Το βράδυ της 5ης προς 6η Σεπτεμβρίου 1955 σημειώνεται έκρηξη βόμβας στο τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, το οποίο στεγαζόταν στο σπίτι όπου είχε γεννηθεί ο Κεμάλ Ατατούρκ. Επειτα από έρευνες, διαπιστώθηκε ότι την έκρηξη είχαν προκαλέσει ο φύλακας του προξενείου Χασάν Μεχμέτογλου και ο συνεργός του, Οκτάι Εγκίν. Ομως, η Τουρκία άδραξε αμέσως την ευκαιρία να εφαρμόσει έμπρακτα την ανθελληνική πολιτική της.
«Πρωτοφανείς τρομοκρατικαί επιθέσεις εναντίον των Ελλήνων εις Κωνσταντινούπολιν και Σμύρνην – Ο αποχαλινωθείς τουρκικός όχλος ελεηλάτησε καταστήματα και επυρπόλησεν εκκλησίας», ανέγραφε το πρωτοσέλιδο της «Κ» στις 8 Σεπτεμβρίου. Οργανωμένες ομάδες Τούρκων, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές και με την υποστήριξη του κρατικού μηχανισμού, εξαπέλυσαν μπαράζ επιθέσεων εναντίον του ελληνικού στοιχείου στις δύο πόλεις, καθώς και εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου. «Περί την 20.00 ώραν, ομάδες διαδηλωτών κρατούντων σημαίας και ράβδους ενεφανίσθησαν εις τας κεντρικάς συνοικίας Μπέγιογλου, Γαλατά, Εμίνονου και άλλας, κραυγάζοντες διάφορα συνθήματα ως “η Κύπρος είναι τουρκική” και ήρχισαν να θραύουν τας προθήκας καταστημάτων ανηκόντων εις Ελληνας”», συνέχιζε η εφημερίδα. Αρκετοί Ελληνες έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι υπέστησαν ταπεινώσεις.
Για πολλούς, η αντίδραση της Ελλάδας ήταν υποτονική. Αυτό οφειλόταν κυρίως στο γεγονός ότι η κυβέρνηση ήταν ουσιαστικά ακέφαλη, λόγω της βαριάς ασθένειας του Αλέξανδρου Παπάγου. Πάντως, όπως ανέφερε το κύριο άρθρο της «Κ», «εν είναι πλέον βέβαιον και ανεπανόρθωτον: η ελληνοτουρκική φιλία έχει αποθάνει».
