών. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι. Τον Φεβρουάριο, στα γενέθλιά της, η Βασιλική έκανε μια πρόταση στους φίλους που της εύχονταν στο Facebook. «Τι αν ο καθένας σας έδινε ένα μικρό ποσό, όσο αν θα μου έπαιρνε μια ανθοδέσμη ή ένα κουτί γλυκά, για έναν καλό σκοπό;» έγραψε εξηγώντας την εμπειρία της με τη Happy Hearts. Συγκεντρώθηκαν 3.000 ευρώ.
Οι φίλοι άρχισαν να εκδηλώνουν όλο και πιο ζωηρό ενδιαφέρον για το εγχείρημα, με αποτέλεσμα να διοργανωθεί τον Ιανουάριο του ’23 ένα νέο ταξίδι 10 ατόμων στη Ρουάντα. Σε συνεννόηση με την οργάνωση, η ομάδα μετέφερε, εκτός από χρήματα, και καινούργιες φόρμες και μπλούζες για 100 παιδιά. «Ηταν μονόδρομος πια, έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα φορέα στην Ελλάδα ώστε να συνεχίσουμε πιο οργανωμένα την προσπάθεια». Ετσι γεννήθηκε η ΑΜΚΕ Tulip Tree, από το πολύ όμορφο αφρικανικό δέντρο. «Στόχος μας είναι να διευκολύνουμε την πρόσβαση των παιδιών προσχολικής ηλικίας στην εκπαίδευση, με αξιοπρέπεια, χωρίς έπαρση και επίδειξη “φιλανθρωπίας”, και κυρίως αξιοποιώντας τη συνεργασία με αξιόπιστους τοπικούς φορείς». Γύρω τους συσπειρώνονται όλο και περισσότεροι.
«Δεν μπορείς να μη συγκλονιστείς με τη σκέψη ότι με 60 ευρώ τον χρόνο, κόβοντας δηλαδή δύο καφέδες το μήνα, μπορείς να καλύψεις τα εκπαιδευτικά έξοδα ενός παιδιού για έναν ολόκληρο χρόνο, από την τσάντα και τα σχολικά είδη μέχρι το γεύμα του», λέει η Βασιλική. Το επόμενο ταξίδι θα είναι τον Σεπτέμβριο. Ποιος ξέρει τι θα κρύβει.
